[เถรี]

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้จะว่าไปแล้ว ก็เป็นเรื่องที่มองไม่เห็น แต่ผมขอยืนยันว่าเป็นจริง ตั้งใจจะพระนิพพาน แล้วไม่ตั้งหน้าตั้งตาพิจารณาความทุกข์ ท่านทั้งหลายจะโดนบังคับให้ทุกข์ จะเห็นว่าลูกศิษย์สายหลวงพ่อฤๅษีฯ รุ่นอาวุโสจำนวนมาก ต้องทุกข์ทรมานด้วยโรคภัยไข้เจ็บ โดยเฉพาะโรคมะเร็ง..! บังคับกันจนกว่าจะเห็นทุกข์และตัดร่างกายนี้ได้ ไม่อย่างนั้นแล้วก็ต้องโดนบังคับให้ทุกข์ต่อไป ทรมานแค่ไหนก็ยังไม่ตาย จนกว่าจะทำใจได้ ฟังแล้วน่ากลัวมาก..!

ดังนั้น...การที่หลวงตาดำริสึกเพราะเจ็บไข้ได้ป่วย ทันทีที่สึกก็หายป่วย เมื่อหายแล้วเข้ามาบวชใหม่ ถ้ายังทำตัวเหมือนเดิมก็จะป่วยต่อไป ฟันธงได้เลยครับ..! แล้วเรื่องเหล่านี้มีมารเข้ามาแทรกตรงไหน ? มาแทรกตรงที่ว่า ถ้าเราขาดปัญญา จะเกิดความคิดว่า "เพราะเรามาบวชนี่เอง เพราะเรามาปฏิบัติธรรมนี่เอง เพราะเรามารักษาศีลนี่เอง เพราะเรามาเจริญภาวนานี่เอง ถึงได้เป็นอย่างนี้..!" แล้วก็จะกลายเป็นมิจฉาทิฐิ ออกห่างจากความดีไปเลย เพราะว่าเข้าใจผิด

สมัยก่อนเพื่อนฝูงของผมหลายคน เมาเหล้าหัวราน้ำเลย นอนตากน้ำค้างเป็นวันเป็นคืนก็ไม่เป็นอะไร พอตั้งใจรักษาศีลปฏิบัติธรรม เลิกเหล้าเมายา ก็ป่วยเช้าป่วยเย็น และมีหลายคนแล้วที่เข้าใจผิด จนเตลิดเปิดเปิงออกนอกลู่นอกทางไป แต่ไม่ใช่หน้าที่ของผมที่จะไปตามคืนมา วาระบุญวาระกรรมของใครของมัน

ดังนั้น..สิ่งที่เราควรที่จะทำมากที่สุดในแต่ละวัน คือ ทบทวนศีลของตนเองให้บริสุทธิ์ พยายามภาวนาจนกำลังใจของเราสงบนิ่งแนบแน่น แล้วใช้กำลังนั้นมาพิจารณาให้เห็นว่า การเกิดมามีร่างกายนี้ การเกิดมาในโลกนี้ มีความทุกข์อย่างไร จนสภาพจิตยอมรับอย่างแท้จริง ท่านก็จะไม่โดนบังคับให้ทุกข์