"บอกท่านว่าถึงเวลาแล้วทำเผื่อให้ด้วย อาตมาทำเนื้อชินกับเนื้ออลูมิเนียม ส่วนเนื้ออื่น ๆ ที่ทำมาก็ยกให้อาจารย์เทพท่านไป สงสารท่าน..ทำงานใหญ่เหลือเกิน สร้างศาลาหลังมหึมา ดันไปค่อย ๆ ตัดสเตนเลส ทำเป็นลายปั้นลม เชิงชาย อาตมาก็ดุไปว่า "ทำไมไปทำแพงขนาดนี้วะ ? ศาลาหลังขนาดนั้น เฉพาะปั้นลมเชิงชายใช้สเตนเลสทำก็หมดไปเป็นล้านแล้ว..!" ท่านส่งป้ายชื่อมาให้ บอกว่า "พระอาจารย์ดูก่อนว่าศาลาของใคร ?" ป้ายชื่อพระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. อุปถัมภ์..อยากจะฆ่าท่านเลย..!
ถ้าเป็นอาตมาทำเอง ก็ใช้กระเบื้องแผ่นเรียบไปเรียบร้อยแล้ว ไม่เปลืองด้วย ท่านบอก "ไม่ได้ครับ ครูบาอาจารย์ให้เงินมา ต้องทำให้สมเกียรติยศหน่อย" เออ..ถ้าอย่างนั้นเงินก็ไม่เหลือหรอก ไม่ต้องไปทำอย่างอื่นกันแล้ว...!
จะว่าไปแล้วท่านยังอายุน้อยอยู่ แต่ว่าสุขภาพไม่ค่อยดี พูดง่าย ๆ ก็คือโรคภัยไข้เจ็บที่คนอ้วนพึงจะมี พระอาจารย์เทพท่านเป็นทุกโรค ท่านบอกว่า "อยากได้หุ่นอย่างอาจารย์" อาตมาบอกว่า "ข้าก็อยากได้หุ่นอย่างเอ็ง" นั่งลงไปแบบนี้เกือบจะเต็มเก้าอี้..ดูเท่ดี ส่วนอาตมานั่งแบบนี้ดูจ๋อง ๆ ตัวเล็กนิดเดียว ก็อย่างว่า...คนเราอยากได้ในสิ่งที่ตัวเองไม่มี อาตมาก็อยากอ้วน ท่านเองก็อยากผอม"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 04-04-2021 เมื่อ 12:50
|