"ตอนนี้ก็ซ้ำด้วยอบายมุข ยาเสพติด ความหนาว ต่อไปก็ความอดอยาก แห้งแล้ง กระตุ้นให้คนไม่พอใจมากยิ่งขึ้น แค่นี้ก็คงปวดหัวพอแล้ว รัก โลภ โกรธ หลง นี่ใช้ได้ทุกยุคทุกสมัยครับ"
ฟังแล้ว "น้ำตาจิไหล" รบกันเป็นส่วนตัวก็ยังพอไหว แต่รบเพื่อคนหมู่มากที่ไม่มีกำลังใจจะต่อสู้นี่ แทบจะมืดแปดด้าน มองหาทาง "ชนะ" ไม่เจอ...
"อย่างน้อยท่านก็ยังมี "ไทยชนะ" กับ "หมอชนะ" ละน่า.."
ทำไมกลายเป็น "มาร" มาปลอบใจ "พระ" ไปได้วะ ?