[เถรี]

"ปรากฏว่าต้องไปขึ้นลิฟต์ ด้วยความเคยชินขึ้นลิฟต์ของเราก็ต้องกดขึ้นข้างบนใช่ไหม ? แต่นี่ของเราจากชั้น ๒ กดขึ้นไปชั้น ๕ แต่ลิฟต์วิ่งลง บ้านเอ็งบ้าดีว่ะ..! มีลิฟต์วิ่งลงด้วย แล้ววิ่งลงไปชั้น ๓-๔-๕

เช้าขนาดนั้น หนาวขนาดนั้น แต่มีนักท่องเที่ยว ๓๐๐-๔๐๐ คนแล้ว แย่งกันเข้าคิวไปเถอะ ใครจะได้เข้าลิฟต์ก่อน มุดเข้าไปแล้วน้ำหนักเกินก็ไม่ค่อยจะมีใครอยากจะเสียสละออกให้หรอก จนกระทั่งพวกเราที่จับกันเป็นกลุ่ม มัคคุเทศก์บอกว่าให้แยก ๆ กันไป แล้วไปเจอกันข้างนอก พอออกจากลิฟต์แล้วให้รอกันด้วย

พอออกจากลิฟต์แล้วกรูกันไปนอกอาคาร รู้สึกว่าโชคดีมากเลยที่วันนี้เรามีทั้งถุงมือ มีทั้งถุงเท้า มีทั้งหมวก ไม่อย่างนั้นได้หนาวตายเป็นแน่ เพราะว่าอากาศเย็นได้ใจขนาดนั้น

มัคคุเทศก์อีริคของเราหุ่นก็เหมือนหมีแพนด้าอยู่แล้ว เพราะน้ำหนักได้ ๑๐๐ กิโลกรัมพอดี ไม้ที่เขาถือเป็นธงให้ลูกคณะเดินตามก็ดันห้อยรูปหมีแพนด้าไว้อีก เอาที่พี่สบายใจเลย...!"