สรุปว่าวันที่สองของเราวิ่งผ่านสถานที่สำคัญหลายแห่ง แต่ไม่รู้ว่าตัวเมืองตั้นปาคือตรงไหน รู้แต่ว่าเราไปพักที่เมืองถ่ากง โรงแรมเขียนภาษาอังกฤษ อ่านว่าไคมาน แต่ไม่รู้ชาวบ้านเขาอ่านว่าอะไร หลังจากนั้นก็จะท่องจำขึ้นใจเลยว่า เจอจามรีที่ไหนให้ซื้อไว้ก่อน อย่าไปหวังซื้อที่โรงแรม เขามีอยู่ ๓ ตัว เก็บไว้โชว์ลูกค้าเฉย ๆ เขาบอกด้วยว่ามีแบบเป็นขนจามรีแท้ด้วย ราคาจะแพงกว่าขนเทียม แต่เขาไม่มั่นใจว่าเราจะเอาเข้าประเทศได้ไหม เพราะว่าเป็นชิ้นส่วนของสัตว์ป่า
สรุปว่าวันที่ ๑๘ หมดไปอีกหนึ่งวัน ไปได้แค่นั้นแหละ นั่งรถกันจนตูดด้าน แต่ละวันนั่งกันทีครึ่งค่อนวันตลอด ได้ลงไปยืดเส้นยืดสายถ่ายรูปก็ตามสถานที่สวย ๆ สถานที่สำคัญ บริษัทนี้เขาเน้นเรื่องการถ่ายรูป พวกเราเองก็ไม่ได้เน้นช็อปปิ้งอยู่แล้ว ในเมื่อเขาเน้นถ่ายรูป ก็เลยลองถามเขาดูว่ารับพระด้วยไหม ? แต่หลังจากที่อยู่ร่วมกันไป ๔ - ๕ วันแล้วอาตมาเตือนเขานะ บอกว่า คุณตั้ว..เห็นอาตมาเป็นแบบนี้แล้ว อย่าหลงกลไปรับพระอื่นนะ เพราะอะไรรู้ไหม ? คนอื่นเขาไม่อยู่ง่ายกินง่ายเหมือนอาตมา ถ้าหากว่าไม่ฟัง เจอเข้าก็คงจะสาหัส
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 27-11-2019 เมื่อ 22:24
|