[เถรี]

พวกเราส่วนใหญ่เมื่อเจอเพื่อนเก่า ก็กรี๊ดกร๊าดทักทายกัน ลืม..แม้จะรู้ว่าเขามีการเปลี่ยนแปลงแต่ก็ลืมดู..ลืมพิจารณาไป หรือไม่ก็มองผ่านไปเฉย ๆ ก็เลยทำให้ไม่ชัดเจนในธรรมที่ควรจะได้

ถ้าเราเห็นอนิจจังชัด ๆ อย่างนั้นแล้วก็ว่าต่อไปเลย เดี๋ยวไอ้ตัวเล็กก็ต้องเป็นอย่างนั้น (เด็กต่อไปก็ต้องแก่) ถ้าอย่างนั้นแล้วเราจะได้อะไรเยอะมาก แล้วลองดูว่า หลาย ๆ ปี กว่าเขาจะขอทางบ้านมาทำบุญที่นี่ได้สักครั้ง ขนาดคนที่กำลังใจอยากจะทำความดียังทุกข์ขนาดนั้น

ท้ายที่สุดทั้งเขาทั้งเราก็ไม่เหลือ ทีนี้ของเราไปเพลิน..ก็มองข้ามไป บางทีก็ทักทายเพื่อนเก่าไปเรื่อยเปื่อย

อย่าทิ้งโอกาสในการที่เราจะรู้เห็นธรรม ถ้าเราทิ้งโอกาสนี้บางทีต้องรอรอบใหม่ รอรอบใหม่ถ้าเป็นรอบเล็กก็ไม่เท่าไร อาจจะเป็นเดือนหน้าปีหน้า แต่ถ้ารอบใหญ่ อาจจะเป็น ๑๐ ปีข้างหน้า ๒๐ ปีข้างหน้า ก็จะเป็นอะไรที่น่าเสียดายมาก ๆ


เทศน์ช่วงก่อนทำกรรมฐาน ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันอาทิตย์ที่ ๑๑ ตุลาคม ๒๕๕๒