อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ อักขรัญญ์
ครับ สรุปว่า บายศรีบริวารนั้นใช้ลูกเจ็ดชั้นเดียว ลูกนั้นหมายถึงที่เหมือนเล็บ ตรงเล็บปลายจะติดดอกมะลิตูม ๆ ใช่ไหมครับ ส่วนชั้นนั้นหากเรายืนมองเข้าไปที่บายศรีก็จะเห็นเป็นเหมือนฉัตร เป็นชั้น ๆ พอเข้าไปดูใกล้ ๆ จะเห็นเป็นไม้แผ่นกลม ๆ แนวนอนเป็นโครงอยู่ในชั้นแต่ละชั้น แกนกลางเป็นเสากลมแนวตั้งยาวลงมาที่ฐานบายศรีใช่หรือไม่ครับ
|
ใช่ค่ะ
อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ อักขรัญญ์
ข้อความคุณนางมารร้ายที่ว่า "...คือไหว้พระนี่มีลูกเก้าเหมือนกัน แต่ของปากคลองฯ มักใช้ตัวบายศรีแค่สี่ตัว ขณะที่ทางเรามักใช้ห้าตัว " หมายความถึงบายศรีประธานที่อยู่ตรงกลางใช่หรือไม่ และใช้เก้าตัว หรือห้าตัว
|
ของปากคลองมักทำเป็นหนึ่งชั้นอยู่แล้วค่ะ ใส่พานได้พอดี และในหนึ่งชั้นมักมีสี่ตัว ขณะที่ทางสายเรามักนิยมทำเป็น ๕ ตัวในหนึ่งชั้น แต่ถ้าชั้นนั้นเส้นผ่าศูนย์กลางกว้างมาก ท่านแม่ท่านป้าก็มักจะใส่ตัวบายศรีเล็ก ๆ คั่นช่องว่างให้สวยงามอีกที
อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ อักขรัญญ์
ที่ยังสงสัยอยู่ต่อไปคือ คำว่า " ไหว้พระ " หมายถึงไหว้ในพิธีบวงสรวงแบบใดครับ เช่น ก่อสร้างบ้านหรืออาคารห้างร้าน เปิดกิจการ พระภูมิเจ้าที่ ส่วนปลุกเสกวัตถุมงคลคงเป็นไหว้พระตามความหมายที่สงสัยนี้ เพื่อจะได้ใช้ถูกว่าจะใช้กี่ชั้นและกี่ลูกครับ
|
ทางสายเรา จะทำงานเล็กงานใหญ่มักเอาพระนำหน้าเสมอ ถ้าเย็บเองแล้วบายศรีต้นกลางจึงเป็นลูกเก้าตลอด ไม่เคยเห็นต่ำกว่านี้ แต่ถ้างานเล็ก บวงสรวงเองที่บ้าน นางมารร้ายใช้แค่ชั้นเดียวใส่พานวางตรงกลาง เป็นลูกเก้า ห้าตัวค่ะ ถ้าไปซื้อปากคลองก็ต้องยอมใช้แค่สี่ตัว (แต่เห็นน้องสาวบอกว่า ถ้าสั่งล่วงหน้า จะเอาแบบใดก็ได้)
บวงสรวงใหญ่ หรือเล็ก ก็ขึ้นอยู่กับกำลังทรัพย์และกำลังใจของเราด้วยค่ะ ถ้าเป็นบริษัทห้างร้านมีทุนดำเนินการเป็นล้าน น่าจะทำบายศรีต้นอย่างน้อยสามชั้น อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวตามกำลังใจของตัวเองนะคะ