[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "สัญชาตญาณผึ้งหรือต่อแตน ถึงเวลาก็จดจำทิศเดิม ถ้าย้ายรังของเขาไปแค่ ๒ เมตร เขาก็หาไม่เจอแล้ว

ครั้งนั้นอาตมาโดนต่อต่อยไป ๑๓ ที มืออ้วนเบ้อเริ่มเลย เป็นต่อฝักบัว ไปทำรังอยู่ตรงหน้าต่างที่เกาะพระฤๅษี ก็กลัวว่าโยมที่ไม่รู้เปิดหน้าต่างออกไปจะซวย อาตมาก็เลยจะไปเด็ดรังออก เอาบันไดพาดขึ้นไป แล้วก็เด็ดรัง ต่อก็บินหึ่งมาล้อมอยู่นั่น

คราวนี้ขั้วรังเหนียวเป็นบ้าเลย ตอนที่เด็ดอยู่เขาก็ไม่ทำอะไรนะ แต่ตอนที่ดึงแล้วขาดปึ้ง...! ต่อทั้งฝูงพุ่งใส่พร้อมกันเลย มือข้างเดียวโดนไป ๑๓ ที เอารังนั้นไปผูกไว้กับต้นไม้ เสร็จแล้วก็มาดูมือตัวเอง แหม...ค่อย ๆ อ้วนขึ้น ๆ จนกระทั่งกางอยู่อย่างนี้..กำไม่ได้

ต้องบอกว่าอาตมามีความอดทนต่อความเจ็บปวดมากหน่อย ก็เลยไม่ค่อยรู้สึกรู้สากับใครเขา มีไอ้บ้าที่ไหน อยู่ ๆ ก็เดินเข้าไปเด็ดรังต่อหน้าตาเฉย

ที่อนาถที่สุดก็คือเรื่องของยันต์เกราะเพชร โดนตรงไหนจะไปไม่เกินข้อนั้น คราวนี้โดนทั้งมือก็อยู่ที่ข้อมือแค่นี้ ก็อ้วนปี๋ น่าจะเป็นส่วนของยันต์เกราะเพชรด้วยที่ช่วยให้ไม่ปวดมาก"