อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ รุ้งทรงกลด
หลายครั้งหลังจากที่สวดมนต์ไปสักพัก ปรากฎว่าบริเวณใบหน้าจะมีอาการควบแน่น ตึง ๆ แล้วไม่ค่อยอยากจะขยับปาก จึงไม่ได้สวดมนต์ต่อ เพราะอยากจะอยู่กับความนิ่งแบบนั้นต่อไปเท่านั้น แต่พออยู่กับความนิ่งแบบนั้นไปสักพัก ก็รู้สึกว่าความควบแน่นนั้นเริ่มคลายแล้ว ก็เลยสวดมนต์ต่อไปได้อีก
บางครั้งนั่งอยู่เฉย ๆ ก็มีความควบแน่นขึ้นมาเอง โดยไม่ได้ตั้งใจภาวนาเลยครับ บางทีก็มีความควบแน่นมากจนหนังตาเริ่มจะปิดลงมาเอง และบางทีก็แน่นจนเกือบจะวูบหลับไปให้ได้
ไม่ทราบว่าอาการแบบนี้คืออะไรครับ และผมควรที่จะทำอย่างไรต่อไปครับ
|
__________________
การรักษากำลังใจสำคัญที่สุด...ได้ดีอย่าฟู แล้วขณะเดียวกันว่า ถ้าได้ร้ายก็อย่าฟุบ ให้เห็นว่ามันเป็นปกติของมัน เรื่องของมัน
ถ้ามันดีมาพออาศัยได้ก็ดีกับมันไป ถ้าหากว่ามันไม่ดีมา เราอยู่กับมันก็ให้รู้อยู่มีสติอยู่ ถึงเวลาก็ต่างคนต่างไปอยู่แล้ว...
กำลังใจของเราพลาดแม้แค่วินาทีเดียวนี่ อาจจะหมายถึงแพ้ทั้งกระดาน
อะไรมันก็ไม่เจ็บปวดเท่ากับต้องเกิดใหม่ มันเป็นทุกข์ เป็นโทษสุด ๆ จริง ๆ
กระโถนข้างธรรมาสน์ ฉบับที่ ๕๑
|