[เถรี]

สมัยวัยรุ่นอาตมาอยู่ที่ซอยอ่อนนุช ก็คือสุขุมวิทซอย ๗๗ ท้ายซอยแถว ๆ ที่เขาเรียกว่าประเวศ หนองจอก ถึงเวลาก็ขี่จักรยานเลาะไปตามวัด ปรากฏว่าที่วัดใต้ใกล้ ๆ วัดมหาบุศย์ของคุณยายนาค มีหมูที่ชาวบ้านเขาเอาไปปล่อยทิ้งไว้ เจ้าหมูตัวนี้ดุมาก ใครเข้าวัดผิดท่าผิดทางโดนไล่ขวิดกระจาย

ญาติโยมสงสัยว่าหมูขวิดได้ด้วยหรือ ? ขอยืนยันว่าได้ แล้วถ้าใครโดนก็สาหัสด้วยเพราะว่าเขี้ยวยาวมาก ตัวใหญ่ น้ำหนักเป็น ๑๐๐ กิโลกรัม อยู่กินข้าวก้นบาตร ถึงเวลาใครจะมาหาหลวงพ่อที่วัด ต้องตะโกนว่า "ดูหมูด้วย" บ้านอื่นเขา "ดูหมาด้วย" ที่นี่ต้องดูหมู เพราะว่าหมูไล่ขวิดเอาจริง ๆ

นั่นก็ต้องบอกว่าเป็นหมูที่มีเล็บเกิน อย่างคนเราบางคนก็มีนิ้วเกินมา ไอ้นั่นหมูมีนิ้วเกิน ถือว่าเป็นกาลกิณี เอาไปปล่อยไว้วัด...สบาย ไม่ต้องเข้าโรงเชือด ก็อยู่ดีกินดี แถมเขี้ยวก็ค่อย ๆ ยาวขึ้น ๆ เวลาหมูป่าอยู่ในป่าต้องอาศัยเขี้ยวขุดหาอาหาร ขุดหัวเผือกหัวมัน เจ้า ๖ นิ้วนี่ไม่ได้อาศัยขุดหัวเผือกหัวมัน เขี้ยวจึงยาวไปเรื่อย ถึงเวลาเอาไว้ไล่ขวิดคน แล้วก็เป็นเจ้าพ่ออยู่นั่นแหละ พวกหมาวัดไม่กล้าหือหรอก