[เถรี]

ถ้าไม่อยากให้มีนกพิราบพยายามให้มีป่ารก ๆ เข้าไว้ วัดท่าขนุนไม่มีนกพิราบทั้ง ๆ ที่อาคารสูง ๓-๔ ชั้น แต่บ้านชาวบ้านในตลาดตึกชั้นเดียวนกเกาะกันเต็มเลย เพราะว่าวัดท่าขนุนเก็บต้นไม้ไว้เยอะ เหยี่ยวมาหากินทุกวัน นกพิราบไม่กล้ามา เหยี่ยวจะมากินลูกไก่อยู่ทุกวัน เพราะฉะนั้น...ที่ไหนที่มีสัตว์นักล่าอยู่ พวกนกพิราบนี้ก็จะไม่อยู่

อาตมาเคยแนะนำบางวัดไปว่า ให้ซื้อเหยี่ยวมาใส่กรง ชักรอกขึ้นไปแขวนไว้เหนืออาคารสักวันสองวัน พอเวลานกพิราบมาเจอเหยี่ยวเข้าสักสองครั้งสามครั้ง จะรู้ว่าเหยี่ยวตัวนี้อยู่ที่นี่ ก็จะไม่มาอีก เพราะว่าสัตว์แต่ละประเภทจะมีเขตหากินของเขา เขตหากินของเหยี่ยวแต่ละตัวบางทีกว้างหลายกิโลเมตร ดังนั้น...บริเวณนั้นนกอื่นก็จะไม่เข้าไปยุ่งกับเขา

แต่ว่าวัดบางไผ่นารถ หลวงพี่มานะของอาตมา คือพระครูปุญญาภิสันท์ ท่านใช้วิธีทำบันไดเล็ก ๆ กว้างประมาณสัก ๔ นิ้วมือ แล้วก็เอาตอกขั้นเล็ก ๆ ไว้พาดเอียง ๆ ให้แมวขึ้นไปได้ ท่านบอกว่าทันทีที่แมวขึ้นไปได้นกพิราบก็ไม่มาอีกเลย แต่ว่าก็จะมีบันไดเกะกะตาอยู่

ถ้าหากนกพิราบไปอยู่ใต้หลังคา ถ้าจะไล่ให้ซื้อด่างทับทิม กลีเซอรีน น่าจะพอมีขาย ถึงเวลาก็เอาด่างทับทิมใส่จาน เทกลีเซอรีนเทลงไป จะเกิดปฏิกิริยาเป็นควันสีม่วงทึบมากเลย ยัดใส่ไว้ใต้หลังคานั่นแหละ ควันจะช่วยไล่นกไปให้หมด