ถาม : เวลาที่เราตั้งใจจะทำงานให้เสร็จ มีสมาธิจดจ่อกับงาน ทำไปเรื่อย ๆ แล้วไม่ง่วง ไม่นอนต่อกันหลาย ๆ วัน แบบนี้ร่างกายเราจะอยู่ได้ด้วยสมาธิเลี้ยงไว้ไหมคะ และบางทีก็เหมือนไม่สนใจอะไรอย่างอื่น ไม่หิว ไม่เมื่อยล้าเลย แล้วพอขับรถกลับบ้าน ก็ขับไปเหมือนอัตโนมัติ มีหลงออกนอกทางไปที่ไม่รู้จักบ้าง แต่ก็กลับบ้านได้ ?
ตอบ : ลักษณะอย่างนั้นไปได้เพราะใจยังมุ่งมั่นกับงานอยู่ เมื่อใจยังมุ่งมั่นกับงาน งานยังไม่หมดก็ไปได้ แต่ถ้ารู้ตัวว่าจะได้พักก็จะไปเลย
ในส่วนสภาพที่เราเห็นนั้น อยู่ในสภาพเหมือนกับว่าร่างกายไม่ไหวแล้ว สภาพจิตควบคุมกายให้ไป เหมือนกับแยกเป็นสองส่วน เหมือนร่างกายเป็นหุ่น ส่วนใจของเราคือผู้บังคับหุ่น ขึ้นอยู่กับกำลังสมาธิของเราว่ามีมากน้อยเพียงเท่าไร ถ้ามีมากก็บังคับได้นาน ถ้ามีน้อยก็บังคับได้ไม่นาน
ถาม : แล้วเราควรตั้งกำลังใจอย่างนี้ไหมคะ ?
ตอบ : ไม่ควร... เป็นอัตตกิลมถานุโยค เกินไป
ถาม : ถ้าเราใช้วิธีฟังเสียงสวดมนต์ขณะขับรถ แทนการสวดมนต์ปกติ เคยอ่านเจอว่าแบบนี้ไม่ได้อานิสงส์สวดมนต์เท่าไร แต่ถ้าเรานึกสวดในใจตามไปได้ จะได้ประโยชน์เหมือนสวดมนต์ไหมคะ ?
ตอบ : ให้ใจนึกได้ก็พอ สำคัญที่ความรู้สึกต้องอยู่กับลมหายใจเข้าออก ไม่ใช่นึกอยู่แต่คำภาวนาอย่างเดียว ตามลมหายใจเข้าออกไป ตามลมหายใจออกมา ขณะเดียวกันใจก็คิดถึงคำภาวนาไปด้วย
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เถรี : 07-04-2018 เมื่อ 23:31
|