[ทาริกา]

"แม่... ข้าวอยู่ไหน?"

เอ้า ลูกทั้งคนเป็นพระอริยะใจก็ต้องรักลูก มีเมตตาปรานีต้องถอนอารมณ์มา "อยู่โน่นลูก" ถ้าขืนไม่ถอนนะ ถ้าเกิดมันร้องไห้มาทึ้งหัวแม่ มันตกนรกนะ มันต้องรีบคลายอารมณ์ออก เพื่อจะไปรับใช้มัน ไม่อย่างนั้นมันตกนรก เพราะขัดกระแสธรรม ทุกข์ไหม...อารมณ์อย่างนี้? เห็นไหมลูก?

เราก็บอก "ว้าย...ขนาดอย่างนี้ยังทุกข์แล้วนะ" มีเงินกี่ร้อยล้าน..

"เอ้าลูก...เอาไปเลยจะไปกินข้าว แม่ให้แสนหนึ่ง"

อย่างนี้ เอ้า! ...ลูกมันก็ไปกินยาบ้า ฉิบหายแล้ว! โง่แล้วนะแม่นะ แสนหนึ่ง..มันเอาไปเลี้ยงเพื่อน

ทีนี้ไอ้หนู ถ้าคน ๆ หนึ่ง มีเงินกินวันละแสนนี่..เพื่อนมันหลอกตาย มันหลอกว่า

"นี่ เราไปดูหมอมา เธอเคยเป็นเจ้าหญิง.. เป็นฮ่องเต้.. บัดนี้ฮ่องเต้ที่จริงแท้ลงมาเกิดแล้ว.." ก็เลี้ยงเขาหน้าบานเชียว เห็นลูกโง่ขนาดนั้นพระอริยะทุกข์ไหมลูก? มีเงินเท่าไรก็ทุกข์ตาย..มีหุ้นให้ลูกสองหมื่นล้าน ! เกิดผู้ชายขี้เหล้ามาจีบลูก มึงตายตาหลับไหมน่ะ? เห็นไหมลูก เห็นไหม

ก็คิดว่า "เออ!..เรามีทุกข์เพราะร่างกายเราร่างกายเดียวก็พอจะวางได้ เอาความตายมาปลงได้ เลี้ยงไปวันต่อวันด้วยศีลบริสุทธิ์ตายเมื่อไรก็บริจาคศพให้วัด แล้วก็ไปนิพพาน แต่ถ้ายังมีลูกมีผัว มีแล้วนี่ทำอย่างไรได้" เพราะฉะนั้นเขาไม่มีวันมีเมียน้อยผัวน้อยอีกแล้ว

(มีต่อ)