[ตัวเล็ก]

ถาม :โยมอาศัยอยู่ในประเทศหนึ่งในยุโรปที่มีการเก็บภาษีสูงมาก แต่ก็มีรัฐสวัสดิการที่ดีเช่นกัน ทุกคนที่สิทธิ์ในการรักษาพยาบาลฟรี ทุกคนจะมีที่อยู่อาศัย ทุกคนจะมีอาหารกิน คนเร่ร่อนก็จะมีที่พักให้พักฟรีและมีอาหารสามมื้อแจกฟรี พร้อมยังมีเงินรายวันให้ใช้จ่าย ที่นี่แม้แต่สัตว์จรจัดก็ไม่มี คนตกงานก็ได้รับเงินชดเชยจากรัฐ

สรุปที่ประเทศนี้ไม่มีความอนาถาให้ทำทานบารมี แม้แต่บางทีจะให้อาหารเป็ดป่า หงส์ป่าตามคลอง ทางเจ้าหน้าที่ก็ติดป้ายประกาศห้ามให้อาหาร เพราะจะทำให้สัตว์ขี้เกียจ ท้ายที่สุดก็จะออกหากินเองไม่เป็น โยมอยากขออนุญาตถามหลวงพ่อว่า ในกรณีเช่นนี้เราจะหมดโอกาสทำทานบารมีใช่ไหมคะ ?

ตอบ : ถ้าสบายก็ไม่ต้องกิน ไม่ต้องถ่าย ถ้ายังต้องกินต้องถ่ายอยู่ แสดงว่ายังไม่สบายจริง

ในส่วนของทานบารมีก็ยังมีจาคานุสติ คือระลึกอยู่เสมอว่า ถ้ามีโอกาสเราจะให้ ไม่ได้แปลว่าต้องลงมือทำแล้วสำเร็จ เราก็สามารถใช้ในส่วนของจาคานุสติแทนที่จะเป็นทานบารมีได้ ขณะเดียวกันในส่วนของกองบุญการกุศลอื่น ๆ ก็มีมากมาย ไม่ว่าจะเป็นการรักษาศีลที่มีอานิสงส์มากกว่าเป็นร้อยเท่า หรือการเจริญภาวนาที่มีอานิสงส์มากกว่าการเจริญรักษาศีลจนประมาณไม่ได้ ทำไมจึงต้องไปเน้นในเรื่องของการให้ทานด้วย ?

ถาม :ในกรณีของโยม ณ ปัจจุบันครอบครัวโยมไม่ได้อยู่ในกลุ่มที่ได้รับการอุดหนุนจากรัฐ แต่เป็นกลุ่มที่จ่ายภาษีในอัตราสูง และเงินภาษีนี้เป็นส่วนหนึ่งในการช่วยเหลือกลุ่มคนที่เปราะบางและอ่อนแอ จะสามารถถือว่านี่คือการทำทานได้ไหมคะ ?
ตอบ : ถ้าไม่ได้เจตนาไว้ก่อน ก็ไม่ถือว่าเป็นทาน เพราะว่าบุญกุศลหรือเวรกรรมทุกอย่างเกิดจากเจตนาเป็นหลัก