ลูกสาวป่วยเรียกบิดาว่าน้องชาย
สุมนาเทวี ทำหน้าที่ด้วยความขยันขันแข็ง งานสำเร็จด้วยความเรียบร้อยทุกวัน ทั้ง ๆ ที่นางอายุยังน้อย จากการที่นางได้ทำบุญถวายภัตตาหารแด่พระภิกษุสงฆ์และได้ฟังธรรมอยู่เป็นประจำ นางก็ได้บรรลุเป็นพระสกิทาคามี
แต่ต่อมานางได้ล้มป่วยลง มีอาการหนัก ใคร่อยากจะพบบิดา จึงให้คนไปเชิญบิดามา
ท่านอนาถปิณฑิกเศรษฐี พอได้ทราบว่าลูกสาวป่วยหนักก็รีบมาเยี่ยมโดยเร็ว พอมาถึงได้ถามลูกสาวว่า:-
แม่สุมนา เจ้าเป็นอะไร?
อะไรเล่าน้องชาย ? ลูกสาวตอบ
เจ้าเพ้อหรือ แม่สุมนา? บิดาถาม
ไม่เพ้อหรอก น้องชาย ลูกสาวตอบ
แม่สุมนา ถ้าอย่างนั้น เจ้ากลัวหรือ ? บิดาถาม
ไม่กลัวหรอกน้องชาย
นางสุมนาเทวี พูดโต้ตอบกับบิดาได้เพียงเท่านั้นก็ถึงแก่กรรม