[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “มีโยมท่านหนึ่งถวายวัตถุมงคลสำคัญ ๆ มีตรีศูลด้ามงาของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ เหรียญธรรมจักรของหลวงปู่ครูบาศรีวิชัย มีมหาสังข์ ตลอดจนพระสำคัญ ๆ ประเภทเบญจภาคี ขออนุโมทนา อาตมาไม่ได้ประจานนะ แต่อยากจะบอกให้ทราบว่า ใครเป็นคนหามาให้ก็เลิกคบได้แล้ว เพราะว่าเป็นของปลอมล้วน ๆ...!

อันดับแรกเลย ตรีศูลของหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ หลวงพ่อเดิมท่านไม่เคยทำตรีศูล ด้ามงาช้างก็ไม่ใช่งา แต่เป็นกระดูกซี่โครง อายุโลหะก็ไม่ได้

อันดับที่ ๒ หลวงปู่ครูบาศรีวิชัยไม่เคยทำเหรียญอื่น ไม่ทราบเหมือนกันว่าไปเอาเหรียญธรรมจักรมาจากไหน ? ส่วนมหาสังข์ไปดูได้ตามร้านขายของเก่า ของปลอมมีเป็นร้อย ๆ เลย

พระรอดลำพูน พระทุ่งเศรษฐี พระผงสุพรรณ สมเด็จจิตรลดา เก๊ดูง่ายชนิดห่าง ๑๐๐ เมตรก็รู้ ที่บอกนี้ไม่ใช่ทำลายศรัทธาของโยม แต่บอกให้รู้ว่า ถ้าโดนใครเขาเอาของเหล่านี้มาให้ แล้วคิดราคาแพงด้วย ก็เลิกคบคนนั้นได้แล้ว

ของบางอย่างญาติโยมอาจจะเสียเงินมาก แล้วเอามาถวายพระด้วยความปลื้มใจว่า ได้ของดี ของแพง ของมีคุณค่า มีราคา ปรากฏว่าไปโดนคนอื่นเขาหลอกมาก็จะเสียอารมณ์ โทษใครไม่ได้หรอก เพราะว่าโยมเป็นผู้หญิง ผู้หญิงมีนิสัยค่อนข้างจะเชื่อข่าวลือได้ง่าย

เพราะฉะนั้น...นักเล่นวัตถุมงคลเขาถึงได้มีคำพูดว่า “ให้เล่นด้วยตา อย่าเล่นด้วยหู” คำว่าเล่นด้วยตาก็คือดูของให้เป็น อย่าไปเล่นด้วยหูคือฟังเขาเป่าหูมา ประวัติดีอย่างนั้น ประสบการณ์ดีอย่างนี้ แล้วก็ไปซื้อของที่ไม่ใช่สักอย่างหนึ่งมา อาตมาเสียดายแทน ต่อให้โยมจ่ายเงินไม่มากแล้วได้มาก็เถอะ เงินของเราแท้ แต่ของที่ได้มาไม่แท้ ต้องเรียกว่าคุณค่าแทนกันไม่ได้เลย"