25-03-2017, 05:46
|
|
ผู้ตรวจการณ์เว็บวัดท่าขนุน - ยืนยันตัวตนแล้ว
|
|
วันที่สมัคร: Jun 2009
ข้อความ: 4,805
ได้ให้อนุโมทนา: 270,357
ได้รับอนุโมทนา 840,847 ครั้ง ใน 12,834 โพสต์
|
|
บัตรกุญแจแบบเสียบที่คุ้นเคย
มัคคุเทศก์รูปหล่อเรียกให้ไปรับกุญแจห้อง แต่ละท่านเยื้องย่างไปแบบไม่อยากจะขยับตัว อาตมารับ Key Card หมายเลข ๑๑๓ มาแล้ว ก็ชวนหลวงพ่อพระครูเรืองไปห้องพัก เดินผ่านพระครูญาณฯ ที่ทำท่ายานโทงเทง หลับตาพิงโซฟาที่อยู่ติดกับรูปม้าแกะสลักจากไม้ ทำท่าเหมือนกับว่า ถ้าไม่เอารถขุดมาควักออกจากที่ ก็อย่าหวังเลยว่าจะยอมขยับไปไหน ในเมื่อห้องพักอยู่แค่ชั้น ๑ อาตมาจึงเดินขึ้นบันไดแทนที่จะขึ้นลิฟท์...
ถึงชั้นบนเป็นทางแคบ ๆ ขนาบด้วยห้องพักและผนังยาวไปทางซ้ายมือ บนพื้นปูพรมสีเทาอ่อนคาดสีส้ม ประตูห้องเป็นสีส้มแดงทุกบาน เมื่อเดินไปจนถึง “สามแยก” ก็เป็นห้องพักยาวออกไปทั้งทางด้านซ้ายและด้านขวา อาตมาพาหลวงพ่อพระครูเรืองไปหยุดที่หน้าห้อง ๑๑๓ เอาบัตรกุญแจเสียบเข้าช่อง เสียงประตูลั่นเปิดให้ จัดการผลักเข้าไปเอาบัตรกุญแจเสียบใส่ช่องทางขวามือ ระบบไฟในห้องทำงานขึ้นแบบอัตโนมัติ...
ด้านในเป็นห้องพักแบบเตียงคู่ อาตมาเลือกเตียงในตามความเคยชิน เอากระเป๋าโน้ตบุ๊กโยนลงบนเตียง มุดเข้าห้องน้ำไปแบบฉับไว จัดการเปิดน้ำอุ่นแล้ว “ลอกคราบ” ตัวเองออกไปหนึ่งชั้น แต่งตัวออกมาแล้วหลวงพ่อพระครูเรืองยังยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่เลย “นิมนต์หลวงพ่อสรงน้ำก่อนครับ” อีกฝ่ายส่ายหน้าเป็นแขกอินตะระเดีย “ผมรอผ้าที่จะเปลี่ยนอยู่ เขายังไม่เอากระเป๋ามาส่งเลยครับ” แบบนี้นี่เอง ส่วนอาตมาที่สร้างสถิติ “หมก” ด้วยชุดเดียวมาตลอด ๕ วัน ยังรู้สึกว่าน่าจะต่อได้อีกหลายวัน เพราะทางยุโรปนี่เดินเท่าไรก็ไม่มีเหงื่อสักที..!
|