[มัคคนายก]

ธัมมาภิคีติง

(นำ) หันทะ มะยัง ธัมมาภิคีติง กะโรมะ เส ฯ

ส๎วากขาตะตาทิคุณะโยคะวะเสนะ เสยโย
พระธรรม เป็นคำสั่งสอนอันประเสริฐกว่าคำสั่งสอนใด ๆ เพราะประกอบด้วยคุณความดีที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงกล่าวไว้ดีแล้ว

โย มัคคะปากะปะริยัตติวิโมกขะเภโท
แยกประเภทเป็นมรรค ผล ปริยัติ และความหลุดพ้นคือพระนิพพาน

ธัมโม กุโลกะปะตะนา ตะทะธาริธารี
พระธรรมสามารถป้องกันผู้ทรงธรรมไว้มิให้ตกไปในที่ชั่ว

วันทามะหัง ตะมะหะรัง วะระธัมมะเมตัง
ข้าพเจ้าขอกราบไหว้พระธรรมอันเป็นเครื่องขจัดความมืดนั้น

ธัมโม โย สัพพะปาณีนัง สะระณัง เขมะมุตตะมัง
พระธรรมเป็นที่พึ่งให้พ้นจากภัยอันสูงสุดของสรรพสัตว์ทั้งหลาย

ทุติยานุสสะติฏฐานัง วันทามิ ตัง สิเรนะหัง
ข้าพเจ้าขอกราบไหว้พระธรรมนั้น อันควรแก่การระลึกถึงเป็นที่ ๒ ด้วยเศียรเกล้า

ธัมมัสสาหัส๎มิ ทาโส (ผู้หญิง ทาสี) วะ ธัมโม เม สามิกิสสะโร
พระธรรมเป็นเจ้านายของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเป็นทาสของพระธรรมโดยแท้นั่นเทียว

ธัมโม ทุกขัสสะ ฆาตา จะ วิธาตา จะ หิตัสสะ เม
พระธรรมเป็นเครื่องกำจัดทุกข์ และทำประโยชน์เกื้อกูลแก่ข้าพเจ้า

ธัมมัสสาหัง นิยยาเทมิ สะรีรัญชีวิตัญจิทัง
ข้าพเจ้าขอมอบกายถวายชีวิตนี้แด่พระธรรม

วันทันโตหัง (ผู้หญิง ตีหัง) จะริสสามิ ธัมมัสเสวะ สุธัมมะตัง
ข้าพเจ้าผู้กราบไหว้อยู่ จักประพฤติปฏิบัติในความเป็นธรรมอันดีแห่งพระธรรมนั่นเทียว

นัตถิ เม สะระณัง อัญญัง ธัมโม เม สะระณัง วะรัง
ข้าพเจ้าไม่มีที่พึ่งอย่างอื่น พระธรรมเป็นที่พึ่งอันประเสริฐของข้าพเจ้า

เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ วัฑเฒยยัง สัตถุ สาสะเน
ด้วยการกล่าวความจริงนี้ ขอข้าพเจ้าพึงเจริญในพระศาสนาของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า

ธัมมัง เม วันทะมาเนนะ (ผู้หญิง มานายะ) ยัง ปุญญัง ปะสุตัง อิธะ
ข้าพเจ้าผู้กราบไหว้พระธรรมอยู่ ได้ขวนขวายสั่งสมบุญอันใดไว้ในที่นี้

สัพเพปิ อันตะรายา เม มาเหสุง ตัสสะ เตชะสา ฯ
ขออันตรายทั้งหลายทั้งปวง จงอย่าได้มีแก่ข้าพเจ้า ด้วยเดชแห่งบุญนั้น เทอญ ฯ

(หมอบกราบลง ว่า)

กาเยนะ วาจายะ วะ เจตะสา วา ธัมเม กุกัมมัง ปะกะตัง มะยา ยัง
กรรมชั่วอันน่าเกลียดอันใด ที่ข้าพเจ้าได้กระทำแล้วในพระธรรม ด้วยกาย วาจา และใจ

ธัมโม ปะฏิคคัณหะตุ อัจจะยันตัง
ขอพระธรรมจงงดโทษอันล่วงเกินนั้น

กาลันตะเร สังวะริตุง วะ ธัมเม ฯ
เพื่อข้าพเจ้าจักได้สำรวมระวังในพระธรรมในกาลต่อไป ฯ