[เถรี]

การผ่านกฎหมายของอิสลาม เขามักจะใช้ช่วงดึก ๆ ตี ๒ ตี ๓ ซึ่งคนของเราถ้าไม่ใช่นั่งหลับก็นั่งเขี่ยไลน์กัน หรือไม่ก็ไปเข้าห้องน้ำ ไปสูบบุหรี่กัน บางคนก็ไปเข้าสภากาแฟ แต่ตัวแทนของอิสลามเขาจะเกาะสถานที่ตลอด ไม่ไปไหนเลย แล้วก็ฉวยโอกาสที่ไม่มีใครค้านเพราะว่าทุกคนล้าเต็มที่ ปล่อยให้ผ่านได้ง่าย ๆ แล้วก็ดันเป็นกฎหมายออกมา

จะมีก็กฎหมายอันสุดท้ายที่เขาไม่สามารถทำได้สำเร็จ เพราะเป็นเรื่องที่เห็นอย่างชัดเจนว่ามีปัญหา ก็คือให้จุฬาราชมนตรีเป็นที่ปรึกษาของนายกรัฐมนตรี และคำปรึกษานั้นเป็นสิ่งที่ต้องกระทำ เท่ากับควบคุมนายกรัฐมนตรี พอฟังแล้วก็สะดุดความรู้สึก แต่ส่วนใหญ่แล้วกฎหมายอื่น ส.ส.อื่น ๆ ถ้าเขาเห็นว่าไม่กระทบตัวเองและไม่กระทบฐานเสียงของตัวเอง เขาก็ไม่ค้าน

แล้วก็มีนักวิชาการอยู่พวกหนึ่ง ประเภทที่โง่แต่อวดฉลาด บอกว่าเรื่องของการนับถือศาสนาต้องเปิดกว้าง ก็ใช่...ต้องเปิดกว้าง เราไม่ห้ามการนับถือศาสนา แต่คุณก็ต้องดูว่ากระทบส่วนรวมหรือเปล่า ? โดยเฉพาะว่าเมื่อเราเปิดกว้าง แล้วทำไมอิสลามเขาไม่เปิดกว้างให้เราบ้าง ? กลายเป็นว่าถึงเวลาจะเอาแต่ได้ฝ่ายเดียว พอคุณจะเสียบ้างคุณก็ไม่ยอม แล้วเราจะไปเปิดกว้างเพื่อเขาทำไม ?