[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "ถ้าใครไปถึงบ้านพ่อปู่ขุนพันธ์ ท่านมักจะเลี้ยงข้าวด้วย ท่านเป็นคนโบราณจริง ๆ ใครมาถึงเรือนชานก็ต้อนรับ แล้วเวลาท่านคุยกับใคร ท่านจริงจังมากเลยนะ ท่านจะจ้องหน้าคนที่คุยด้วย พวกตบะไม่ดีจะไม่กล้าสบตา ก้มหน้ามองพื้นไปเลย ...(หัวเราะ)...

อาตมาเสียดายไม้ถือที่ท่านให้มา จริง ๆ แล้วโบราณเรียกว่าไม้รกฟ้า แต่ท่านเรียกไม้ค้ำฟ้า ถ้าจำไม่ผิด "ทิดจิตร" ขอบูชาต่อไปแล้ว

คุณสันติ เศวตวิมล (แม่ช้อยนางรำ) ก่อนหน้านี้เป็นคนที่ไม่สู้ใคร แล้วไปคบหากับลูกชายของปู่ขุนพันธ์ ไป ๆ มา ๆ ลูกชายก็เลยบอกปู่ขุนพันธ์ "พ่อ...หาอะไรให้เพื่อนคุ้มตัวหน่อยสิ" พ่อปู่ขุนพันธ์จึงสักให้ คุณสันติบอกว่าพอท่านเพ่งพลังจิตและตบปิดท้ายให้ ตัวลอยขึ้นมาทั้งตัวเลย พ่อปู่ขุนพันธ์ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง ชักดาบฟันเลย...! ทำให้รู้ ๆ เลยว่าเอ็งเหนียวได้ขนาดนี้"