ในส่วนของอานิสงส์เมตตาผมก็บอกไม่ถูก ถ้าหากมาดูจากเรื่องของการพุทธาภิเษกวัตถุมงคล เรื่องของเมตตายากที่สุด ที่ยากที่สุดเพราะต้องออกจากใจของคนทำจริง ๆ เรื่องของลาภ เรื่องหนังเหนียวเป็นเรื่องเล็กเลย โดยเฉพาะวัตถุมงคล ถ้าให้เหนียวนี่ภาวนาแค่ขนลุกก็เหนียวแล้ว เพียงแต่ว่าพวกคุณพอเจอมีดเจอปืนก็ใจหายแว้บ กำลังใจตกหมด ก็เปื่อยอีกเหมือนกัน
ฉะนั้น...ส่วนของเมตตาจะเป็นส่วนทำยากที่สุด เพราะถ้าไม่ได้ออกจากใจของเราเอง กำลังก็ไม่เพียงพอ ก็เลยกลายเรื่องที่พระควรจะต้องทำไว้ ต้องแผ่เมตตาให้เป็นปกติ
บางคนยังสับสนระหว่างแผ่เมตตากับอุทิศส่วนกุศลอยู่ว่าต่างกันตรงไหน ? เหมือนกับเจอคนเหนื่อย คนหิว คนยากลำบากมา แผ่เมตตาเหมือนอย่างกับให้ร่มเงาเขา แต่อุทิศส่วนกุศลเหมือนอย่างกับให้ข้าวให้น้ำเขา เป็นคนละเรื่องกัน อย่าไปสับสนมาก เดี๋ยวเราเดาไม่ถูกหรือทำไม่ถูก ผีมาก็นั่งร้องไห้ไป ให้เราตั้งจิตอุทิศส่วนกุศลไปทันทีเลยถ้ารู้สึกว่ามีใครมา แต่ถ้าเวลาปกติก็ให้แผ่เมตตาเอาไว้ อย่างไม่มี ๆ ทำเช้าเย็นก็ยังดี
โดยเฉพาะภาวนาบทเมตตัญจะ สัพโลกัสมิงฯ ไปจนจบ ปุนะเรตีติ เดินทางเทวดาก็รักษา ถึงเกิดอุบัติเหตุก็ปลอดภัย ไม่ว่าจะไปพักที่ไหน ถ้าเราภาวนาไว้เป็นปกติ หลับก็เป็นสุข ตื่นก็เป็นสุข ไม่มีอะไรรบกวน ยกเว้นพวกคุณไปแล้วไม่สนใจอะไรเลย ก็คงจะโดนบ้างแหละ..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 02-08-2016 เมื่อ 20:00
|