"เป็นเรื่องที่พวกเราต้องสังวรระวัง อย่ารอให้ถึงเวลาปฏิบัติแล้วค่อยมาทำ แล้วก็อย่ารอให้ครูบาอาจารย์ต้องเตือน เรื่องของการปฏิบัติต้องทำด้วยใจรักจริง ๆ ถึงจะเกิดผล ถ้ารอให้คนโน้นบอก คนนี้บอก คนนั้นเตือน คนนี้เตือน ถ้าเขาไม่อยู่เตือนแล้วเราจะอาศัยใคร ?
โบราณท่านว่า จงเตือนตนของตนให้พ้นผิด ตนเตือนจิตตนได้ใครจะเหมือน ตนเตือนตนไม่ได้ใครจะเตือน อย่าแชเชือนเร่งเตือนตนให้พ้นภัย บาลีว่า อัตตนา โจทยัตตานัง จงกล่าวโทษโจทย์ตนเองอยู่เสมอ
มาทีไรเจ้าอาวาสวัดท่าขนุนก็บ่นแต่เรื่องนี้ จนเบื่อหน้าเต็มทีแล้ว...ใช่ไหม ? บ่นไปเรื่อย ตักน้ำรดหัวตอไปเรื่อย ไม่งอกก็ไม่เป็นไร เอาแค่เปียก ๆ ก็พอ อย่างน้อยยังดีกว่าตักน้ำรดหลังหมาตั้งเยอะ มีใครเคยตักน้ำรดหลังหมาไหม ? ราดลงไปปุ๊บหมาก็สลัดพรืด...เกลี้ยงไม่เหลือเลย คนไหนตักน้ำรดหลังหมาโปรดระวังว่าจะเปียกเอง เพราะหมาจะสลัดทิ้งทันที"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 02-07-2016 เมื่อ 02:48
|