[เถรี]

ถาม : ขอคำแนะนำเกี่ยวกับการพิจารณาให้เกิดความเมตตา เพราะที่แผ่เมตตาไป ยังเมตตาไม่พอ ?
ตอบ : คำว่าไม่พอเราต้องการขั้นไหน ? ถ้าจะเมตตาให้พอจริง ๆ เป็นอัปปมัญญา อย่างน้อยกำลังต้องเท่ากับพระอนาคามี พูดอีกก็ถูกอีกแหละ เรื่องของการแผ่เมตตา เราแผ่ไปตามปกติ จนกระทั่งอารมณ์ใจทรงตัวแล้ว ก็จับลมหายใจภาวนาต่อ เพื่อที่จะให้เป็นอัปปนาสมาธิ กำลังจะได้สูงขึ้น ทำของเราไปบ่อย ๆ ทำของเราไปเรื่อย ๆ ส่วนจะพอหรือไม่พอก็ช่าง ไม่ได้ไปทำแข่งกับใครนี่หว่า..!

ถาม : กำลังลดลงครับ พยายามอุเบกขามากขึ้น แต่เมตตาก็ตก ?
ตอบ : ในเมื่อรู้ก็พยายามปรับใหม่สิ อุเบกขาไม่ใช่เมตตาตก คุณช่วยไม่ได้ถ้าไม่อุเบกขาเดี๋ยวคุณก็บ้าเอง อุเบกขาก็มีเมตตาประกอบด้วย รอว่าถ้าช่วยได้เมื่อไรก็จะช่วย ถ้าหากว่าผ่านพ้นไปแล้วก็ต้องรอรอบใหม่ บางคนวาระรอบก็ยาวเหลือเกิน บางทีหลุดวงโคจรไปเป็นสิบ ๆ ปี กว่าจะย้อนกลับมาได้ จึงต้องไม่ประมาท พยายามสร้างบุญให้ต่อเนื่องกัน

ถาม : ขอคำแนะนำในเรื่องเมตตา กำลังไม่พอจริง ๆ ครับ
ตอบ : ไปเลี้ยงหมู เลี้ยงหมา เลี้ยงปลา เลี้ยงไก่อะไรก็ได้ ความรู้สึกเมตตาจะเกิดขึ้นเอง สารพัดเทคนิค ต้องหาเอง คนอื่นแนะนำก็เป็นเพียงคำแนะนำ จะทำได้หรือไม่ได้อยู่ที่เรา จะให้ไปเลี้ยงหมา แทนที่จะได้เมตตาเดี๋ยวกลายเป็นโทสะไปอีก

วันก่อนไปวัดถ้ำป่าไผ่ เดินออกมาตอนตีสองกว่า หมาก็แห่กันมา ๗-๘ ตัว บางตัวตะกายขึ้นหัวขึ้นหู บางตัวมาทีหลัง มาถึงแฮ่ไล่ตัวอื่น ต้องคอยดุคอยว่ามันอยู่เรื่อย ก็คือสัตว์เขาแสดงออกแบบสัตว์ เพราะว่าเขารู้แค่นั้น ส่วนเราไม่ใช่สัตว์ อะไรที่เมตตาสงเคราะห์เขาได้ก็สงเคราะห์ไป คือถ้าแมวรู้ว่าสิ่งที่เขาทำนั้นเหม็นตลบไปหมด เขาก็คงไม่ทำหรอก แต่คราวนี้แมวมีเขตของตัวเอง ทำเครื่องหมายเขตของตัวเอง ส่วนเราไปดมก็ว่าเหม็นเป็นบ้าเลย

สัตว์เดรัจฉานด้วยสภาพหากินไม่ได้ดั่งใจ กินไม่ได้อย่างใจ นอนไม่ได้อย่างใจ มีความกลัวภัยอยู่ตลอดเวลา ดังนั้นเป็นสิ่งที่น่าสงสาร หรือเป็นสิ่งที่น่าโกรธ ? ต้องคิดให้เป็น คิดเป็นกำลังใจเมตตาจะมา คิดไม่เป็นก็เป็นโทสะ กลายเป็นคู่ตรงข้ามกันเลย

ถาม : กำลังไม่พอด้วยครับ
ตอบ : กำลังไม่พอก็ลดลงมาดูศีล อย่าให้ขาด ตั้งหน้าตั้งตารักษาศีลได้ เดี๋ยวตัวเมตตาก็มาเอง