[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "วันที่ ๒๘ มีนาคม ไปงานพุทธาภิเษกวัดห้วยน้ำอุ่น ของหลวงปู่ครูบาบุญยัง ตอนแรกก็สงสัยว่า ทำไมท่านถึงจัดพิธีพุทธาภิเษกระหว่าง ๑ ทุ่มถึง ๓ ทุ่ม พอไปถึงแล้วหายสงสัย วัดของหลวงปู่ท่านประเภทแดดร้อนละลายเลย เป็นภูเขาที่แห้งแล้งมาก ภูเขาหินลูกรังล้วน ๆ ถ้าไม่จัดพิธีกลางคืนโยมคงไม่ไปกันหรอก

พอไปเห็นสถานที่ถึงได้รู้ว่า ท่านมีความอดทนและเคารพเชื่อฟังครูบาอาจารย์ขนาดไหน หลวงปู่ครูบาวงศ์ให้ท่านไปดูแลรักษาและพัฒนาวัดที่นั่น ท่านก็อยู่มาจนทุกวันนี้ ท่านเป็นลูกศิษย์รุ่นแรก ๆ ของหลวงปู่ครูบาวงศ์ พูดง่าย ๆ ว่าสมัยก่อนตอนที่ท่านไป ก็คงประเภทไม่มีใครแวะเข้าไปเลย

พอไปถึงแจ้งความจำนงว่าขอมากราบหลวงปู่ครูบา ก็ไม่มีใครสนใจ นั่งรอจนกระทั่งท่านออกมา กราบท่านเสร็จสรรพเรียบร้อย ท่านบอกให้ไปพักที่ศาลาพักอาคันตุกะที่ท่านเพิ่งสร้างใหม่ อาตมาไปถึงเห็นมีเสื่อเก่า ๆ หมอนเก่า ๆ อยู่ชุดหนึ่ง ก็นอนเขลงภาวนาอยู่นั่นแหละ พออีกสักพักหนึ่ง เสียงตึงตังโครมครามมากันเต็มไปหมด ลูกศิษย์ท่านมาช่วยทำความสะอาด มาปูเสื่อเสียเต็มศาลา เอาน้ำร้อนน้ำเย็นอะไรมาถวาย แต่หาครูบาเล็กไม่เจอ เจอแต่พระผอม ๆ รูปหนึ่งนอนคร่อกอยู่

ถ้าอาตมาไปในสภาพนั้นจะชอบมาก เพราะหลอกชาวบ้านได้ ก็คือ ท่านบอกว่าครูบาเล็กไปพักอยู่ที่โน่น ให้ไปจัดสถานที่กันหน่อย พวกลูกศิษย์ก็วิ่งกันใหญ่เลย คนโน้นพัดลม คนนี้โต๊ะ คนนั้นเก้าอี้ โน่นเสื่อนี่หมอน ฯลฯ ตกลงอาตมาไปคนเดียว เขาขนฟูกมา ๒๐ ชุด แล้วก็หาตัวไม่เจอหรอก เพราะว่าครูบาที่ท่านว่านอนอยู่บนเสื่อเก่า ๆ หมอนเก่า ๆ ภาวนาอยู่เฉย ๆ ใครจะทำอะไรก็ทำไป ภาวนาจนกระทั่งครบรอบที่ต้องการ ลุกขึ้นมาเขาถึงได้มาถามว่า "ใช่ครูบาเล็กหรือเปล่า?" ใช่ก็ใช่วะ..!"