๘.
ญาณะ เอาความรู้ด้านปริยัติกับปฏิบัติมาเปรียบเทียบกัน ทำให้เข้าใจผิด คิดว่าถูก อวดดี สู้ครู
๑. ชอบวิพากษ์วิจารณ์อารมณ์ต่าง ๆ เช่น พองเป็นเกิด ยุบเป็นดับ ฯลฯ
๒. นึกถึงหลักฐานต่าง ๆ ที่ได้เรียนรู้มา
๓. ไม่ได้ปัจจุบัน ส่วนมากเป็นวิปัสสนึก คือนึกเอาเองเป็นจินตาญาณ ไม่ใช่ภาวนาญาณ แต่เข้าใจเป็นภาวนาญาณ
๔. ทำให้ผู้ปฏิบัติสอบสวน เทียบเคียงเข้าหาหลักปริยัติ ว่าจะตรงหรือขัดแย้งกับบทไหน ฯลฯ เป็นต้น