14-12-2015, 04:57
|
|
ผู้ตรวจการณ์เว็บวัดท่าขนุน - ยืนยันตัวตนแล้ว
|
|
วันที่สมัคร: Jun 2009
ข้อความ: 4,928
ได้ให้อนุโมทนา: 275,123
ได้รับอนุโมทนา 847,653 ครั้ง ใน 13,006 โพสต์
|
|
"ผมชื่อกฤษณ์ครับ..ชื่อเต็มว่ากฤษณ์ชอร์"
"Namaste...Good Morning" ถึงจะหน้ายับแต่ก็อัธยาศัยดี พวกเราสวัสดีตอบขณะที่ นายยู่ยี่ นำรถแทรกการจราจรไปอย่างชำนาญ เห็นการขับรถของบรรดาเนปาลีแล้ว พวกเรายอมแพ้กันทุกคน เพราะแม้การจราจรจะดูหนาแน่น มอเตอร์ไซค์เบียดเสียดเยียดยัดสับสนวุ่นวาย แต่เขาก็พากันไปได้แบบสบาย ๆ เพียงแต่บีบแตรเตือนกันมากหน่อยเท่านั้น และบรรดาพลขับก็ฟังรู้เรื่องเสียด้วย ว่าแตรไหนที่กำลังเตือนตัวเอง...
อาตมาถามชื่อนายเคราก่อน "Krish, My full name is Krishore." นายกฤษณ์ตอบกลับมาด้วยสำเนียงฟังยากแบบแขกพูดอังกฤษ ซ้ำยังกลัวว่าพวกเราออกเสียงผิด จึงสะกดทีละตัวให้ด้วย พลางบรรยายว่า สถานที่ซึ่งเราไปในวันนี้คือเมืองภักตรปุระ เป็นเมืองเก่าแก่สร้างมาตั้งแต่ศตวรรษที่ ๘ เมืองปาทานออกแบบเป็นรูปกลมแบบมันดาลา เมืองกาฐมาณฑุออกแบบเป็นรูปยาวเหมือนกับมีดขนาดใหญ่...
แต่เมืองภักตรปุระนี้ออกแบบเป็นรูปกรวย แม้จะเป็นเมืองที่เก่าแก่ สร้างมาเนิ่นนานขนาดนั้นก็ตาม แต่ผู้คนก็ยังดำเนินชีวิตอยู่ตามปกติ จัดเป็นพิพิธภัณฑ์ที่มีชีวิต เพียงแต่ว่าเมื่อผู้คนมีมากขึ้น พื้นที่ในการทำการเกษตรก็น้อยลง ส่วนหนึ่งจึงหันมาเผาอิฐหรือทำของที่ระลึกจำพวกผ้าต่าง ๆ เพื่อขายให้กับนักท่องเที่ยว ถ้าพวกท่านสงสัยอะไร ให้สอบถามจากผมได้.."
|