19-08-2009, 16:02
|
|
ผู้สนับสนุนเว็บวัดท่าขนุน - ยืนยันตัวตนแล้ว
|
|
วันที่สมัคร: Jan 2009
สถานที่: Bangkok Thailand
ข้อความ: 866
ได้ให้อนุโมทนา: 21,453
ได้รับอนุโมทนา 109,727 ครั้ง ใน 2,785 โพสต์
|
|
ในการทำสังคายนาพระมหากัสสปเถระได้สมมติตนเองเพื่อถามพระวินัย และพระอุบาลีเถระ
(เป็นผู้ได้รับการยกย่องจากพระพุทธเจ้าว่าเป็นเลิศในการปฏิบัติตามพระวินัยได้อย่างถูกต้อง)สมมติตนเพื่อตอบพระวินัย
พระมหากัสสปเถระได้เริ่มต้นถามพระวินัยด้วยบทปฐมปราชิก
ซึ่งเป็นพระวินัยข้อแรกที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติแก่พระสาวก
เมื่อพระอุบาลีเถระตอบแล้ว พระอรหันต์ ๕๐๐ องค์ตอบรับตรงกันก็ได้ทำ คณสาธยาย (สวดเป็นหมู่)
ในเวลาที่พระอรหันต์ ๕๐๐ องค์เริ่มสวด แผ่นดินใหญ่ได้เป็นเหมือนให้สาธุการ ไหวจนถึงน้ำรองแผ่นดิน
จากนั้นก็ทำการสังคายนาแต่ละคัมภีร์
และพระอรหันต์เริ่มทำการคณสาธยายแผ่นดินใหญ่ก็ได้ไหวเหมือนดังข้างต้น
ครั้นสังคายนาพระวินัยเสร็จแล้วท่านพระมหากัสสปเถระ ก็ได้สังคายนาพระธรรม
(สุตตันตปิฎกและอภิธรรมปิฎก) ต่อไป โดยสมมติตนเป็นผู้ถาม และพระอานนท์เถระ
(เป็นผู้ที่พระพุทธเจ้ายกย่องว่าเป็นเลิศทางพหูสูตร คือ มีความจำดี) เป็นผู้ตอบ
เมื่อพระอานนท์เถระตอบแล้ว และพระอรหันต์ ๕๐๐ องค์ตอบรับตรงกัน จึงเริ่มทำคณสาธยายพระธรรมในแต่ละพระสูตร
ซึ่งในเวลาที่พระอรหันต์ ๕๐๐ องค์ทำคณสาธยายนั้น แผ่นดินใหญ่ก็ได้ไหวเหมือนกับที่ได้กล่าวมาแล้ว
จากเรื่องราวที่ปรากฏในอรรถกถาข้างต้น
จะพบว่าการสาธยายพระไตรปิฎกได้ทำกันมาตั้งแต่ในอดีตคือครั้งพุทธกาล
หลังจากที่ได้ทำสังคายนาเสร็จแล้ว ต่อจากครั้งนั้นไม่มีหลักฐานว่าได้มีการทำคณสาธยายพระไตรปิฎกอีกเลย
ไม่ว่าจะทำโดยฝ่ายพระภิกษุหรือฝ่ายฆราวาส ทั้งนี้อาจเนื่องด้วยในครั้งพุทธกาลยังไม่มีการจารอักษร(จดบันทึก)
ฉะนั้น จึงต้องใช้การทรงจำโดยการท่องพระธรรมและพระวินัย
ซึ่งได้เล่าเรียนมาจากผู้เป็นอาจารย์ และถ่ายทอดสืบมาด้วยการท่องจำ
การสังคายนาในครั้งนั้น ก็เพื่อจะสอบทานพระธรรมและพระวินัยให้ตรงกัน
จึงต้องมีการถามตอบต่อหน้าพระเถระผู้เป็นพระอรหันต์ ๕๐๐ องค์
ที่ได้ฟังธรรมเฉพาะเบี้องพระพักตร์ของพระผู้มีพระภาคเจ้า
เมื่อยอมรับตรงกันจึงได้ทำการคณสาธยายคือสวดพร้อมกันทั้ง ๕๐๐ องค์
และด้วยกำลังของพระอรหันต์ผู้มีอานุภาพยิ่งใหญ่
จึงทำให้แผ่นดินใหญ่ได้ไหวประหนึ่งเป็นการรับรองสาธุการในพระธรรมและพระวินัยที่ได้สังคายนาแล้วนี้
พระอรหันต์ทั้งหลายเป็นผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ
มีกิจที่จะพึงกระทำคือการจาริกไปเพื่อประกาศพระธรรมที่ไพเราะในเบื้องต้น ไพเราะในท่ามกลาง ไพเราะในที่สุด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ป้านุช : 29-08-2009 เมื่อ 16:55
|