[เถรี]

ถาม : ความจำที่มีการยึดจะเป็นอุปทาน ?
ตอบ : ทุกอย่างจะเป็นอย่างนั้น คืออะไรก็ตาม ถ้าเราไปยึดจะเป็นอุปาทานทั้งหมด เพราะอุปาทานที่เราไปยึดก็ต้องมีที่ให้เรายึด ในเมื่อมีที่ให้เรายึด ที่นั้นเขาเรียกว่าที่เกิด ก็คือภพ บาลีเรียกว่าภวะ ในเมื่อมีภพก็มีการเกิดก็คือชาติ หลังจากนั้นชรา มรณะ ก็ตามมาเป็นพรวนเลย

ถาม : ของทุกอย่างเลย ?
ตอบ : ทุกอย่าง แค่เห็นว่าสวยนี่ก็ยึดแล้ว สวยนี่คืออุปาทาน เพราะว่าจริง ๆ แล้วไม่ใช่ของสวย เพราะเสื่อมสลายได้ เขาถึงได้บอกว่าอวิชชาคือความไม่รู้ ซึ่งเป็นตัวร้อยรัดเราอยู่ในวัฏฏะที่ร้ายแรงที่สุด หนักหน่วงที่สุด ก็คือฉันทะ ความยินดีและพอใจ กับราคะ ในเมื่อเราเกิดความยินดี ก็อยากมีอยากได้ ก็เหมือนกับเห็นดอกไม้นี้สวย..อยากได้..ก็เสร็จ พริบตาเดียวที่ได้ยิน ที่ได้เห็น ที่ได้กลิ่น ที่ได้รส ที่สัมผัส ที่คิด ถ้าหากสติปัญญาไม่ทันก็เสร็จเขาหมด

เมื่อเช้าที่โยมเขาถามเรื่องพิจารณาวิปัสสนาญาณว่าแค่เห็นนามรูปก็ใช้ได้แล้วหรือเปล่า ? บอกว่าถ้าเห็นแค่นั้นก็เจ๊ง คุณแยกรูปแยกนามได้แล้วก็จริง แต่เห็นรูปแล้วยังคิดว่าสวยก็เจ๊งสิ แยกนามได้ว่าเสียงเป็นนาม แต่เสียงคนนั้นไพเราะจังเลย ก็เรียบร้อยอีก เพราะฉะนั้น..ทำอย่างไรที่จะเห็นทุกข์เห็นโทษแล้วปล่อยวางได้ต่างหาก ถึงจะเป็นวิปัสสนาญาณที่แท้จริง

เห็นแล้วต้องปล่อย ไม่ใช่เห็นแล้วแบก ถ้าเห็นแล้วแบกก็ยังกลุ้มอยู่นั่นแหละ ไม่เป็นไร..ค่อย ๆ ทำไป ชอบใจเพลงที่ว่า "ต้องมีสักวัน..ต้องมีสักวัน เดินตามความฝัน ไม่ท้อไม่หวั่นสุดแรงที่มี ฯลฯ" แต่ของเราไม่ใช่เนื้อหาแบบนั้น ของเราต้องมีสักวันที่จะพ้นไปได้สิ

พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่า ท่านไม่อธิบายปฏิจจสมุปบาทหรอก เพราะละเอียดลึกซึ้งมาก ยากที่คนทั่วไปจะทำความเข้าใจได้ อาตมาเองก็ต้องค่อย ๆ ไปพิจารณา ปรากฏว่าเป็นอย่างที่ท่านว่าจริง ๆ ในแต่ละระดับความรู้ที่เข้าถึง ก็จะเข้าถึงปฏิจจสมุปบาทในระดับนั้น ๆ แล้วก็จะเข้าลึกไปเรื่อย ๆ มิน่าเล่า..ถ้าเป็นแบบที่ท่านเข้าถึงเลย ถ้าพูดมานี่เรารับกันไม่ได้หรอก