ตอนสมัยที่ยังเป็นนักเรียนทหารอยู่ อาตมาโดนเพื่อนต่อว่าอยู่เสมอว่า “มึงจะจริงจังอะไรกับชีวิตนักหนาวะ” อาตมาก็ไม่ได้จริงจังอะไรกับชีวิต เพียงแต่ผู้บังคับบัญชาสั่งอะไรมา ทำให้เสร็จก็หมดเรื่องหมดราวไป เมื่อผ่านการเรียนในห้องเรียนแล้ว ต้องไปเรียน ชกท. คือชำนาญการทหาร แต่ละคนจะได้รับการคัดเลือกแล้วแบ่งแยกออกไปเรียน ชกท.แต่ละอย่างในจำนวนที่ใกล้เคียงกัน เพื่อที่จะได้มีกำลังพลที่มีความชำนาญการทหารในแต่ละด้านจำนวนไล่เลี่ยกัน เพียงพอต่อการใช้งาน
การเรียนในสิ่งที่เรียกว่าความชำนาญด้านการทหารนั้น เขาให้ระยะเวลา ๖ เดือน อาตมาเองต้องเรียนเกี่ยวกับอาวุธปืนกลเบาวิถีโค้ง ที่เขาเรียกว่า M.๖๐ ถ้าใครเคยดูหนังเรื่องแรมโบ้ภาค ๑ ก็คือปืนกระบอกเบ้อเริ่มที่แรมโบ้ใช้ มีกระสุนสะพายเป็นสาย ๆ นั่นแหละ
ระยะเวลา ๖ เดือน เพื่อนเรียนชำนาญการทหาร ๑ วิชาแทบจะไม่ผ่าน ส่วนอาตมาเรียนไป ๘ วิชา..! เพราะว่าเรียนของตัวเองจนครูไม่มีอะไรจะสอนแล้ว ครูบอกว่า “มึงไปให้พ้นหน้าพ้นตากูได้แล้ว..!” อาตมาก็ย่องไปห้องอื่น เห็นเขาเรียนอะไรน่าสนใจอย่างเช่นสงครามทุ่นระเบิด ก็เข้าไปขอเรียนกับเขา ข่าวกรองก็เข้าไปขอเรียนกับเขา แผนที่เข็มทิศก็เข้าไปขอเรียนกับเขา เครื่องยิงลูกระเบิดก็เข้าไปขอเรียนกับเขา ปืนเล็กกลก็เข้าไปขอเรียนกับเขา เรียนจนหมด เข้าไปถึงก็ “ขออนุญาตครับ ผมขอเรียนด้วยครับ” ครูฝึกก็ว่า “จ่ายมาเลย ๒๐..!” การจ่ายค่าเรียนของทหารคือวิดพื้น ๒๐ ครั้ง
เข้าไปเรียนแล้วทำให้เพื่อนลำบาก เพราะว่าเสือกทะลึ่งเรียนเก่งกว่าเพื่อน ครูฝึกก็ด่าเพื่อนอีก ไปเรียนเกี่ยวกับเครื่องยิงลูกระเบิด เขาเรียกปืน ค. ย่อมาจากเครื่องยิงลูกระเบิด จะมีอยู่ ๓ ขนาดด้วยกัน ก็คือ ค. ๔๐ มิลลิเมตรหรือที่เราเรียกว่า M.๗๙ ส่วน ค.๖๐ มิลลิเมตร เป็นเครื่องยิงลูกระเบิดประกอบฐาน แล้วก็ ค.๘๑ มิลลิเมตร เครื่องยิงลูกระเบิดประกอบฐาน
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 27-04-2015 เมื่อ 02:26
|