ถาม : แต่ก่อนเขาฝึกสมาธิ ฝึกมโนมยิทธิได้ดีมากครับ พอมาช่วงหนึ่งแล้วเขาจิตตก เข้าไปช่วงเดิมไม่ได้แล้วครับ เป็นเพราะอะไร และแก้อย่างไร ?
ตอบ : ก็เป็นเพราะว่าตก จริง ๆ นะ..เราขึ้นบันไดไปถึงยอดเขา มองลงไปอะไรก็เห็น ทีนี้กลิ้งลงมาอยู่ตีนเขาจะไปเห็นอะไร ต้องพยายามตะกายกลับขึ้นไปใหม่
เนื่องจากกำลังใจของเราที่ผ่องใสจากกิเลสมานาน พอกิเลสได้โอกาสตีกลับจึงงอกงามอย่างรวดเร็ว จนท่วมทับความผ่องใสไป คราวนี้ที่กิเลสงอกจนท่วมฟ้า เราจะขุดออกก็ยาก ต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างสูงเลย ที่อาตมาเคยเปรียบเทียบว่า เราปล่อยลอยตามน้ำไป แล้วเราว่ายทวนน้ำมา จากนั้นก็ปล่อยลอยไปอีก ถึงเวลาก็ว่ายทวนใหม่ พอหลาย ๆ รอบเข้าก็จะล้า จะยากขึ้นไปเรื่อย ๆ แต่จริง ๆ แล้วไม่ได้ยาก ยากตรงที่เราไป "อยาก" อยากให้เป็นเหมือนเดิม อยากให้ได้เหมือนเดิม ตัวอยากทำให้เราทำเกิน ต้องลดกำลังใจมานิดหนึ่ง วางกำลังใจให้เป็นอุเบกขา ตัดตัวอยากนั้นออกเสีย คิดว่าเรามีหน้าที่ทำ ส่วนผลจะเกิดอย่างเดิมหรือไม่ก็ช่าง ถ้าทำกำลังใจอย่างนี้ได้ ก็จะได้เร็ว ถ้าทำตรงจุดนี้ไม่ได้ก็จะลำบาก
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 30-03-2015 เมื่อ 19:53
|