[เถรี]

"ตอนแรกอาตมาอยู่ในที่พักก็สงสัยว่าเสียงอะไรเฮ ๆ บอกพระที่ติดตามว่า ไปดูทีว่ามีอะไรกัน สักพักหนึ่งก็กลับมาแจ้งให้ทราบว่า บรรดาทิดไปตักมัจฉาพาโชค อธิษฐานขออะไรก็ได้อย่างนั้น พอตักได้อย่างที่ขอก็เฮกันใหญ่ คนมีเงินเป็นล้านไปซื้อจักรยานคันเดียว ไม่ได้ก็ให้รู้ไป แต่เป็นที่น่าเสียดายว่า พอไปซื้อจักรยานแล้ว เงินที่เหลือก็ไม่พอซื้ออย่างอื่น

ที่บวชไป พอถึงเวลาอาตมาอบรมต่อเนื่องอยู่ ๗ วัน มีหลายท่านบอกว่า ไปบวชที่อื่นไม่มีใครเขาบอกอย่างนี้เลย ทำผิดก็ผิดเป็นโทษเฉพาะตัวไป บวช ๓ วันแรกก็ให้ฉันที่หอฉัน เพราะว่าพระเป็นร้อย ๆ ไปบิณฑบาตญาติโยมจะลำบาก ก็ปรากฏว่าโยมเขาขอร้องมาว่าอยากใส่บาตรพระเยอะ ๆ อาจารย์นำพระออกบิณฑบาตสักหน่อย ก็เลยว่าถ้าอย่างนั้นขอรบกวนวันเดียว ขอไปบิณฑบาตข้าวสารอาหารแห้งวันที่ ๔ คือบวชวันที่ ๑๖-๑๗-๑๘ วันที่ ๑๙ ก็ไปบิณฑบาต พอโยมเห็นพระเดินเป็นแถวเป็นร้อย ๆ ก็เกิดศรัทธา

บางคนเห็นตรงนั้นก็วิ่งไปหาซื้อของมาใส่ตอนนั้นเลย บางคนก็เข็นของมาทั้งรถเข็น บอกว่าใส่ไม่ไหว ขอถวายอาจารย์คนเดียวแล้วกัน ช่วยเอามือแตะรับหน่อย เดี๋ยวที่เหลือจะช่วยยกขึ้นรถของทางวัดให้ มีไม่กี่รายที่สามารถใส่ได้ตั้งแต่รูปที่ ๑ ถึงรูปที่ ๑๕๐ กว่าได้ เพราะว่าพระที่วัดแต่เดิมก็เกือบ ๔๐ รูป บวชเข้าไปอีก ๑๑๒ ดังนั้น..ใส่ไม่ถึงท้ายสักราย เพราะว่าถ้าใส่คนละชิ้นก็ ๑๕๐ ชิ้นเห็นจะได้ บะหมี่สำเร็จรูปลังหนึ่งเพิ่งจะมีแค่ ๓๐ ซองเอง บวชพระเยอะ ๆ พอถึงเวลาสึกไม่ค่อยจะดี เพราะสึกทีเยอะ ๆ พระเก่าเห็นก็เลยสึกตามไปด้วย..!"