[เถรี]

พระอาจารย์ท่องโคลงให้ฟัง "ในโคลงโลกนิติเขาว่า

จามรีขนข้องอยู่..........หยุดปลด
ชีพบ่รักรักยศ............ยิ่งไซร้
สัตว์โลกซึ่งสมมติ........มีชาติ
ดูเยี่ยงสัตว์นั้นได้.......ยศซ้องสรรเสริญ

ถ้าขนจามรีไปติดอะไร เขาจะค่อย ๆ หยุดแกะ ต่อให้ศัตรูตามล่ามาถึงก็ไม่หนี จามรีรักขนของตัวเองยิ่งกว่าชีวิต เหมือนกับคนที่รักเกียรติยิ่งกว่าชีวิต คนที่รักเกียรติยิ่งกว่าชีวิต กลัววงศ์ตระกูลจะเสียหาย ก็ไม่กล้าทำอะไรผิดพลาด ได้รับคำสรรเสริญจากคนอื่นเขา แบบเดียวกับในพาลีสอนน้อง ที่ว่า

เลือดพี่มีค่า................กว่าตน
เสียเลือด...................เสียชนม์ ดีกว่า
โลหิตติดปลาย.............โลมา
อับอาย ขายหน้า............ฟ้าดิน

พาลีไม่เคยรบแพ้ ไม่เคยเสียเลือดให้ใคร โดนศรพระรามเลือดออกแค่แมลงวันกินอิ่มเท่านั้น ยอมฆ่าตัวตายเพราะถือว่าเสียศักดิ์ศรี นักเลงโบราณเขาลักษณะอย่างนั้น คนสมัยก่อนถึงจะดุแต่ไม่ค่อยฆ่าแกงกันหรอก เอากันแค่พอได้อาย เอาแค่หัวแตกให้รู้ หัวแตกก็เท่ากับของคุ้มกายไม่ได้ ครูบาอาจารย์ก็เสียหายไปด้วย

ดังนั้น..ครูบาอาจารย์สมัยก่อนเวลาจะประสิทธิ์ประสาทวัตถุมงคลให้กับลูกศิษย์นี่ ต้องมั่นใจเต็มที่แล้วถึงให้ อย่างสายหลวงปู่ม่วง วัดบ้านทวน ถักแหวนพิรอดด้วยสายสิญจน์จูงศพ โยนลงเตาไฟเลย ถ้าไฟไม่ไหม้แล้วค่อยเอามาใช้ เป็นไปได้อย่างไร ? ด้ายหรือผ้าจะไม่ไหม้ไฟ แต่ก็เป็นไปแล้ว"