[เถรี]

พระอาจารย์บอกกับเจ้าของหมาที่ป่วยหนักว่า “เราอย่าไปเอาความคิดฝรั่งมาใช้ ความคิดฝรั่งเขาจะใช้การุณยฆาต คือ ฆ่าให้พ้นทุกข์ แต่อาตมาขอยืนยันว่าต่อให้คนหรือสัตว์บาดเจ็บปางตายแค่ไหน เขาก็พยายามดิ้นรนที่จะมีชีวิตอยู่ ฉะนั้น..ถ้ามีหน้าที่ก็ดูแลเขาให้เต็มความสามารถไป เขาจะตายเมื่อไรก็แล้วแต่เวรแต่กรรมของเขา

ของฝรั่งอย่างเช่นว่า ม้าตกหลุมขาหัก เขาจะยิงทิ้งเลย เพราะว่าไปนอนทรมานอยู่กว่าจะตายก็เป็นปี ๆ แต่ของเราเองต้องนึกถึงพระพุทธเจ้าท่านว่า กมฺมสฺสกา มีกรรมเป็นของตน ในเมื่อต่างคนต่างมีกรรมเป็นของตัวเอง ต่อให้เขาทรมานอยู่ ก็ต้องถือว่าเป็นกรรมของเขา แล้วก็ไม่มีใครอยากตาย ถ้าเรามีโอกาสดูแลเขา ก็ดูแลให้เต็มความสามารถ อย่างน้อย ๆ ถ้าใจเขาเกาะคน ก็จะได้เกิดเป็นคน ถ้าใจเกาะพระเกาะความดีได้ ก็ได้ไปเกิดเป็นเทวดา ส่วนการที่จะอยู่นานเท่าไรก็แล้วแต่เวรแต่กรรม

อย่างนั้นต้องทำใจ ถ้าทำใจไม่ได้เราจะเศร้าหมอง ถ้าตายตอนนั้นเราจะแย่เอง”