[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เขาเพิ่งส่งค่าเหล็กโครงสร้างศาลางวดสุดท้ายมาให้ สามแสนกว่าบาท เป็นงวดที่จ่ายน้อยที่สุด ตอนนี้การสร้างศาลา ๑๐๐ ปีหลวงปู่สาย หมดไป ๒๓,๒๓๐,๐๐๐ กว่าบาทแล้ว ได้แค่นี้เอง เดี๋ยวกลับไปต้องไปจ่ายหนัก ๆ อีก ๒-๓ ชุด ก็คือพวกหน้าต่าง กระจก มุ้งลวด กระเบื้องปูพื้น ไฟฟ้า แล้วก็สีทาภายในภายนอก จะพยายามให้ใช้งานวันที่ ๑๒ สิงหาคมให้ได้ ถ้าไม่ได้ กันยายน หรือตุลาคมต้องได้ ใช้งานชั้นหนึ่ง ชั้นอื่นเขาทำไป..ไม่ว่ากัน

ถาม : ปีไหนครับ?
ตอบ : ปีนี้ นี่ปีกว่าแล้วนะ ชน ๒๗ มีนาคมก็ครบปีแล้ว นี่ปีกับ ๒ เดือนแล้ว งานตกแต่งอย่างอื่นก็เรื่องของเขา แต่ว่าให้ใช้งานได้ก่อน ญาติโยมหลายท่านเห็นแล้วเครียดแทน ว่าเอาเงินมาที่ไหนเยอะแยะมาสร้าง อาตมาก็ไม่รู้เหมือนกัน ถึงเวลาใช้ไปเรื่อย ๆ มีให้ใช้ก็ใช้

ในเรื่องของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์นี่อาตมาจะไม่ลังเลสงสัยเลย เพราะว่ามีประสบการณ์มา ๒๐-๓๐ ปีแล้ว ว่าถ้าเราให้ความศรัทธา ความเชื่อมั่นจริง ๆ จะเป็นไปได้ทุกอย่าง เทปูนเพดานชั้น ๓ เกือบ ๆ ๒๘๐ คิว รถ ๗ คันวิ่งกันเช้ายันค่ำ ปรากฏว่าระหว่างนั้นก็ฝนตกไปเรื่อย เขาเว้นให้เฉพาะวัดท่าขนุนกับแพลนท์ปูน ๒ ที่เท่านั้นที่ฝนไม่ตก คนขับรถยังงง ๆ ว่าเป็นไปได้อย่างไร พอขึ้นไปดูบนชั้น ๓ มองไปรอบข้างนี่มืดไปหมด เว้นไว้ให้ ๒ ที่

แล้วทางบริษัทยงสวัสดิ์ส่งวิศวกรเครื่องกลมา ๓ คน เตรียมที่จะซ่อมเครื่องโม่ปูน เพราะเขาบอกว่างานใหญ่ ๆ แบบนี้เครื่องพังทุกงาน แต่นี่ล่อกันเช้ายันค่ำไม่เห็นเป็นอะไรเลย

เริ่มเทปูนประมาณ ๙ โมงเช้า เพราะว่าต้องรอรถปั๊มปูนเขาต่อท่อก่อน แล้วพวกช่างทางด้านโน้นก็ได้เปิดหูเปิดตา เพราะว่าเป็นการใช้ท่อพ่นปูนเป็นครั้งแรกของทองผาภูมิ ชั้นที่ ๒-๓ ตอนนี้เขาเริ่มเป็นงานกันแล้ว รู้แล้วว่าจะต้องทำอย่างไร พอถึงเวลาอาตมาไปคุมงานก็จะคอยชี้ “ตรงนั้นเป็นหลุม” “ก็เรียบดีนะอาจารย์” “เรียบกับเตี่ยเอ็งนะสิ น้ำปูนขังเป็นแอ่งเลย ใส่ปูนลงไปอีก ๓-๔ ถัง” พวกนี้เขาปาดหน้าเรียบแล้วเขาคิดว่าเสมอกันแล้ว แต่ความจริงที่ตรงนั้นต่ำ เพราะว่าประสบการณ์เขาน้อย ก็เลยไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร เห็นว่าเรียบแล้วก็แล้วกันไป