[เถรี]

ถาม : ....อายุน้อย ?
ตอบ : เขาดูบารมี ถ้ารัศมีกว้างไกลครอบคลุมคนอื่นได้ ถือว่าบารมีมากพอที่จะเป็นได้ พออินทกเทพบุตรขึ้นไป พระอินทร์ก็เกิดสลด อินทกเทพบุตรรัศมีกว้างกว่า พระอินทร์จึงต้องลงไปแอบใส่บาตรพระมหากัสสปะ

พระมหากัสสปะเข้านิโรธสมาบัติ ถอนสมาธิออกมาก็พิจารณาว่า ใครหนอจะสงเคราะห์เรื่องอาหารแก่เราได้ ? เล็งทิพจักขุญาณไปก็เห็นชาวนาแก่ ๆ อยู่ ตั้งใจว่าวันนี้ถ้ามีพระผ่านมาเราจะใส่บาตร นั่นคือความตั้งใจที่พระท่านรับรู้ ท่านก็ไป ปรากฏว่าพอเปิดบาตร ชาวนาตักข้าวจะใส่เท่านั้นแหละ พระมหากัสสปะได้กลิ่นข้าวจำได้ นี่เป็นข้าวทิพย์นี่นา พอรู้สึกว่าเป็นกลิ่นข้าวทิพย์ก็ไม่ทันแล้ว พระอินทร์ท่านเทลงบาตรไปแล้ว พระมหากัสสปะก็ดุเอาว่า ทำไมท้าวสักกะท่านทำอย่างนี้ เพราะว่าเราตั้งใจจะสงเคราะห์ผู้ที่ยากจน ท่านก็บอกว่าท่านเองก็ยังจนอยู่ เพราะว่ารัศมีสู้ลูกน้องไม่ได้

ด้วยความปีติ ท่านเหาะขึ้นไปท่านก็ประกาศผลบุญของท่าน สุทินนัง วะตะ เม ทานัง อะโห ทานัง ปะระมะทานัง มหากัสสะเปนะ อัมเหหิ ทานัง อาสะวะขะยาวะหัง นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ท่านประกาศในทานที่ท่านได้ทำดีแล้วต่อพระมหากัสสปะ

แต่พวกเราบางคนถึงเวลาก็ใช้ สุทินนัง วะตะ เม ทานัง เหมือนกัน แต่ไม่รู้ที่มามาอย่างไร แต่ของท่านต่อท้าย นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ