[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "งานสวดมนต์ข้ามปีที่วัดท่าขนุนปีนี้ พลาดอยู่อย่างเดียวคือการที่ทิดกวางไปจัดแถวโยม ถ้าให้เขาต่างคนต่างนั่งถึงเวลาจะขยับได้ คราวนี้พอตัวเองไปจัดแถวแล้วปูอาสนะไว้ ถึงเวลาคนข้างนอกก็ไม่กล้าเดินเข้าไป ที่ก็จะโบ๋อยู่เป็นแห่ง ๆ เพราะฉะนั้น..ครั้งต่อไปโปรดอย่าหวังดีไปจัดแถวอีก พวกเราส่วนใหญ่ไร้ระเบียบจนเคยชินแล้ว จะดูดีไปเอง พอไปจัดแถวเข้าไม่เคยชิน จัดอย่างไรก็ไม่ตรง

ปีนี้อาตมาไม่ได้บิณฑบาตด้วยตัวเอง ก็เลยไม่รู้ว่าญาติโยมที่ใส่บาตรมีใครบ้าง แล้วใส่บาตรมากน้อยแค่ไหน แต่จากที่เห็นก็คือเขาให้วัดท่าขนุนเดินด้านหนึ่ง แล้ววัดที่เหลือเดินอีกด้านหนึ่ง เพราะวัดที่เหลือทั้งหมดเดินรวมกันแล้วยังไม่มากเท่าพระวัดท่าขนุน ปีนี้ไปในฐานะประธานของงานฝ่ายสงฆ์แทนท่านอาจารย์มิตซูโอะ

อาตมาก็มาไล่นับอายุตัวเอง อีก ๘ ปี ท่านเป็นจนอายุ ๖๓ ปี แล้วท่านสึก ส่วนอาตมา ๕๕ ปี ก็เหลืออีก ๘ ปี ไปนั่งเป็นประธานก็มีปู่ไลมาเป็นผู้จัดการส่วนตัว ถึงเวลาแกก็ประเคนทองโยะ ประเคนกาแฟรอไว้ให้ บอกให้ฉันทุก ๆ ๓ นาที ๕ นาที เขาเห็นอาตมาไม่แตะเลย เขาไม่รู้ว่าอาตมาแสลงกับของหวานและกาแฟมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว พอฉันของหวานแล้วความดันจะขึ้น จะรำคาญตัวเอง ความดันขึ้นไป ๒ - ๓ วัน ส่วนกาแฟพอฉันเข้าไปแล้วหลับเลย

ตอนแรกพี่ ๆ ที่วัดท่าซุงไม่มีใครเชื่อ ประมาณปี ๒๕๒๙ หรือ ๒๕๓๐ ช่วยกันคัดแยกวัตถุมงคลของหลวงพ่อวัดท่าซุง องค์ไหนชำรุดจะได้ส่งคืนให้เขาไปซ่อมแซมได้ เขาเอากาแฟมาถวายก็รับไว้แล้วก็ส่งคืน บอกว่าไม่ฉัน เพราะฉันแล้วจะหลับ ก็มีแต่คนไม่เชื่อ ในสุดก็มีการท้าทายกันขึ้น “หลับไปเลย เดี๋ยวงานที่เหลือผมทำเอง” อาตมาก็เลยฉันให้ดู ไม่ถึง ๒ นาทีก็หัวไถพื้นหลับไปเลย เหมือนกับว่าผ่อนคลายอย่างมาก คล้ายยาคลายกล้ามเนื้อ แต่ได้ยินผู้เชี่ยวชาญเขาบอกว่า ถ้าฝืนไว้ได้สักครึ่งชั่วโมงคราวนี้ตื่นยาวเลย แต่ว่ามักจะฝืนไม่อยู่ มักจะหลับไปเลย"