[เถรี]

"ต้องบอกว่าความสามารถของอาตมาเกินครึ่ง ฝึกฝนมาจากการเจ็บไข้ได้ป่วย ถ้าไม่ใช่อาการแย่สุด ๆ จริง ๆ ญาติโยมมักจะดูไม่ออก รอให้เป็นแบบเดียวกันเมื่อไรแล้วอาจจะม่องเท่งไปเลย เพราะว่าพวกเราส่วนใหญ่แล้วระงับกายสังขารไม่ไหว ดังนั้น..การปฏิบัติของพวกเราทุกวัน ควรจะซักซ้อมสมาธิให้คล่องตัวเข้าไว้ พอถึงเวลาสมาธิทรงตัว อาการป่วยมากก็เหมือนกับป่วยน้อย อาการป่วยน้อยก็เหมือนกับไม่เป็นอะไรเลย

ถ้าคล่องตัวจริง ๆ ต่อให้เจ็บป่วยขนาดถึงตายเลย ก็สามารถที่จะรักษากำลังใจตัวเองได้ เพราะต้องมีความคล่องอยู่หลายด้วยกัน คล่องตัวในการเข้าสมาธิ คล่องตัวในการออกสมาธิ คล่องตัวในการไปตามลำดับสมาธิ คล่องตัวในการสลับสมาธิ อย่างนี้เป็นต้น ภาษาพระเขาเรียก วสี ๕ ประการ"