ความเห็นจากเว็บพลังจิต ชุดที่ ๓
๖. solopao
"ผมจะโดดงานไปสวดมนต์" ผมบอกกับหัวหน้าอย่างนั้น ตอนออกจากออฟฟิศก่อนเวลา
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่ผมได้ไปสวดมนต์ถวายสมเด็จพระสังฆราช
ในวาระ ๑๐๐ พรรษาของพระองค์ท่าน
เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่ผมจะได้พบหลวงพ่อเล็ก วัดท่าขนุน
หลังจากที่ได้อ่านฟังธรรมมะของหลวงพ่อฤๅษีลิงดำมานาน
ผมมีความรู้สึกผูกพัน ด้วยอะไรบางอย่าง
ที่ผมอธิบายไม่ถูก สิ่งนี้...นำผมมาที่นี่
ออฟฟิศผมอยู่สีลม ไม่ไกลจากสถานที่จัดงาน
แต่ผมกลับตระหนก ตื่นเต้น ร้อนรน เมื่อมองลงมาจากรถไฟฟ้าตอนห้าโมงเย็น
ลานเซ็นทรัล เวิลด์ เต็มไปด้วยผู้คนชุดขาวที่นั่งกันเต็มอย่างเป็นระเบียบ
"ไม่ทันแล้ว" ผมร้องในใจ ด้วยกลัวว่าจะไปไม่ทัน
ผมลงรถไฟฟ้าอย่างรีบเร่ง เดินจ้ำจนหอบ
ในงานมีญาติธรรมต่อแถวเรียงรายร่วมทำบุญกับหลวงพ่อเล็ก
ผมรีบเข้าไปต่อแถวด้วยใจระทึก ลุกลี้ลุกลน
ท่านได้เมตตามอบลูกแก้วเป็นที่ระลึก เพื่อให้ทุกคนได้ระลึกถึงวันที่ดีงามนี้
ผมเดินไปรับบทสวดพระคาถาเงินล้าน ซีดี ธงชัย จีวรมหามงคล
ก่อนจะไปหาที่นั่งสุดท้าย เสื่อปลายสุดที่ยังว่างอยู่
รองเท้าของทุกคนจัดวางอย่างเป็นระเบียบในเต็นท์
อย่างที่ผมไม่เคยพบจากที่ไหน
บอกตรง ๆ ว่า...ผมทึ่ง
ทุกคนมาด้วยใจ ใจที่ศรัทธาในตัวหลวงพ่อเล็ก
ใจที่ตั้งใจสวดบทพระคาถา ถวายแด่สมเด็จพระสังฆราชอันสูงสุด
ฟ้ายามเย็น มืดด้วยเมฆ
ฝนเริ่มโปรยปราย ก่อนจะกระหน่ำหนัก
ญาติธรรมค่อย ๆ ทยอยมาหลบฝนในเต็นท์
น้ำฝนไหลนองพื้น เสื่อเปียกฉ่ำน้ำฝนถ้วนทั่ว
ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งนั่งบนที่นั่งแบบระเบียงยาวติดริมถนน
เขานั่งสงบ หลับตาภาวนา เปียกโชกด้วยพายุฝนซัดไม่หยุด
ผมตื้อในอก น้ำตารื้นขึ้นมาที่ขอบตา
"เขามาด้วยใจโดยแท้"
เสียงหลวงพ่อเทศน์เรื่อง อย่าให้อุปสรรคสร้างความหวั่นไหวในการสร้างบุญบารมี
ฝนเริ่มสงบลง ญาติธรรมไม่รอจนฝนหยุดสนิท
ทุกคนเข้าประจำที่นั่งบนเสื่ออย่างเป็นระเบียบ
เสื่อฉ่ำน้ำ ผมเย็นวาบไปตั้งแต่ขากางกางยันก้น
กระเป๋าสะพายที่ผมวางไว้เบื้องหน้า พอยกขึ้นมาน้ำไหลโจ๊ก..!
เป็นความเปียกเปื้อนที่ผมรู้สึกเท่ และภูมิใจอย่างบอกไม่ถูก
ผมคิดว่า ทุกคนก็คงรู้สึกอย่างนั้น
"เรามาด้วยใจ"
การร้องเพลงชาติหน้าห้างสรรพสินค้า ผมก็ได้ทำที่นี่
หลังจบเพลงเรานั่งลง มีหลายคนที่มาไม่ทันรับบทสวดมนต์ และสวดไม่ได้
ญาติธรรมที่สวดได้ ต่างก็ยื่นเล่มบทสวดคืนแก่ Staff เพื่อแจกให้ผู้ที่ยังขาด
ผมเองปริ๊นท์มาเผื่อในกระเป๋า ก็ยื่นให้ Staff ไปแบ่งปัน
"ดอกไม้น้ำใจเบ่งบานเสมอในเหล่าผู้มีธรรม"
พระอาจารย์เล็กนำสวดมนต์
ผมหลับตา พนมมือ ตั้งใจสวดพระคาถาเงินล้าน
ตั้งใจไว้ที่กึ่งกลางลำตัว ตรงสุดปลายลมหายใจเข้า
ใจเกาะคลอไปกับเสียงสวดของพระอาจารย์เล็ก
ไม่รู้ว่าเนิ่นนานเพียงไร
แต่เสียงสวดของท่านยังประณีต สม่ำเสมอ
...บทสวดพระคาถาเงินล้าน ๑๐๐ จบนี่ยาวเหมือนกันนะ...
ผมเอานิมิตภาพพระสมเด็จพระสังฆราชไว้ในใจ แล้วสวดต่อ
ลมยังคงพัดเย็นสบาย
กลิ่นไอหอมคล้ายกำยานหรือธูป ลอยมาเป็นระยะตั้งแต่เริ่มสวด
..บางที..อาจเป็นกลิ่นหอมของเหล่าเทวดาที่มาชุมนุม.. ผมคิด
ถึงตอนนี้ คอของผมแห้ง แสบ ขาชา
จนต้องขยับเปลี่ยนท่านั่ง
ผมลืมตาขึ้น เบื้องหน้าเป็นมณฑปพระบรมสารีริกธาตุ สว่างไสว
ฟ้ามืด สูงขึ้นไปพระจันทร์ทรงกลดใสส่องแสงนวล
หลังจากสวดจบ ญาติธรรมต่างกรูมุ่งไปทำบุญกับพระอาจารย์อีกครั้ง
ผมเองก็ไปร่วมทำบุญอีกรอบด้วยใจที่สงบ
ประคองรับลูกแก้วพระคาถาเงินล้านจากพระอาจารย์เพื่อเป็นสิริมงคล
ลูกแก้วมีครึ่งซีก ก้นลูกแก้วเป็นทรงกรวยป้าน
แม้ไม่เต็มกลม แต่ผมกลับชอบมาก
ผมกราบลาพระบรมสารีริกธาตุที่ประดิษฐานในมณฑป
กราบลาภาพสมเด็จพระสังฆราช พระอาจารย์เล็ก จากระยะไกล
ก่อนประคองตัวที่ชื้น ๆ กางเกงที่เปียกน้ำ รองเท้าที่ชุ่มแฉะ
และสะพายกระเป๋าที่เปียกมะล่อกมะแล่กไปขึ้นรถไฟฟ้ากลับบ้าน
สภาพของผมดูไม่ค่อยได้หรอกครับ
แต่ผมมีความสุขเต็มหัวใจ เดินไปยิ้มไปอย่างมีความสุข
กราบขอบคุณทุกท่าน ที่มีส่วนในการจัดงานบุญเช่นนี้
อนุโมทนากับทุกบุญ ทุกหัวใจ ที่ได้เกิดขึ้นในครั้งนี้
ขอสวัสดิมงคลจงมีแด่ทุกท่าน ในทุกกาล ทุกสถานครับ...สาธุ ^_^