มิงกะละบาร์ เมียนมาร์ ตอนที่ ๑๗
ลุกขึ้นภาวนาตั้งแต่เที่ยงคืน พอตีสามก็ออกไปสรงน้ำ ซักผ้า แม่ชีที่เตรียมอาหารเช้ามองกันเป็นตาเดียว แล้วพร้อมใจกันลงความเห็นว่า ต้องเป็นพระไทยแน่ ๆ ถึงไม่กลัวหนาว ซึ่งก็น่าแปลก เนื่องจากพระพม่าทั้งห่มทั้งคลุม กลัวหนาวกันทุกคน...
ที่นี่ฉันมังสวิรัติแบบเดียวกับวัดหลวงปู่ครูบาไชยวงศ์ แกงผักสารพัดชนิด ทำทีละแปดกระทะยักษ์ ข้าวก็หุงกันทีละสิบกระทะยักษ์ เลี้ยงพระเลี้ยงโยมทั้งวันทั้งคืน ต้องใช้ข้าวสารวันละ ๒๔๐ ปีบ จะมากี่หมื่นกี่แสนคนก็เลี้ยงฟรีทั้งสิ้น...
ออกไปเดินตลาด มีเสื้อผ้าชาวเขามากมาย ซื้อชุดสาวกะเหรี่ยงไปฝากลูกสาวทั้งสอง คือ ลูกอ้อย (ศัลยา) กับลูกทราย (เนตรทราย) คนละชุด พี่ ๆ รอปีหน้าก็แล้วกัน หลวงพ่อแบกงวดเดียวไม่ไหว แล้วซื้อกระเป๋านินจากับครูบาน้อยคนละใบ ราคาถูก คุณภาพเลยถูกไปด้วย...
หยกและพลอยสวย ๆ ก็มีมาก แต่หยิบของแท้ทีไร เขาบอกราคาแพงหูดับทุกที ไปได้ของถูกคือยาอาร์ทีซูเนต ที่นี่แผงละสี่ร้อยยี่สิบ กับไอศกรีมตัดแท่งละสิบ จึงกลับเป็นเด็กนั่งฉันไอศกรีมกันเพลินไปเลย...
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 22-07-2013 เมื่อ 03:28
|