[เถรี]

ทุกท่านตั้งกายให้ตรง กำหนดสติไว้เฉพาะหน้า เอาความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจเข้าไป ไหลตามลมหายใจออกมา หายใจเข้าผ่านจมูก..ผ่านกึ่งกลางอก...ลงไปสุดที่ท้อง หายใจออกจากท้อง...ผ่านกึ่งกลางอก...มาสุดที่ปลายจมูก จะใช้คำภาวนาอะไรก็ได้ที่เรามีความชำนาญมาแต่เดิม วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่ ๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๖ เป็นการปฏิบัติกรรมฐานต้นเดือนมีนาคมวันสุดท้าย

สำหรับวันนี้อยากให้ทุกท่านคำนึงถึงหลักการปฏิบัติง่าย ๆ แต่ลึกซึ้งอย่างหนึ่งก็คือมรณานุสติ มรณานุสติกรรมฐานนั้นเป็นกรรมฐานที่จำเป็นอย่างยิ่ง ที่เราทั้งหลายจะต้องศึกษาและปฏิบัติเอาไว้ เพราะว่าการระลึกถึงความตายนั้น ทำให้เราเป็นผู้ไม่ประมาท เมื่อเราเป็นผู้ไม่ประมาท เห็นว่าความตายสามารถมาถึงได้ทุกเวลา ก็จะตั้งหน้าตั้งตาขวนขวายปฏิบัติ เพื่อก่อนที่ความตายจะมาถึง เราจะได้ไปให้ไกลที่สุด ถ้าสามารถหลุดพ้นไปสู่พระนิพพานได้เลยก็ยิ่งดี

การพิจารณาในมรณานุสติกรรมฐานนั้น ส่วนใหญ่แล้วเรามักคิดถึงแต่ความตาย บางท่านก็อาจจะคิดไกลกว่านั้นหน่อย ว่าตัวเราก็ตาย คนอื่นก็ตาย สัตว์อื่นก็ตาย เป็นต้น โบราณาจารย์ท่านแนะนำในเรื่องการระลึกถึงมรณานุสติไว้หลายนัยด้วยกัน

วิธีที่ ๑ ให้ระลึกถึงโดยเวลา ว่าความตายนั้นมาโดยไม่มีเวลาจำกัด เราจะตายลงไปเมื่อไรก็ได้ เป็นเด็กยังไม่ทันจะคลอดเคลื่อนจากท้องแม่ก็อาจจะตายแล้ว บางคนเพิ่งคลอดออกมาก็ตาย บางคนเป็นเด็กเล็กก็ตาย บางคนเป็นเด็กโตก็ตาย บางคนเป็นหนุ่มสาวแล้วก็ตาย บางคนถึงวัยกลางคนก็ตาย บางคนแก่ชราแล้วถึงจะตาย

ถ้าเราพิจารณาโดยเวลาลักษณะอย่างนี้ ก็จะเห็นได้ชัดเจนว่า ความตายนั้นไม่มีนิมิตเครื่องหมาย สามารถมาถึงเราได้ตลอดเวลา แม้กระทั่งลมหายใจของเรา ถ้าหายใจเข้าไม่หายใจออกก็ตาย ถ้าหายใจออกไม่หายใจเข้าก็ตายเช่นกัน ดังนั้น..วิธีการพิจารณามรณานุสติกรรมฐาน ถ้าพิจารณาโดยเวลาก็มีนัยดังที่ได้กล่าวมานี้