กระดานสนทนาวัดท่าขนุน - เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพุธที่ ๒๖ กรกฎาคม ๒๕๖๖

กระดานสนทนาวัดท่าขนุน (https://www.watthakhanun.com/webboard/index.php)

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพุธที่ ๒๖ กรกฎาคม ๒๕๖๖

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๒๖ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ ทางวัดท่าขนุนเพิ่งเป็นเจ้าภาพจัดงานประชุมพระสังฆาธิการในเขตปกครองคณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมิไป เนื่องเพราะว่าอีกไม่กี่วันก็จะเข้าพรรษาแล้ว

ช่วงเข้าพรรษานั้น งานเอกสารจะมากเป็นพิเศษ ไม่ว่าจะเป็นรายงานพระภิกษุสามเณรจำพรรษา รายงานพระนวกะปฏิบัติธรรม รายงานยอดพระภิกษุสามเณรในแต่ละเขตตำบล ตลอดจนกระทั่งรายงานสัทธิวิหาริกของบรรดาท่านที่เป็นพระอุปัชฌาย์ หรือแม้กระทั่งท่านที่เป็นเจ้าคณะตำบล ก็ต้องรายงานเกี่ยวกับการตรวจการคณะสงฆ์ จึงต้องมีการกำชับกัน เพื่อที่จะได้ไม่หลงลืม

โดยเฉพาะในเรื่องของการทำงานเอกสารเหล่านี้ ถ้าหากว่าเราไปปล่อยทิ้งเอาไว้แล้วมาทำทีเดียวก็มักจะท้อใจ แต่ถ้าหากว่าทยอยทำไปทุกวัน วันละเล็กวันละน้อย อย่างที่กระผม/อาตมภาพทำ พอข้อมูลสุดท้ายมา ลงไปก็จบแล้ว ทำให้งานไม่หนัก แต่ว่าส่วนใหญ่แล้วพระสังฆาธิการของเรา มักจะไม่มีการเตรียมตัวล่วงหน้า ถ้าเป็นนักปฏิบัติธรรมก็ถือว่าประมาทเกินไป

สำหรับพรุ่งนี้ก็ยังมีงานสำคัญอยู่ ช่วงเช้ากระผม/อาตมภาพต้องไปรับผ้าป่าเฉลิมพระเกียรติ จากพลอากาศเอกชลิต พุกผาสุข องคมนตรี แล้วก็ยังต้องตามไปมอบห้องเรียนโรงเรียนสีเขียวที่โรงเรียนทองผาภูมิวิทยา ในฐานะคณะกรรมการการศึกษา ช่วงบ่ายก็จะเปิดโรงเรียนปริยัติธรรมวัดท่าขนุนแล้ว ก็แปลว่าท่านทั้งหลายที่เป็นครูบาอาจารย์ต้องเตรียมตัวให้พร้อม ประมาณบ่ายโมงก็จะได้เริ่มเปิดเรียนกัน

ส่วนใหญ่แล้วบรรดาสำนักเรียนต่าง ๆ มักจะเปิดในวันแรม ๙ ค่ำ ก็คือให้เลยวันพระแรกหลังเข้าพรรษาไปแล้ว แต่ของวัดท่าขนุนเรามักจะเปิดก่อนเข้าพรรษา นอกจากจะมีเวลาในการเรียนการสอนมากกว่าแล้ว ในช่วงนั้นงานการต่าง ๆ ที่ประดังเข้ามา พวกเราก็จะได้ไม่ไปยุ่งยากวุ่นวายเหมือนกับที่อื่น ๆ เขา

เรื่องของการมองงานล่วงหน้าและเตรียมการแต่เนิ่น ๆ จึงเป็นเรื่องของบุคคลที่มีปัญญา แล้วขณะเดียวกัน ก็ต้องบริหารจัดการงานต่าง ๆ เป็นด้วย ถ้าบริหารจัดการไม่เป็น งานน้อยก็เหมือนกับงานมาก ถ้างานมากก็ยุ่งยากจนกระทั่งทำไม่ไหว..!

โดยเฉพาะตั้งแต่วันที่ ๑๕ สิงหาคมเป็นต้นไป กระผม/อาตมภาพก็ต้องออกตรวจประเมิน โครงการสร้างความปรองดองและสมานฉันท์ด้วยหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา หรือที่เรียกกันสั้น ๆ ว่า "โครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕"

ต่ำสุดต้องไปถึงบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ถ้าหากว่าสูงสุดก็ต้องไปถึงจังหวัดอุทัยธานี ด้านตะวันออกสุดไปถึงจังหวัดตราด ตะวันตกสุดก็จังหวัดกาญจนบุรีของเราเอง ก็แปลว่าตลอดระยะเวลาเดือนกว่านั้น แทบจะไม่มีเวลาพักเลย จากที่เคยตั้งใจจะไปร่วมงานประชุมพระนวกะ เพื่อถวายความรู้ให้แก่พระนวกะของทุกอำเภอให้ครบถ้วน ก็เพิ่งจะทำได้ครบถ้วนเมื่อปีที่แล้ว พอมาปีนี้ วันเวลาส่วนใหญ่ตรงกับการตรวจประเมินหมู่บ้านรักษาศีล ๕ จึงทำให้ต้องขาดไปเป็นจำนวนมาก

เรื่องของพระนวกะหรือว่าพระใหม่นั้นเป็นเรื่องที่สำคัญมาก เพราะว่าส่วนใหญ่บวชเข้ามาแล้ว ยังขาดความรู้ ขาดประสบการณ์ ถ้าไม่มีพระอุปัชฌาย์อาจารย์คอยบอกคอยกล่าวอยู่ เมื่อมีงานประชุมถวายความรู้พระนวกะ ท่านทั้งหลายก็จะได้ไปเก็บเกี่ยวความรู้จากตรงนั้น

แต่ว่าในส่วนที่สำคัญก็คืองานของพระภิกษุสามเณรของเรา ได้แก่ การสวดมนต์ ทำวัตร บิณฑบาต กรรมฐาน งานหลัก ๆ เหล่านี้อย่าให้ขาด เพราะว่าเป็นการฝึกฝนขัดเกลาตัวของเราเอง ท่านใดที่ตั้งใจบวชแล้วจะเอาดีในพระพุทธศาสนา อย่าได้ขาดเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ เพราะว่าสิ่งที่เราทำนั้นเป็นการสร้างสมบุญกุศล สร้างศีล สมาธิ ปัญญา ของเราให้เข้มแข็ง ถึงเวลาจะได้มีกำลังต่อต้านกระแสกิเลส ทำให้สามารถยืนหยัดอยู่ได้ โดยที่ไม่โดน รัก โลภ โกรธ หลง ดึงหลุดออกจากผ้าเหลืองไปเสียก่อน

ปีนี้ถ้าหากว่านับจากจำนวนปัจจุบันที่มีอยู่ โดยที่ตัดส่วนของวัดพุทธมณฑลอรัญญิกาวาสและวัดพุทธบริษัทออกไป เราก็จะมีรายชื่อพระจำพรรษาอย่างเป็นทางการ ๔๗ รูป แต่ถ้าหากว่ารวมสองวัดนั้นด้วย ก็เกิน ๕๐ รูป โดยเฉพาะในส่วนของวัดพุทธบริษัท ยังจะต้องมีการส่งรายชื่อพระนวกะปฏิบัติธรรม และส่งรายชื่อพระสอบนักธรรมด้วย ไม่ใช่รายงานแต่ยอดเท่านั้น เรื่องพวกนี้เจ้าอาวาสใหม่จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องรีบศึกษาเอาไว้ ไม่อย่างนั้นแล้วถึงเวลาทำอะไรไม่ถูก อาจจะล่าช้าจนโดนผู้บังคับบัญชาตำหนิเอาได้

สำหรับการประชุมวันนี้ หลวงพ่อพระครูกาญจนปัญญาวุฒิ รองเจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิ (๑) เจ้าอาวาสวัดเขื่อนวชิราลงกรณ ได้เตือนพระสังฆาธิการของเราว่า ท่านเองสมัยก่อนสูบบุหรี่หนักมาก แม้ว่าจะเลิกมา ๖ - ๗ ปีแล้ว แต่ด้วยความที่อายุ ๗๐ กว่าปี ร่างกายไม่เหมือนสมัยหนุ่ม ๆ อาการของโรคภัยก็เลยปรากฏในตอนนี้ ก็คือเป็นโรคถุงลมปอดโป่งพอง

เมื่อถุงลมปอดโป่งพอง ไม่สามารถที่จะฟอกออกซิเจนได้ดี ถึงเวลาก็หายใจไม่ทัน ต้องเข้าโรงพยาบาลให้ออกซิเจน ท่านเองได้ฝากงานไว้กับเจ้าคณะอำเภอและโดยเฉพาะกระผม/อาตมภาพนั้น ท่าน "ฝากผี" เอาไว้ด้วย ไม่ได้ "ฝากไข้" อย่างเดียว ก็คือท่านขอว่า ถ้าหากว่าท่านมรณภาพก็ช่วยจัดการงานศพให้ด้วย

กระผม/อาตมภาพเองก็รู้สึกขำเหมือนกัน คือตายแล้วจะไปรู้เรื่องอะไร ใครจะจัดการอย่างไรก็ทำไป แต่นี่ยังมีชีวิตอยู่ มาห่วงว่าจะไม่มีคนเผาศพให้ เรียกว่าหาเรื่องห่วงโดยใช่เหตุ..!

เนื่องเพราะว่าการห่วงหาอาวรณ์ ไม่ว่าจะเล็กน้อยเพียงใดก็ตาม ย่อมทำให้เราหลุดพ้นไม่ได้ ส่วนที่น่าเสียดายที่สุดที่กระผม/อาตมภาพเคยยกตัวอย่างขึ้นมาหลายครั้ง คือหลวงปู่พุฒ - พระเดชพระคุณพระราชอุทัยกวี วิ. อดีตเจ้าอาวาสวัดทุ่งแก้ว (วัดมณีสถิตกปิฏฐาราม) อดีตเจ้าคณะจังหวัดอุทัยธานี นั่นเป็นพระอริยเจ้าระดับสูงมาก รอนิพพานอย่างเดียว

แต่ปรากฏว่าก่อนที่จะหมดลม ท่านนึกห่วงบัญชีเงินวัดว่ายังไม่ได้มอบหมายให้ใครดูแล ความรู้สึกนิดเดียวที่ปรากฏขึ้นมา แทนที่ท่านจะหลุดพ้นไปพระนิพพานเลย กลายเป็นว่าติดอยู่ที่สุทธาวาสพรหม ก็คืออวิหาพรหม ยังต้องเสียเวลากันเป็นกัปกว่าที่จะเข้าสู่พระนิพพานได้..!

จึงเป็นเรื่องที่เราท่านทั้งหลาย ถ้าเป็นไปได้ อย่าพยายามให้มีภาระอะไรเป็นเครื่องร้อยรัดตัวเราเอาไว้ ยกเว้นว่าท่านทั้งหลายสามารถสลัดตัดทิ้งได้เลยโดยฉับพลันทันที

เรื่องแบบนี้จะว่าไปแล้ว กระผม/อาตมภาพขอชมน้องชายตัวเอง ก็คือพระครูธรรมธรแสงชัย กนฺตสีโล เจ้าสำนักสงฆ์ถ้ำทะลุ ซึ่งตอนนี้ได้ออกธุดงค์ ไม่ทราบเหมือนกันว่าร่อนเร่ไปถึงไหนแล้ว

สมัยวัยรุ่นพระครูธรรมธรแสงชัยเมาหัวราน้ำทุกวัน ไม่ว่าจะเหล้า จะเบียร์ จะบุหรี่ จะกัญชา เอาหมด แต่พอถึงเวลาจะเลิก ก็โยนทิ้งโครมเดียวหมดเลย..! ซึ่งคนที่กำลังใจแบบนั้นหายากมาก ก็คือนึกจะตัดก็ทิ้งไปเลย เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วก็ประมาณว่าลงทุนไปมาก ตัดไม่ขาดเสียที เราท่านทั้งหลาย ไม่ใช่บุคคลที่เด็ดขาดขนาดนั้น จึงอย่าได้พยายามให้มีสิ่งร้อยรัดอะไรต่าง ๆ มากมายนัก

เมื่อวานนี้กระผม/อาตมภาพก็เพิ่งสละรองเท้าไป ๑ คู่ โยมจากสิงคโปร์ซื้อมาถวาย รองเท้าแตะราคา ๕,๐๙๐ บาท..! แค่เห็นราคาก็โยนคืนลงกล่อง บอกว่า "ใครต้องการก็เอาไปเถอะ ใส่ไปก็ไม่มีความสุขหรอก ไม่รู้ว่าหมาจะแทะตอนไหน ? หรือไม่รู้ว่าจะหายตอนไหน..!?"

อะไรที่เป็นสิ่งรุงรังรอบตัวเรา ถ้าสามารถตัดละให้เหลือน้อยที่สุด เราจะเป็นผู้เบากายเบาใจ ถึงเวลาก็มีสิ่งที่เราต้องสลัดทิ้งน้อยกว่าคนอื่นเขา แต่ถ้าหากว่าเราเองยังไปกอบโกยสิ่งต่าง ๆ เข้ามาเป็นภาระ ถึงเวลาตัดไม่ได้ ละไม่ได้ ขึ้นไปเป็นสุทธาวาสพรหมแบบหลวงปู่พุฒก็ยังดี แต่ถ้าหากว่าโดนถ่วงลงอบายภูมิ ก็เป็นอันว่าเสียชาติเกิด..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๒๖ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)