|
เส้นทางพระโพธิสัตว์ ตอนที่ ๑๕
2 Attachment(s)
นอกจากฝูงเรือดที่รุมกัดจนลายไปทั้งตัวแล้ว บรรดาหลวงจีนน้อยใหญ่ยังลุกเข้าห้องน้ำกันตึงตังโครมคราม ทำเอาความตั้งใจที่จะตื่นสายในวันนี้สลายไปกับลมหนาว ลุกขึ้นสรงน้ำประชดให้มันหายบ้าไปเลย..!
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1320695509 พระเจดีย์วัดซุนลูน เมืองเมียนชาน ที่บรรจุสังขารหลวงปู่อูกะวิ ลงจากเขามันง่ายกว่าขึ้นหลายเท่า ฝูงนกเค้าแมวคอยจับหนูอยู่เกลื่อนถนน อากาศหนาวทำเอาโชเฟอร์ขับไปถูมือไป กว่าจะถึงเมืองตองตาก็แทบแข็งตาย ร้านอาหารแถวนี้เต็ม ต้องวิ่งเลยไปหาข้างหน้าที่เมืองเมียนชาน... บนยอดเขาตองตามีพระเจดีย์เพิ่มขึ้นมาหลายองค์ สะพานที่ปีก่อนเขาให้อ้อมหลบไปครึ่งโลกก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว เลยสะพานไปเกือบชนกับรถที่สวนมา ไอ้บ้านี่วิ่งชิดซ้าย สงสัยว่าเพิ่งจะกลับมาจากเมืองไทย..! เข้าไปในตัวเมืองเมียนชาน เลี้ยวขวาเข้าสู่วัดซุนลูน... http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1320695509 สังขารหลวงปู่อู่กะวิ เหมือนหล่อขึ้นจากทองแดง สังขารศักดิ์สิทธิ์ของหลวงปู่อูกะวิอยู่ที่นี่ ท่านมรณภาพมาสี่สิบกว่าปีแล้ว ร่างกายคล้ายกับหล่อด้วยทองแดง งามสมบูรณ์ไม่เน่าเปื่อย นับเป็นสังขารพระสุปฏิปันโนองค์ที่สามของพม่า ที่คณะของเราได้กราบทำบุญในครั้งนี้และรักษาได้ดีที่สุด ขนาดสร้างพระเจดีย์ถวายไว้เลย... |
2 Attachment(s)
ออกมาวนหาร้านอาหารจนเกือบทั่วเมือง พม่าเขามีแต่ร้านกาแฟ จะกินข้าวกันต้องมื้อเที่ยงไปแล้ว ไปได้ร้านขายหมี่เล็ก ๆ ที่ลูกค้าแน่นตึง พระต้องนั่งโต๊ะเดียวกับโยม ก้มหน้าก้มตาฉันให้มันหมดเรื่องหมดราว จ่ายไป ๕๐๐ จั๊ตพอดี...
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1320695785 มณฑปวัดโพธิ์พันต้น เป็นพิพิธภัณฑ์แสดงพระบรมสารีริกธาตุ โซยุนท์พาเลี้ยวเข้าไปยังวัดพระมหาธาตุโพธิ์พันต้น มีมณฑปสร้างใหม่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ และพระอรหันตธาตุมากมาย พล.ท.ขิ่นยุนท์มาช่วยสร้างให้เหมือนกัน... กราบชมโดยครบถ้วนทั้งพระธาตุเขี้ยวแก้วจำลองแล้ว เจ้าหน้าที่บอกว่า พระบรมธาตุเขี้ยวแก้วองค์จริงอยู่ที่เจ้าอาวาส ไปขอชมได้ที่นั่น พอขึ้นกุฏิไปแทบหงายทั้งยืน ทำไมพระธาตุมากมายมหาศาลอะไรเช่นนั้น เล่นบรรจุโหลขนาดยักษ์เป็นสิบ ๆ โหลเลย..! http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1320695785 พระบรมสารีริกธาตุสำคัญ ที่หลวงปู่โกณฑัญญะเก็บไว้ในตู้นิรภัย กราบหลวงปู่โกญฑัญญะ พอทราบว่าเป็นคณะพระไทย ท่านรีบให้โยมเปิดเซฟให้ชม มีทั้งพระบรมสารีริกธาตุหลากสี เหมือนเพชร เหมือนพลอย สีเหลือบแวววาวแบบไข่มุก ที่สำคัญคือพระบรมธาตุเขี้ยวแก้ว พระเกศาธาตุ และพระทันตธาตุ..! |
1 Attachment(s)
คณะของเรากราบชมด้วยความปลาบปลื้มปีติใจ มีปัจจัยเท่าไรก็ถวายกันแค่หมดงบที่ตั้งไว้สำหรับทำบุญในแต่ละวัน เท่านั้นยังไม่พอ ท่านยังมอบพระบรมสารีริกธาตุให้อีกคนละ ๓ ขวดใบน้อย ที่ยิ่งไปกว่านั้น...
ท่านให้โยมนำพระบรมสารีริกธาตุหลากสี ที่เป็นของส่วนพระเศียร มาแบ่งให้ครบทุกคน ซ้ำยังสอนว่าต้องสวดมนต์ภาวนาอย่างน้อย ๑๕ นาทีทุกวัน และใน ๗ วัน ให้ถวายผลไม้ตรงกับวันเกิดของตน ๑ ครั้ง พระบรมสารีริกธาตุจะเสด็จมาเพิ่มเอง... http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1320696005 พระบรมธาตุเขี้ยวแก้วของหลวงปู่โกณฑัญญะ เหมือนของวัดหลินกวงอย่างกับแกะ กราบลาท่าน อัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุขึ้นรถด้วยความปีติเป็นที่สุด นั่งภาวนามาจนถึงเมืองมิตตา เพิ่งจะสิบโมงครึ่ง แต่ยอดโชเฟอร์แนะนำว่า ควรจะฉันเพลที่นี่...เพราะว่ากว่าจะมีเมืองอีกทีก็ร่วม ๕๐ ไมล์ ถ้ามันเลยเพลซะก่อนจะลำบากโดยใช่เหตุ... ค่าอาหาร ๑,๔๐๐ จั๊ต คุ้มตรงห้องน้ำใหม่เอี่ยม เดินทางต่อถึงเมืองเจ้าเส่ สิบล้อหลบรถม้าเบียดสองแถวตกถนนฝุ่นตลบ..! สงสารม้าไม่สงสารคนแบบนี้แย่หน่อยนะ...เมืองนี้น้ำมันเถื่อนเยอะมาก เติมเพิ่มให้ลุงขาวอีก ๑๐ แกลลอน ๓,๒๐๐ จั๊ต... |
2 Attachment(s)
มาติดรถไฟตรงเมืองปะเลตพักใหญ่ แล้วเลี้ยวเข้าวัดมุยพะยา วัดนี้มีของแปลกคือ มีงูเหลือมขนาดใหญ่จำนวนมาก มาอาศัยอยู่ในเจดีย์ที่ตั้งพระพุทธรูป ตัวโตขนาดเสาเรือนก็มี เล็กขนาดขาอ่อนผู้ใหญ่ก็มี...
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1321126965 หลวงพ่อลาภะมุนี วัดมุยพะยา (หลวงพ่องู) งูเหล่านี้มาอยู่เมื่อ ๒๒ ปีก่อน มีตายไป ๑ ตัว ทางวัดจัดงานเผากันเป็นที่เอิกเกริก พระประธานที่บรรดางูใหญ่มาอาศัยชื่อ หลวงพ่อลาภะมุนี พวกเรากราบพระไม่ได้ ขืนกราบถูกเหยียบแน่ เพราะคนแน่นมาก จึงต้องกลับออกมาติดรถไฟอีกขบวนหนึ่ง... ข้ามแม่น้ำเมี้ยตแหง่ (แควน้อย) เข้าเขตเมืองมัณฑะเลย์ โซยุนท์พาเลี้ยวขวาหน้าพระเจดีย์สแวดอ ถนนสายนี้เละที่สุด เป็นทางไปยังเมืองเมย์เมี้ยวของรัฐฉาน พอเข้าเขตภูเขาถนนจึงดีใช้ได้ แต่คดเคี้ยววกวนยิ่งกว่างูเลื้อย มีแต่ทางโค้งหักข้อศอกเกือบทุก ๕๐ เมตร เขาต้องเอานักโทษมาโบกรถตรงจุดอันตรายแทนตำรวจ... http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1321126965 หนทางเป็นเช่นนี้แหละครับท่านสารวัตร..! คนไทยถือว่า น้ำหกบกสี่ เป็นจำนวนอันตราย ทางน้ำถ้าเดินทางหกคน เขากลัวเรือจะหกคว่ำ ทางบกไปสี่คน เขาถือว่าไปหามผี ส่วนทางพม่าถ้าขึ้นเขาขึ้นที่สูงเขาถือเลข ๙ ไปกัน ๙ คน เขาจะเก็บหินใส่รถเป็นการเพิ่มตัวเลข เราจึงเห็นเด็กรถคันหน้าวิ่งเก็บหินเหย็ง ๆ |
2 Attachment(s)
มารู้ทีหลังว่าเจ้าพ่อหลักเมืองรัฐฉานมีเก้าองค์ ถ้ามาเก้าคนพอดีถือว่าบังอาจตีเสมอ จึงต้องเก็บก้อนหินใส่รถไปให้เกินเก้าเอาไว้ คนก็หลอกผีได้เหมือนกันนิ..!
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1321127336 เมย์เมี้ยวหรือผิ่น อู ลวิน เป็นเมืองแห่งต้นไม้ดอกไม้ คดเคี้ยวขึ้นเขาโดยตลอด จนมาถึงจุดพัก ๒๑ ไมล์ หยุดให้ลุงขาวพักเครื่องที่ร้อนฉ่า คณะของเราอาศัยร้านค้าพักฉันกาแฟ อาตมาฉันน้ำชาที่เขาวางไว้ทุกโต๊ะแทนกาแฟ จนเครื่องเย็นดีแล้วจึงเดินทางต่อ หนทางเริ่มลงมากกว่าขึ้น... บ้านเมืองเริ่มเป็นระเบียบเรียบร้อย ส่วนใหญ่เป็นตึกมุงหลังคากระเบื้องหรือสังกะสี แสดงว่ามาตรฐานการครองชีพของชาวไทยใหญ่ สูงกว่าชาวพม่ามาก สวนผัก สวนดอกไม้มีมากขึ้น สมชื่อเมย์เมี้ยวเมืองดอกไม้ พอผ่านบ้านกันจีกง (เนินสระใหญ่) ก็เป็นเขตตัวเมือง... http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1321127336 มีผลไม้ต่าง ๆ วางขายมากมาย โดยเฉพาะสตอเบอรี่ อากาศเย็นเฉียบทั้งที่ยังไม่บ่ายสาม เมย์เมี้ยวสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลางสองพันสี่ร้อยเมตรเศษ ต่ำกว่าดอยอินทนนท์ประมาณ ๑๐๐ เมตรเท่านั้น สองข้างทางจึงมีสตอเบอรี่วางขายเพียบเลย รถวิ่งถึงหน้าโรงเรียนรวมเหล่านักเรียนนายทหาร ก็เลี้ยวซ้ายเข้าไป... |
2 Attachment(s)
เสียงโวยวายมาจากข้างทาง ยามรักษาการณ์ถือปืนเล็กกลวิ่งออกมาสกัด พอทราบว่าเรามาหาผู้กองฮันวินยุนท์ ลูกเขยของผู้หมวดกันยุนท์ ก็ขอโทษขอโพยบอกทางให้ ผู้กองแกเป็นอาจารย์สอนอยู่ที่นี่ ชื่อเสียงของอาจารย์เขาไม่เบาเหมือนกัน...
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1321578687 หอพระวัดปีดอตา ที่พักของพวกเราในครั้งนี้ วนถามทหารอีกสองแห่ง ก็มาถึงบ้านพักนายทหารของผู้กอง ผู้หมวดกันยุนท์กับคำเวลูกสาวออกมาต้อนรับ คำเวมีศักดิ์เป็นน้องสาวของทิดจิตร เพิ่งแต่งกับผู้กองได้ปีครึ่งเท่านั้น อายุปีนี้ ๒๒ ปี สมกับผู้กองที่อายุ ๒๗ เหมือนกิ่งทองใบหยก... http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1321578687 ภายในสวนพฤกษศาสตร์รุกขะเพทะ มีต้นซากุระเป็นจุดเด่น ผู้หมวดเลี้ยงกาแฟทุกคน แล้วพาคณะของเรามาฝากให้พักที่วัดปีดอตา (ศรีเมือง) ระหว่างรอเณรทำความสะอาดที่พัก ท่านนาวินพามาชมสวนพฤกษศาสตร์รุกขะเพทะ ค่าผ่านประตูคนละสามจั๊ต แต่ค่ากล้องตัวละ ๕๐ จั๊ต อะหยังกะแปงแต๊..! |
2 Attachment(s)
เมย์เมี้ยวหรือชื่อใหม่ว่าผิ่น อู ลวิน เป็นเมืองข้าราชการตั้งแต่สมัยอังกฤษครองพม่า ตึกแบบเก่า ๆ สวยงามเป็นสัดส่วน สวนรุกขะเพทะนี้เป็นสวนสาธารณะไปในตัว เย็น ๆ แบบนี้ชาวบ้านมาเดินเล่นบ้าง เล่นดนตรีกันบ้าง มองไปทางไหนก็มีแต่คนเต็มไปหมด...
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1321579122 ต้นซากุระป่า หรือพญาเสือโคร่งเมื่อดูใกล้ ๆ จุดเด่นของสวนอยู่ที่ต้นซากุระป่า กำลังออกดอกสีชมพูสะพรั่ง ไม้ดอกอื่น ๆ เพิ่งปลูกเสริมยังไม่มีดอก ฝีมือเขายังไม่ถึงเราที่อ่างขาง ของเราปลูกในเรือนเพาะชำจนงามหยด ถึงเวลาก็ยกเอาไปเปลี่ยนได้เลย จึงมีดอกไม้สวย ๆ ให้ชมกันทั้งปี... http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1321579122 ถ่ายรูปในสวนสาธารณะรุกขะเพทะ กลับมาสรงน้ำ บรื๋อว์..มันเย็นกว่าน้ำในตู้เย็นซะอีก กลั้นใจราดไปไม่กี่ขันคราวนี้สบาย...กลับขึ้นมาตรวจสอบบัญชี และเส้นทางที่เรามาตั้งแต่ด่านเจดีย์สามองค์ ถึงได้ทราบว่านอกจากเขาเปลี่ยนเมย์เมี้ยวเป็นผิ่น อู ลวินแล้ว ยังดึงมาอยู่มณฑลมัณฑะเลย์อีกด้วย... คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป |
| เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 20:45 |
ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน
เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.