จงโคร่งและว่านแสงอาทิตย์
 

ถาม : จากที่ลาดยางไปจนถึงอีก ๑๐ กิโลเมตรได้ ตอนนั้นไปที่สำนักที่หลวงพ่อวัดท่าซุงให้ทำสร้าง ? (ป่าละอู)
ตอบ : อาตมาสมัยนั้นย่ำต๊อกไปตลอดทาง เป็นป่าใหญ่แล้วบรรดาสัตว์ป่าเยอะมาก ไปเจอตัวจงโคร่งก็ในป่านั้นแหละ ครั้งแรกก็ไม่รู้จักหรอก จงโคร่งนี่เป็นคางคกชนิดหนึ่ง บางทีเขาเรียกว่าคางคกไฟ ซึ่งจะมีอานุภาพแปลก ๆ บางอย่างคือ ถ้าเขาหมอบอยู่ สัตว์อะไรบินผ่านมาจะตกลงไปให้เขากินเอง ตอนแรก ๆ อาตมาก็นึกว่า "ถ้านกตกลงไปจะกินได้หรือ ?" พอไปเจอตัวเข้าจริง ๆ เจ้าประคุณเอ๋ย..ตัวเบ้อเร่อเลย อย่างนั้นอย่าว่าแต่นกเลย แม่ไก่ก็ยังกินไหว

พวกตัดช่องย่องเบาเขาจะชอบมาก เขาจะถลกหนังจงโคร่งไปตากแดดให้แห้ง แล้วป่นเป็นผงไปผสมกันปั้นเป็นธูปขึ้นมา เวลาจะเข้าบ้านไหนพอตกค่ำก็ไปจุดเหนือลม รับรองได้ว่าหลับชนิดลากรอบบ้านก็ไม่ตื่นหรอก

วิธีแก้มีวิธีเดียวคือใช้ว่านแสงอาทิตย์ ว่านแสงอาทิตย์โยมอาจเคยเห็น เป็นก้านเขียว ๆ แทงพ้นพื้นขึ้นมาแล้วดอกจะฟู ๆ แดง ๆ กลม ๆ นั่นแหละ ใช้หัวว่านแสงอาทิตย์ตำผสมกับแอลกอฮอล์หรือว่าเหล้าโรงทาจมูกถึงจะฟื้น คนที่ไปจุดถ้าไม่ทาไว้ก่อน ถ้าลมหวนมาโดนก็หลับเหมือนกัน กว่าจะตื่นอีกเป็นวัน ๆ

แต่ว่าขณะเดียวกันว่านแสงอาทิตย์ถ้าเราไปทาส่งเดชโดยที่เขาไม่ได้จุดธูปนี้ จะตาค้างยิ่งกว่าม้าดีดอีก ...(หัวเราะ)... ต้องระวังไว้หน่อย

ถาม : แล้วที่ตำนี่เอาสด ๆ อย่างนั้นเลยหรือคะ ?
ตอบ : ตำสด ๆ เลย ว่านสด ๆ ตำกับเหล้าโรง ของพวกนี้เขามีกันมีแก้ ต้องใช้คู่กัน ไปใช้อย่างเดียวก็อันตราย

จงโคร่งทางปักใต้เขาเรียกว่ากง เป็นคางคกยักษ์ตัวเบ้อเร่อเลย เมื่อเดือนก่อนที่ลงไปปักษ์ใต้ เจ้าชาญเอาใส่ตะกร้ามาให้ดูตัวหนึ่ง เต็มตะกร้าพอดี นึกดูเอาก็เเล้วกันว่าตัวใหญ่แค่ไหน อาตมาเจอครั้งต่อไปที่ถ้ำกระแชง จังหวัดยะลา กำลังปีนถ้ำอยู่ เห็นโขดหินก็เหนี่ยวเต็มที่เลย โขดหินโดดลอยตามมือมาได้ ขนาดเห็นเป็นโขดหินแสดงว่าตัวต้องใหญ่มาก พอเหนี่ยวเข้าเลยโดดข้ามหัวลงน้ำตูมไปเลย รู้จักไว้ก็ดี สัตว์แปลก ๆ เหล่านี้ยังมีอีกเยอะ

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกรกฏาคม พุทธศักราช ๒๕๔๔