บ้าแต่กิริยา มารยาไม่มี
 

คนประเภทนี้ ถ้าหากว่าเราไม่ได้มีทิพจักขุญาณ ไปจับอากัปกิริยาของเขาด้วยสายตาคนปกติ ก็เห็นว่าคนนี้ไม่มีอะไรเลย คือ ปฏิบัติมาอย่างไร..ห่วยแตก สำรวมก็ไม่สำรวม แต่ต้องสังเกตให้ดี ๆ บอกแล้วว่าคนระดับนี้จะมีแต่กิริยาเท่านั้นที่บ้าตามโลก แต่มารยาไม่มี ท่านไม่ต้องทำเพื่อหลอกใคร ถ้าช่างสังเกตถึงจะเห็นคนประเภทนี้

อาตมาเจอมาหลายคน บางทีก็ทิ่มไปตรง ๆ บอกท่านว่า "ไม่ต้องดัดจริตหรอก ผมรู้ว่าคุณเป็นอย่างไร ?" คือ เขาเองบอกว่า วันนั้นผมฝันว่าผมเจอพระ แล้วพระบอกให้ทำอย่างนี้ ๆ ก็บอกไปว่า "มึงเลิกฝันได้แล้ว กูก็รู้ว่ามึงฝันแบบไหน" ...(หัวเราะ)... พอบอกเสร็จเรียบร้อย ท่านก็ว่า "ผมไม่กล้าพูดนี่ครับ" เขากลัวคนอื่นเขาจะคิดว่าบ้า เออ..คนอื่นช่างหัวมันเถอะ แต่ข้ารู้มาตั้งนานเนกาเลแล้ว ไม่จำเป็นที่จะต้องไปแกล้งบ้า มีอะไรก็ว่ากันมาตามตรงเลย

คนประเภทนี้เมื่อทำถึงระดับนั้นแล้ว จะอยู่กับโลกโดยที่ไม่ได้ติดกับโลก เหมือนกับน้ำกลิ้งบนใบบัวใบบอน ก็อยู่บนใบบัวใบบอนนั่นแหละ แต่ลองจับหมุนกลิ้งดูสิ มีเปียกตรงไหน ? ไม่หรอก..ก็หมุนไปเรื่อย เพราะว่าท่านมี ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นเครื่องคุ้ม

หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่า คนเราถ้าตั้งใจบ้า อาการจะหนักกว่าคนบ้าจริง คือ คนประเภทนี้ เปลือกนอกนี่ท่านต้องบ้าให้คนอื่นเห็น เพื่อที่ว่า อันดับแรก กันตัวเองออกมา คนจะได้ไม่รู้ว่าตนเองทำได้ถึงไหน ? ในลักษณะกันคนปรามาส ถ้าเราไปทำในลักษณะที่ว่าสำรวมกิริยาวาจา อะไรทุกอย่างในลักษณะที่เป็นรูปแบบของเปลือก พวกที่ปากหมาตลอด มักจะว่าเอาว่าแรง ๆ ด้วย แล้วลักษณะที่เขาว่านี่แหละ จะเกิดโทษแก่ตัวคนว่าเอง

อย่างเช่นว่า ถ้าหากว่าเราเห็นพระอริยเจ้าท่านทำอาการอย่างนั้นแล้ว เราไปว่าท่านบ้า ก็สบายมาก นอกจากว่าลงนรก เป็นเปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน แล้ว เกิดเป็นคนเมื่อไร คุณบ้าติดต่อกัน ๕๐๐ ชาติ โทษแค่นั้นเอง ไม่มากหรอก..!


จากกระโถนข้างธรรมมาสน์ฉบับที่ ๕๑