ความรักเหมือนโรคา บันดาลตาให้มืดมน
มีใครเคยวิเคราะห์บ้างไหมว่า หลายต่อหลายคนที่เป็นนักปฏิบัติธรรม รู้อยู่ว่าการมีครอบครัวมีแต่ความทุกข์แต่ก็ยังมี เป็นเพราะสาเหตุอะไร ?
ตอนนี้เพื่อนรุ่นน้องอายุ ๔๖ กำลังจะแต่งงานหลังออกพรรษานี้ คิดดูว่าเขาเข้าวัดมาทั้งชีวิต ท้ายสุดเขาก็แต่งงานตอนแก่ เหตุผลที่เขาให้ก็คือ ห้ามใจตัวเองไม่ได้ พยายามตัดใจแล้วตัดไม่ได้ ตัวนี้เป็นคำตอบที่ชัดเจนที่สุดเลย ก็คือไม่สามารถที่จะสู้กิเลสไหว..! ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าข้างหน้าอาจจะเป็นนรก แต่ก็กระโดดลงไปแต่โดยดี ช่างมีความกล้าหาญเหลือเกิน..! เอาความกล้ามาเปลี่ยนในการปฏิบัติธรรมหน่อยเดียว จะได้ดีอีกเยอะเลย ในเมื่อกล้าที่จะสู้ก็ต้องกล้าที่จะหนีสิ..! เยื่อใยความผูกพันนั้นมีทั้งกรรมเก่าที่มาด้วย และการที่กำลังใจเราไม่เข้มแข็งพอ ยอมอ่อนให้กับกิเลส ในเมื่อสองอย่างรวมกันขึ้นมา ถ้ากำลังเขาสูงกว่าเราก็เสร็จกิเลส เพื่อนเขาให้เหตุผลอยู่อย่างหนึ่ง ฟังแล้วก็อึ้งไปเหมือนกัน เขาบอกว่าเพื่อนอีกคนแต่งงานตั้งแต่อายุ ๑๘ ก็เป็นอันว่าตกนรกมายาวนาน เขาเองแต่งตอนอายุ ๔๖ ตกนรกอย่างไรก็ไม่นานเท่าเพื่อนคนนั้นหรอก เป็นเหตุผลที่เข้าข้างตัวเองมากเลย แต่ก็ฟังได้แบบข้าง ๆ คู ๆ ก็เลยมีแต่คนสงสัยว่า ในเมื่อเขาโทรมา ทำไมอาตมาไม่ห้าม? นั่นเขามีคำตอบอยู่แล้ว เขาตัดสินใจไปแล้ว ห้ามไปจะมีประโยชน์อะไร ? บางทีก็มานั่งสังเวชใจตัวเอง เหมือนกับเห็นคนเดินลงเหว แล้วเราทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่ยืนมอง ต้องเอามัทธนพาธาให้ไปอ่านหลาย ๆ รอบ เขาว่า ความรักเหมือนโรคา......บันดาลตาให้มืดมน ไม่ยินและไม่ยล.....................อุปสรรคะใดใด ความรักเหมือนโคถึก...........กำลังคึกผิว์ขังไว้ ย่อมโลดจากคอกไป...........บ่ยอมอยู่ ณ ที่ขัง ถึงหากจะผูกไว้..................ก็ดึงไปด้วยกำลัง ยิ่งห้ามก็ยิ่งคลั่ง...............บ่หวนคิดถึงเจ็บกาย |
อะไรที่โบราณเขาสรุปมาไม่ผิดเลย เพราะฉะนั้น..จะเห็นว่าจริง ๆ แล้วเขาแพ้ใจตัวเอง ในเมื่อความแพ้ใจตัวเองเกิดขึ้น ก็คือไม่สามารถจะตัดเยื่อใยได้ ในเมื่อไม่สามารถจะตัดเยื่อใยได้ ความอาลัยทุกประเภทก็งอกงาม
ฉะนั้น..ถ้าเมื่อไรเข้าถึง อนาลโย ไร้ซึ่งความอาลัยได้ ก็ปลอดภัย ท่านบอกว่า ไวพจน์ของวิราคะ คือความสิ้นราคะ มีอะไรบ้าง ? คำว่าไวพจน์ คือคำที่ใช้แทนกันได้ ในบาลีท่านบอกว่า มทนิมฺมทโน.............ย่ำยีเสียซึ่งความเมา ปิปาสวินโย..............บรรเทาซึ่งความกระหาย วฏฺฏูปจฺเฉโท............ตัดเสียซึ่งวัฏฏะ อาลยสมุคฺฆาโต........ถอนเสียซึ่งความอาลัย ตณฺหกฺขโย.............ตัดสิ้นซึ่งตัณหา นิโรโธ...................ดับสนิท นิพฺพานํ.................หาความเสียดแทงไม่ได้ ถาม : สิ้นอาลัย คืออย่างไร ? ตอบ : ไม่มีเยื่อใยแล้ว ถาม : คนที่ตัด ไม่มีเยื่อใย นี่คือละอะไรได้ ? ตอบ : ละราคะ โทสะ โมหะได้ ถาม : ก็เป็นพระอรหันต์สิคะ ? ตอบ : ประมาณนั้นแหละ ไม่เกินนั้นหรอก ทำแค่นั้นเองก็พ้นแล้ว ...(หัวเราะ)... พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ เทศน์ช่วงบ่าย ณ บ้านอนุสาวรีย์ วันเสาร์ที่ ๔ กันยายน ๒๕๕๓ |
เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 21:57 |
ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน
เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.