สิ่งที่เข้ามากระทบ
 

ในแต่ละวันที่เราทำสิ่งต่าง ๆ ให้สังเกตใจของเรา ถ้ามีอารมณ์กระทบเข้ามา ในด้านดีเป็นที่น่าพอใจ พอกระทบเข้ามาแล้ว จิตใจของเราพอง ฟู ยินดีหรือไม่ ?

ถ้าเป็นด้านที่ไม่ดี กระทบเข้ามาแล้ว ยุบ กำลังใจตก ไปเศร้าหมองอยู่หรือไม่ ? ไม่ว่าจะยินดี หรือยินร้ายก็ตาม กำลังใจของเรายังใช้ไม่ได้ทั้งคู่

อย่างที่กล่าวไว้ว่า พอกระทบแล้วก็ทิ้งให้กองไว้ตรงนั้น ไม่ใช่รับเอาเข้ามา มาปรุงมาแต่ง มาแบกเอาไว้ แล้วก็มาคร่ำครวญว่าทุกข์เหลือเกิน ลำบากเหลือเกิน อันนั้นเราทุกข์เพราะตัวเราเอง ลำบากเพราะตัวเราเอง ไม่ต้องไปโทษใคร

ถ้าเราไม่แบกขึ้นมา ก็ไม่ทุกข์ไม่ลำบาก สักแต่ว่ากอง ๆ เอาไว้ตรงหน้า กระทบมาก็กองไว้ตรงนั้น ได้เห็นมา ได้ยินมา ได้กลิ่นมา ได้รสมา ได้สัมผัสมา ก็กองเอาไว้ตรงนั้น

ต้องมีการสำรวมอินทรีย์ คือ ระมัดระวังในสิ่งที่มากระทบ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจของเราให้เป็นปกติ


คัดลอกจากหนังสือกรรมฐาน ๔๐
เรื่อง จตุธาตุววัฏฐาน ๔
พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ