กระดานสนทนาวัดท่าขนุน

กระดานสนทนาวัดท่าขนุน (https://www.watthakhanun.com/webboard/index.php)
-   ปลดหนี้ที่เนปาล (https://www.watthakhanun.com/webboard/forumdisplay.php?f=63)
-   -   ปลดหนี้ที่เนปาล ตอนที่ ๒ (https://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=4726)

สุธรรม 23-11-2015 04:19

ปลดหนี้ที่เนปาล ตอนที่ ๒
 
1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448227127
หลวงปู่ท่านไม่เคยไปเนปาล งานนี้จึงขอไปด้วย..!


วันพฤหัสบดีที่ ๕ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๕๘


กราบขอบารมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ พ่อแม่ ครูอาจารย์ ขอให้การเดินทางของลูกและคณะทั้งหมด สะดวกสบาย และปลอดภัยทุกประการ หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านมาพร้อมกับหลวงปู่สาย วัดท่าขนุน บอกว่า "งานนี้หลวงปู่สายท่านจะช่วยดูแลการเดินทางให้ หลวงปู่ท่านยังไม่เคยไปเนปาล จึงให้ท่านได้ไปเที่ยวบ้าง" ฮ่า..หลวงพ่อพูดอย่างกับหลวงปู่ยังมีชีวิตอยู่อย่างนั้นแหละ ท่านแค่นึกก็ไปถึงแล้ว ไม่เห็นจะต้องลำบากเดินทางไปกับคณะของเราเลย...

เนื่องจากทาง เอ็น.ซี.ทัวร์นัดแนะเจอกันที่เคาน์เตอร์ D ของการบินไทย เวลา ๐๗.๓๐ น. เมื่อฉันเช้าแล้วจึงต้องรีบเดินทาง ทั้งอาตมา พี่มุกดา (คุณมุกดา เพชรชื่นสกุล) น้องเล็ก จึงยัดกันเข้าไปในรถแท็กซี่ วิ่งตรงไปยังสนามบินสุวรรณภูมิ แต่ช่วงนี้รถรากำลังติดอย่างหนัก เมื่อเลี้ยวซ้ายมาทางสีลมก็แทบนิ่งสนิท พลขับหนุ่มบอกว่าต้องขึ้นโทลเวย์ อาตมางงไปพักใหญ่ เพราะจะไปสนามบินสุวรรณภูมิ ไม่ได้ไปสนามบินดอนเมือง แล้วจะขึ้นโทลเวย์ไปทำไม ? เลยได้ฟังเล็กเชอร์จากพลขับเรื่อง Tollway ว่าต่างจาก Motorway และ Highway อย่างไร ? ซ้ำยังถามว่า "ท่านเข้าใจไหมครับ ?" เออ..เข้าใจ แต่ตูเข้าใจผิดโว้ย..! เวรจริง ๆ เลย...

พ่อหนุ่มยิ้มย่องผ่องใสกล่าวต่อไปว่า "ผมอธิษฐานเอาไว้ว่าขอให้เที่ยวแรกได้ไปสุวรรณภูมิ พอไปส่งแฟนที่พระรามสองแล้ว ปกติเวลานี้จะต้องมีผู้โดยสารเรียกแน่นอน แต่ผมถูกเขาแซงรับก่อนทุกที วิ่งมาถึงที่นี่เห็นพระอาจารย์เรียก ผมยังไม่แน่ใจว่าจะไปไหน พอได้ยินว่าสนามบินสุวรรณภูมิผมนี้ขนลุกเลย" อาตมาได้แต่หวังว่าคุณคงจะไม่หมด "โควตา" แล้วต่อไปขออะไรไม่ได้อีกนานนะจ๊ะ

สุธรรม 23-11-2015 21:25

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448288657
ขนาดไปต่างประเทศกระเป๋ายังเบาแค่นี้เอง

เลี้ยวซ้ายมายัง Tollway (ทางเก็บเงิน) จ่ายไป ๕๐ บาท วิ่งยาวแบบไม่ติดขัดมาจ่ายอีกด่าน ๒๕ บาท ขณะแล่นฉิวไปก็เห็นรถขาเข้าที่สวนมาติดกันเป็นแพ ยิ่งแสงแดดส่องใส่หน้าพวกเราเต็ม ๆ ยิ่งเห็นแล้วตาลาย พลขับจอมอธิษฐานมาส่งพวกเราที่ประตูสามสนามบินสุวรรณภูมิ น้องเล็กควักกระเป๋าจ่ายค่าแท็กซี่ไป ๓๗๕ บาท "ขอให้ทำมาหากินคล่อง ๆ นะ" อาตมาอวยพรส่งท้าย...

เจ้าหน้าที่รีบมากั้นรถให้ "ผู้ยิ่งใหญ่" เดินเข้าประตูซึ่งตรงกับเคาน์เตอร์ E พอเลี้ยวซ้ายไปก็เห็นพวกเราทั้งยืนทั้งนั่งอยู่บริเวณหน้าเคาน์เตอร์ D แน่นไปหมด มหาโรจน์ที่ห่มจีวรสีเหลืองส้มดูเด่นที่สุด รีบมารับกระเป๋าไปแล้วก็ร้องว่า "ทำไมเบาอย่างนี้ครับ ?" อาตมาจึงเอานิ้วชี้ยกกระเป๋าให้ดู เอ๋ (สุรชาติ บุญเจริญ) ซึ่งเป็นตากล้องประจำเว็บวัดท่าขนุนรีบถ่ายรูปเอาไว้ พี่มุกดาร้องถามหาห้องน้ำ อาตมาที่ปวดฉี่อยู่จึงเดินตามไปบ้าง...

"หลวงพ่อคะ..หลวงพ่อคะ..พวกเราอยู่ทางนี้ค่ะ" คุณนวลจันทร์ในชุดสีน้ำทะเลทั้งชุด คงคิดว่าอาตมาไม่เห็นพรรคพวกที่รออยู่ จึงวิ่งตามมาเรียก อาตมาบอกว่าจะไปห้องน้ำ ท่านเจ้าของบริษัทจึงถึงสุวรรณภูมิ เอ๊ย..ถึงบางอ้อ หันกลับไปดูแลพวกเราต่อพร้อมกับคุณหนึ่งและคุณโอเล่ ต้องขอบคุณด้วยความเกรงใจมากจริง ๆ ที่ทำให้ท่านผู้เกษียณอายุแล้วต้องมาเหนื่อยกับคณะของเราอีก...

สุธรรม 24-11-2015 03:12

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448309547
คณะของเรากำลังตรวจตั๋วและฝากกระเป๋า

ออกจากห้องน้ำมาเจอทิดเต้ยถวายปัจจัยมา ๒ ดอลลาร์ ทิดจิตร (จิตติพัฒน์ เอี่ยมโอด) กับทิพย์ (พรทิพย์ อัมพาโรจน์) สองตายายถวายมา ๑๐๐ ดอลลาร์ ยายจี๋ (วินิตา มณฑลโสภณ) แจ้งว่าเพื่อนชื่อคุณเนตรทราย ทัพพยุทธพิจารณ์ ร่วมบุญมา ๑๕,๙๐๐ บาท คุณ Burunshana ร่วมบุญ ๕๐๐ บาท ป้านุชรวบรวมจากคณะอีก ๓,๕๐๐ บาท รวมกันแลกเป็นดอลลาร์ถวายมา ๕๕๖ ดอลาร์ อาตมารับแล้วแยกเอาไว้ต่างหาก เพื่อรวบรวมเข้ากองกฐินทีหลัง คุณหนึ่งเอาสูจิบัตรที่ทางบริษัททำเป็นเล่มมาถวายและแจกให้กับทุกคน สรุปว่าคณะที่ร่วมเดินทางไปทอดกฐินปลดหนี้ในครั้งนี้ประกอบด้วย...

...............................................................๑. อาตมา (พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.)
...............................................................๒. น้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ)
...............................................................๓. พี่มุกดา (นางสาวมุกดา เพชรชื่นสกุล)
...............................................................๔. คุณชวง (นางสาวไพรินทร์ สุวิชชาญพันธุ์)
...............................................................๕. ยายจี๋ (นางสาววินิตา มณฑลโสภณ)
...............................................................๖. ทิดโจ้ (นายพัชสัณฑ์ สมตน)
...............................................................๗. สาวมด (นางสาวจิราพร กาญจนมนตรี)
...............................................................๘. สาวโอ (นางสาวปาริฉัตร อายุวัฒนะ)
...............................................................๙. ทิดแจ๊ค (นายกรชัย บันดาลศิริกุล)
...............................................................๑๐. ทิพย์ (นางสาวพรทิพย์ อัมพาโรจน์)
...............................................................๑๑. ทิดจิตร (นายจิตติพัฒน์ เอี่ยมโอด)
...............................................................๑๒. มหาโรจน์ (พระมหานัทกฤต ทีปงฺกโร)
...............................................................๑๓. คุณเตชินท์ (นายเตชินท์ เชาวน์ฐายี)
...............................................................๑๔. ตากล้องเอ๋ (นายสุรชาติ บุญเจริญ)
...............................................................๑๕. คุณศรัณย์ (นายศรัณย์ ศรีพิมลพันธุ์)
...............................................................๑๖. คุณปราโมทย์ (นายปราโมทย์ นนทารักษ์)
...............................................................๑๗. คุณมาลีรัตน์ (นางสาวมาลีรัตน์ นาคทอง)
...............................................................๑๘. คุณยาย (นางภัทริณ จันทรนิภาพงศ์)
...............................................................๑๙. คุณศริณยา (นางสาวศริณยา จันทรนิภาพงศ์)
...............................................................๒๐. คุณศริณธร (นางศริณธร เซ็นภักดี)
...............................................................๒๑. คุณบัญชา (นายบัญชา เซ็นภักดี)
...............................................................๒๒. กัปตันวิทย์ (นายว่องวิทย์ ไวยนิกรณ์)
...............................................................๒๓. คุณนายแขก (นางศศิพรรณ ไวยนิกรณ์)
...............................................................๒๔. คุณโอเล่ (นางสาวนุสรา เด่นซอ)

คุณหนึ่งเอาหนังสือเดินทางกับตั๋วเครื่องบิน และใบผ่านแดนที่กรอกข้อมูลเรียบร้อยแล้วมาส่งให้อีกรอบ บอกว่าให้ทุกคนไปโหลดกระเป๋าที่เคาน์เตอร์ 16D มหาโรจน์ยกกระเป๋าของอาตมาที่ติดหมายเลข ๐๑ พร้อมโบว์สีเขียวจะตามไป อาตมาบอกว่าใบนี้จะหิ้วขึ้นเครื่อง ให้ท่านเอาของท่านไปโหลดเองเถอะ แล้วสะพายกระเป๋าโน้ตบุ๊ก (๒) เดินไปเพื่อถ่ายรูปพวกเราที่กำลังโหลดกระเป๋า คุณนวลจันทร์รีบเข้ามาบอกว่า "หลวงพ่อไม่ต้องเข้ามาค่ะ เดี๋ยว 'จันทร์จัดการให้เอง"...

สุธรรม 24-11-2015 14:41

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448350816
ท่านอาจารย์วิปัสสีมากับสามเณรสุนิล

น้องเล็กบอกว่าท่านวิปัสสียังไม่มา พวกเราต้องโหลดกระเป๋ากันเดี๋ยวนี้แล้ว ถ้าท่านมาไม่ทันก็จะไม่ได้เฉลี่ยน้ำหนักด้วย อาตมาให้น้องเล็กรีบโทรถามว่าท่านมาถึงไหนแล้ว แต่ยังไม่ทันจะติดต่อไปท่านก็มายืนยิ้มฟันขาวอยู่พร้อมกับสามเณรที่ถามชื่อแล้วบอกว่าชื่อ "สุนิล" มีรถเข็นบรรทุกของมาเพียบ ๒ คัน คุณนวลจันทร์ขอหนังสือเดินทางกับบัตรขึ้นเครื่องของอาตมาไป บอกว่ากระเป๋าของคนอื่นโหลดกันไปหมดแล้ว ต้องใช้น้ำหนักของอาตมากับน้องเล็กมาเฉลี่ยให้ท่านวิปัสสี ที่เหลือท่านต้องใช้น้ำหนักของตนเอง ส่วนสามเณรสุนิลช่วยขนของมาส่งเฉย ๆ ไม่ได้เดินทางไปด้วย จึงช่วยเฉลี่ยน้ำหนักให้ไม่ได้...

ท่านเจ้าของบริษัท หัวหน้าคณะ มัคคุเทศก์ กับลูกน้องในบริษัท ช่วยกันมะรุมมะตุ้มอยู่พักหนึ่งก็เรียบร้อย คุณหนึ่งเอาหนังสือเดินทางกับตั๋วเครื่องบินมาคืน บอกว่าให้ไปรอที่ประตู F5 ได้เลย อาตมาจึงเดินนำทุกคนไป ปล่อยให้ญาติโยมเข้าทางประตู ๒ ตัวเองกับมหาโรจน์เดินไปช่อง Premium แต่ทางนี้คนเยอะมาก ยืนรอกันอยู่ตั้งนาน แล้วอยู่ ๆ เจ้าหน้าที่หนุ่มก็มาปิดช่องที่อาตมายืนรอ บอกว่า "คอมพิวเตอร์เสียครับ กรุณาเข้าช่องด้านข้างแทน" เออเว้ย..ฤกษ์ดีแต่เช้าเลย...

คุณดวงพร บุญพันธ์ เจ้าหน้าที่หญิงประจำช่องรับหนังสือเดินทาง รับตั๋วเครื่องบินและบัตรผ่านแดนของอาตมาไป พร้อมกับออกตัวว่า "คอมพิวเตอร์ทำงานทั้งวันทั้งคืน รับภาระไม่ไหวจึงเสียค่ะ" อาตมาหัวเราะพลางบอกว่า "ถ้าเป็นหน่วยงานแถววัดท่าขนุนพูดแบบนี้ แปลว่าต้องการให้อาตมาบริจาคของใหม่ให้" เธอจึงหัวเราะไปด้วย เมื่อได้เอกสารคืนมาแล้ว อาตมาเดินเข้าไปก็เจอครอบครัวอบอุ่นของคุณบัญชา คุณศรินธร คุณศรินยา ยืนรอกันอยู่ บอกว่าคุณยายภัทริณผู้เป็นแม่ ลายนิ้วมือไม่ผ่าน ยังติดอยู่ตรงช่องตรวจด้านนอก...

สุธรรม 25-11-2015 03:39

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448397481
โถชักโครกที่น่ารักสุด ๆ

พอมหาโรจน์มาถึงอาตมาก็เดินต่อมาถึงหน้ารูปปั้นกวนเกษียรสมุทร ตากล้องเอ๋เพิ่งตามมาถ่ายรูปได้ ๒ รูปน้องเล็กที่เข้ามาตั้งนานก็เดินมาตาม เพราะสงสัยว่าทำไมถึงช้านัก พาเดินไปทางประตู F5 พร้อมกับโทรขอโทษคุณนวลจันทร์ ที่พวกเราเข้ามาโดยไม่ได้บอกลา คุณชวงอยากให้อาตมาได้พักก่อน จึงพาไปที่ "เล้า" ของการบินไทย จัดการแลกแต้มให้อาตมา มหาโรจน์ กับน้องเล็กเข้าไปพักด้านใน หลายคนที่เหลือจึงต้องเดินกลับกันหมด เมื่อนั่งเรียบร้อยคุณชวงก็ไปเอาชาร้อนมาถวาย อาตมาเปิดโน้ตบุ๊ก (๒) ที่ทำท่ารวนแบบ "อายุมากแล้ว" พิมพ์เรื่องราวช่วงนี้เอาไว้ก่อน...

มหาโรจน์ส่งเงินมาให้พร้อมกับแจ้งว่าแม่ทิพย์ (ดร.ทิพย์ อมาตยกุล) ขอร่วมทำบุญกฐินด้วย ๕,๐๐๐ บาท อาตมารับมาแล้วแยกใส่กระเป๋าเงินสำหรับทำบุญ แล้วพิมพ์บันทึกการเดินทางไปเรื่อย จนกระทั่งเวลา ๐๙.๔๐ น. จึงปิดโน้ตบุ๊ก (๒) เดินไปเข้าห้องน้ำ ปรากฏว่าโถชักโครกที่นี่น่ารักมาก กลมเป็นกลองจีนเลย จึงเดินกลับมาเอากล้องถ่ายรูปที่ชาร์ตแบตเตอรี่ไว้เพื่อไปถ่ายรูป สาวที่ยืนเฝ้าหน้าห้อง เปิดห้องน้ำคนพิการให้ พลางบอกว่า "ห้องนี้ดีกว่าค่ะ" อาตมาที่ "ใจพิการ" จึงมุดเข้าไปถ่ายรูปไว้ แล้วกดน้ำให้เสียงดัง กันคุณเธอสงสัยว่าไม่ใช้ห้องน้ำแล้วเข้าไปทำอะไร..?

กลับมาบอกกับทุกคนว่าให้ไปที่ประตูขึ้นเครื่องได้แล้ว คุณชวงบอกว่ารอจนได้เวลาแล้วค่อยไปก็ทัน เพราะคนมากไปถึงก็ต้องรอกันอยู่ดี แต่อาตมาที่ถือคติว่า "ไปรอเขา ดีกว่าให้เขารอ" จึงเดินนำออกไปก่อน พอถึงประตู F5 เจ้าหน้าที่ชายตรวจบัตรขึ้นเครื่องแล้วถามว่า ใครเป็นคนแก้ไขเลขที่นั่งจาก 57B เป็น 56H เพราะติดข้างทางเดินไม่สะดวกในการทำงานของเจ้าหน้าที่ อาตมาซึ่งเบื่อพวกที่ชอบมายุ่งกับชีวิตจึงบอกไปว่าพวกเรามากันเป็นคณะ เดี๋ยวขึ้นเครื่องไปแล้วจะไปขอเปลี่ยนที่นั่งกันเอง...

สุธรรม 25-11-2015 15:00

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448438383
นั่งรอเวลาเขาเรียกขึ้นเครื่อง

"สวัสดีค่ะ..หลวงพ่อ" คุณโอเล่ที่วันนี้ใส่เสื้อยืดคอปกสีเหลืองสดยกมือไหว้ เมื่อเห็นอาตมาทำหน้างง ๆ ก็บอกว่า "เพิ่งมีโอกาสทักทายอย่างเป็นทางการค่ะ" อาตมาและมหาโรจน์ตรงไปนั่งกับท่านวิปัสสี บอกกับท่านว่าอาศัยสิทธิพิเศษไปพักมา แล้วคุยกันไปสารพัดเรื่อง จนได้เวลาขึ้นเครื่องเจ้าหน้าที่เดินมาแจ้งว่า ให้อาตมาทั้งสามรูปขึ้นทีหลังสุด ผู้โชคดีทั้งสามจึงรอจนกระทั่งผู้โดยสารอื่นขึ้นไปหมดแล้ว ค่อยเดินตามกันขึ้นเครื่อง นางฟ้าในชุดไทยที่ยืนอยู่หน้าประตูถามหมายเลขที่นั่ง พอแจ้งว่าจะมาขอเปลี่ยน เธอก็ให้พวกเราเดินหลบไปยืนข้างประตูฉุกเฉินก่อน ยังไม่ทันไรก็มีเพื่อนนางฟ้าเดินรี่เข้ามา บอกว่า "กัปตันวิทย์" สั่งให้พาไปนั่งที่ชั้นธุรกิจเลย...

มีที่ว่างแถวหน้าสุดทั้งแถว อาตมาจึงนั่งเลขที่ 11k ริมหน้าต่างด้านขวา มหาโรจน์นั่งตามแต่คุณนางฟ้าบอกว่าติดข้างทางเดิน ให้ไปนั่งทางเลขที่ 11E ดีกว่า ท่านวิปัสสีเดินเข้าไปนั่งขณะที่เธอทำท่างง ๆ รำพึงว่า "เอ๊ะ..กัปตันบอกว่ามีแค่สององค์ ?" อาตมารีบบอกว่ามาด้วยกัน เธอจึงให้มหาโรจน์นั่งกับท่านวิปัสสี ซึ่งหัวเราะอาตมาที่ต้องนั่งคนเดียวเป็น Home alone อาตมาไม่สนใจเพราะนั่งคนเดียวก็สบายดี หยิบเอาสมุดมาบันทึกเหตุการณ์เอาไว้...

เจ้าหน้าที่ชายเอาผ้าร้อนฉ่ามาถวาย อีกสักครู่ก็ตามมาด้วยน้ำแอปเปิลกับน้ำเปล่าอย่างละ ๑ แก้ว อาตมาฉันแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ กลับออกมามหาโรจน์แนะนำหนุ่มหล่อกับสาวสวยที่หน้าเหมือนสาวแขกว่า "กัปตันวิทย์ (ว่องวิทย์ ไวยนิกรณ์) กับคุณศศิพรรณ (ศศิพรรณ ไวยนิกรณ์) ครับ เป็นผู้ช่วยอำนวยความสะดวกให้กับคณะของเรา และขอติดตามหลวงพ่อไปทอดกฐินด้วยครับ" อ๋อ..เจ้าของรายชื่อที่เพิ่มมานั่นเอง อาตมาบอกว่ายินดีต้อนรับ แล้วกลับไปนั่งที่เดิม มหาโรจน์ตามมานั่งด้วย "I'm not home alone now. Ha..Ha.." ท่านวิปัสสีที่กลายเป็น Home alone แทน หัวเราะไปโทรศัพท์หาโยมทางเนปาลไปด้วย...

สุธรรม 26-11-2015 05:55

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448492069
การบินไทยให้มาแต่ส้อมครับ..!

เจ้าหน้าที่หนุ่มมาบอกกับอาตมาว่า จะเอากระเป๋าโน้ตบุ๊กไว้กับตัวไม่ได้ แล้วแถวนี้ก็เป็นแถวหน้าสุด ไม่มีใต้ที่นั่งให้วางได้ อาตมาจึงหยิบกล้องถ่ายรูปกับสมุดบันทึกออกมา แล้วส่งกระเป๋าให้เอาไปเก็บบนช่องเก็บของ นางฟ้าอีกรายมาถึงก็นั่งลงเกือบจะพับเพียบกับพื้น พนมมือถามว่าจะฉันเพลกี่โมง ? มหาโรจน์บอกว่าไม่เกิน ๑๑.๓๐ น. เธอจึงแจ้งว่า พอเครื่องขึ้นและตั้งลำได้แล้ว จะนำอาหารมาถวายเลย จากนั้นเป็นการสาธิตเครื่องช่วยชีวิตจากหน้าจอทีวีขนาดเล็ก...

๑๐.๓๐ น. กัปตันชุมพลนำเครื่องพิจิตรเคลื่อนออกไปยังทางวิ่ง ซึ่งมีเครื่องลำอื่นนำหน้าและทะยานขึ้นฟ้าไปตามลำดับ จนถึงลำของเราที่เหินฟ้าเมื่อเวลา ๑๐.๓๗ นาฬิกา พอถึงระดับ ๓๖,๐๐๐ ฟุต เสียงสัญญาณปลดเข็มขัดนิรภัยได้ก็ดังขึ้น พนักงานหนุ่มเอาผ้าขาวมาสองผืน อาตมาดึงที่ตรงกลางท้าวแขนเพื่อเอาโต๊ะพับออกมา ดันกลายเป็นจอทีวีไปเสียนี่ กัปตันวิทย์มาช่วยดึงอันที่ด้านข้าง จึงได้ตามต้องการ พอปูผ้าขาวเสร็จ พนักงานหนุ่มก็เอาน้ำแอปเปิลกับน้ำเปล่ามาถวายรูปละ ๒ แก้ว สักครู่นางฟ้าการบินไทยก็เอาอาหารใส่ถาดมายืนเก้ ๆ กัง ๆ ทำอะไรไม่ถูก อาตมาจับผ้าขาวแล้วบอกให้วางได้เลย...

มื้อนี้เรียกชื่ออาหารไม่ถูก เป็นข้าวผัดโปะหน้าด้วยไก่นึ่งซอสกับพริกหวาน อีกถ้วยเป็นปลาทูน่าฝอยกับแป้งที่หน้าตาเหมือนครองแครง น่าจะเป็นพวกพาสต้า มีขนมปังกะโหลกอันจิ๋วกับเนย ๑ ชิ้น ถ้วยสุดท้ายหน้าตาเหมือนแกงถั่ว (Dal) ของอินเดีย แต่กลับรสหวานและมีกลิ่นนม อาตมาถ่ายรูปอาหารแล้ว มหาโรจน์ถามว่า "จะฉันอย่างไรครับ ? มีแต่ส้อมทั้งสองอัน" อาตมาดูของตัวเองก็เป็นส้อมทั้งคู่ ของท่านวิปัสสีก็เช่นกัน กัปตันวิทย์รีบไปบอกให้บรรดาเทวดานางฟ้าประจำเครื่องเนรมิตช้อนมาโดยด่วน...

สุธรรม 26-11-2015 13:43

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448520143
รายงานอากาศที่ผิดแน่ ๆ..!

อาตมาฉันข้าวผัดหน้าไก่ ตามด้วย "ครองแครง" ปลาทูน่า แล้วฉีกขนมปังกะโหลกกวาด "ขนมถั่ว" ใส่ปากจนเกลี้ยง จิบน้ำตามไปนิดหน่อย แล้วหันไปสนใจจอรายงานผลตรงหน้า แต่สงสัยว่าจะทำงานหนักจนเพี้ยน เพราะรายงานอากาศนอกเครื่องขณะนี้ -39F แต่ดันไปบอกว่า -40C ส่วนแผนที่ดาวเทียมพอที่จะอาศัยได้ ขีดเส้นทางการบินเฉียดเมืองมะละแหม่งของพม่า ผ่านอ่าวเบงกอลตรงไปยังกาฐมาณฑุ มองออกนอกหน้าต่างเครื่องบินเห็นแต่ "เมฆเกล็ด" เกลื่อนฟ้า แสดงว่าเข้าหน้าหนาวแล้วจริง ๆ...

"รับน้ำชาหรือกาแฟดีคะ ?" นางฟ้าคนสวยถาม อาตมาที่ติดนิสัยก่อนและหลังอาหาร ๑ ชั่วโมงจะไม่ฉันน้ำ จึงปฏิเสธความหวังดีของเธอไปก่อน มองทิวทัศน์นอกหน้าต่าง เห็นพื้นที่ประเทศพม่าด้านล่างเขียวขจี มีพื้นที่น้ำที่แสดงว่าเป็นเขื่อนอยู่ ๔ แห่ง ที่ดูจากบนฟ้านี้แล้วไม่ไกลกันมากนัก นภิสราเทวีนางฟ้าตัวจริงคงเห็นว่าครั้งนี้มีจอแสดงภาพถ่ายทางดาวเทียม จึงไม่อยู่ช่วยอธิบายอะไรเลย อาตมาถ่ายรูปเขื่อนแล้วเปิดให้มหาโรจน์ดู อีกฝ่ายยังมองไม่ออก จึงต้องชี้ว่าแนวสันเขื่อนแต่ละแห่งอยู่ตรงไหน ท่านถามว่า "หลวงพ่อดูออกได้อย่างไรครับ ?" สมัยก่อนตูสอบวิชาแผนที่เข็มทิศได้คะแนนเต็มร้อยเว้ย..! นั่นเป็นระวางแผนที่ทหารที่ไม่มีอะไรเลย นอกจาก "เส้นกริด" และ "เส้นชั้นความสูง" กับ "สีแสดงพื้นที่" เท่านั้น ที่เห็นอยู่นี่แทบจะบอกได้เลยว่าบ้านคุณอยู่ตรงไหนด้วยซ้ำไป...

"ทางซ้ายบนของพม่าเป็นเทือกเขาอาระกันโยมาที่กั้นเขตกับอินเดีย ที่อ้อมมาทิศตะวันออกแล้วโค้งลงใต้คือเทือกเขาคาคาบอราชีในรัฐกะฉิ่น เป็นแนวเดียวกับเทือกเขาหิมาลัย แถวนี้มียอดเขาหิมะทั้งปี แนวขวาสุดนี่เป็นเทือกเขาชานโยมา ที่กั้นมณฑลมัณฑะเลย์กับรัฐฉาน แนวยาวที่กั้นเขตไทยกับพม่าด้านบนเป็นเทือกเขาถนนธงชัย ด้านล่างเป็นเทือกเขาตะนาวศรี สีน้ำเงินเข้มตรงนี้คือเขื่อนวชิราลงกรณข้างวัดท่าขนุน ถัดมาอีกหน่อยก็คือเขื่อนศรีนครินทร์"

สุธรรม 27-11-2015 05:50

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448578191
สามเหลี่ยมปากแม่น้ำอิระวดี

มหาโรจน์ถามด้วยความสงสัยว่า "ทำไมดูเล็กจังเลยครับ" ฮ่วย..นี่เราอยู่บนเครื่องบินที่สูงตั้ง ๑๑ กิโลเมตร แล้วดาวเทียมที่แสดงแผนที่สูงขึ้นไปอีกกี่ร้อยกิโลเมตร ? จะเอาใหญ่สักแค่ไหนวะ ? คุณเห็นหรือยังว่าเมื่อเปรียบกับแผนที่นี้แล้ว ประเทศไทยเราเล็กแค่ปลายนิ้วปิดมิด แล้วดูหลายร้อยประเทศบนพื้นดินทั่วโลก ๑ ส่วนเปรียบกับพื้นน้ำ ๓ ส่วนได้ไหม ? พอเอาโลกเราไปเปรียบกับจักรวาลก็ฝุ่นดี ๆ นี่เอง ตัวตนของคุณอยู่ตรงไหนยังไม่รู้เลย แล้วจะไปแบกมานะว่ากูยิ่งใหญ่อีกไหวไหม ?" วิชาแผนที่เข็มทิศกลายเป็นการปฏิบัติธรรมไปเสียแล้ว...

นอกหน้าต่างเป็นพื้นที่แห้งแล้งหลายล้านไร่ น่าจะเป็นช่วงมณฑลมัณฑะเลย์ต่อกับมณฑลสะกาย แม่น้ำใหญ่ขุ่นคลั่ก มีสันดอนทรายขนาดใหญ่หลายแห่งนั่นคือช่วงบนของแม่น้ำอิระวดี เส้นเลือดใหญ่ของประเทศพม่า บินไปอีกไม่กี่นาทีต่อมาก็แตกแขนงเป็นใยแมงมุมไหลออกทะเล นั่นคือมณฑลอิระวดีซึ่งอุดมสมบูรณ์ที่สุด ซึ่งฟื้นตัวจากมหาพายุนาร์กีสแล้ว ครู่ต่อมาแนวการบินก็ออกสู่ทะเลบริเวณอ่าวเบงกอลของมหาสมุทรอินเดีย เห็นเกาะน้อยเกาะใหญ่หลายร้อยเกาะ ดูจากบนฟ้าแล้วเหมือนตัวหนอนสั้นบ้างยาวบ้าง อ้วนบ้างผอมบ้าง มีเกาะยาวหลายกิโลเมตรที่ดูเหมือนปลาไหลกำลังสะบัดหางด้วย ถัดไปเป็นอ่าวที่มีภูมิประเทศสุดยอดมาก เพราะมีแนวเขายื่นยาวไปหลายกิโลเมตร ลักษณะเหมือนง่ามหนังสะติ๊ก หันง่ามข้างหนึ่งบังทะเลเปิดไว้ ตามเกาะมีหมู่เมฆเป็นหย่อม ๆ เฉพาะบริเวณที่มีต้นไม้มากเป็นป่าเท่านั้น...

รู้สึกปวดปัสสาวะจึงไปเข้าห้องน้ำ ภายในจัดเอาไว้น่ารักมาก มีดอกกล้วยไม้ประเภทหวายสีม่วงสัญลักษณ์ของการบินไทยจัดวางประดับไว้มุมหนึ่งด้วย น่าเสียดายสายการบินที่เคยเป็นที่หนึ่งของโลก ปัจจุบันส่วนใหญ่กลายเป็นแหล่งเด็กฝากเด็กเส้นและลูกท่านหลานเธอ แทบจะไม่มีใครทำงานเพื่อหน่วยงานอย่างจริงจัง นอกจากคอย "สูบเลือด" ไปวัน ๆ ถึงได้เจ๊งรูดทะราดจนต้องปิดเส้นทางการบินหลัก ๆ ไปมากมาย เมื่อกลับมายังที่นั่งพนักงานหนุ่มบนเครื่องก็นำผ้าร้อนมาถวายอีก อาตมาเช็ดหน้าเช็ดตาแล้วก็หลับตาพักผ่อน ภาวนาส่งใจไปกราบพระบนพระนิพพาน...

เด็กวังวน 27-11-2015 14:01

อ้างอิง:

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ สุธรรม (โพสต์ 154197)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448309547
คณะของเรากำลังตรวจตั๋วและฝากกระเป๋า

ออกจากห้องน้ำมาเจอทิดเต้ยถวายปัจจัยมา ๒ ดอลลาร์ ทิดจิตร (จิตติพัฒน์ เอี่ยมโอด) กับทิพย์ (พรทิพย์ อัมพาโรจน์) สองตายายถวายมา ๑๐๐ ดอลลาร์ ยายจี๋ (วินิตา มณฑลโสภณ) แจ้งว่าเพื่อนชื่อคุณเนตรทราย ทัพพยุทธพิจารณ์ ร่วมบุญมา ๑๕,๙๐๐ บาท คุณ Burunshana ร่วมบุญ ๕๐๐ บาท ป้านุชรวบรวมจากคณะอีก ๓,๕๐๐ บาท รวมกันแลกเป็นดอลลาร์ถวายมา ๕๕๖ ดอลาร์ อาตมารับแล้วแยกเอาไว้ต่างหาก เพื่อรวบรวมเข้ากองกฐินทีหลัง คุณหนึ่งเอาสูจิบัตรที่ทางบริษัททำเป็นเล่มมาถวายและแจกให้กับทุกคน สรุปว่าคณะที่ร่วมเดินทางไปทอดกฐินปลดหนี้ในครั้งนี้ประกอบด้วย...

...............................................................๑. อาตมา (พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.)
...............................................................๒. น้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ)
...............................................................๓. พี่มุกดา (นางสาวมุกดา เพชรชื่นสกุล)
...............................................................๔. คุณชวง (นางสาวไพรินทร์ สุวิชชาญพันธุ์)
...............................................................๕. ยายจี๋ (นางสาววินิตา มณฑลโสภณ)
...............................................................๖. ทิดโจ้ (นายพัชสัณฑ์ สมตน)
...............................................................๗. สาวมด (นางสาวจิราพร กาญจนมนตรี)
...............................................................๘. สาวโอ (นางสาวปาริฉัตร อายุวัฒนะ)
...............................................................๙. ทิดแจ๊ค (นายกรชัย บันดาลศิริกุล)
...............................................................๑๐. ทิพย์ (นางสาวพรทิพย์ อัมพาโรจน์)
...............................................................๑๑. ทิดจิตร (นายจิตติพัฒน์ เอี่ยมโอด)
...............................................................๑๒. มหาโรจน์ (พระมหานัทกฤต ทีปงฺกโร)
...............................................................๑๓. คุณเตชินท์ (นายเตชินท์ เชาวน์ฐายี)
...............................................................๑๔. ตากล้องเอ๋ (นายสุรชาติ บุญเจริญ)
...............................................................๑๕. คุณศรัณย์ (นายศรัณย์ ศรีพิมลพันธุ์)
...............................................................๑๖. คุณปราโมทย์ (นายปราโมทย์ นนทารักษ์)
...............................................................๑๗. คุณมาลีรัตน์ (นางสาวมาลีรัตน์ นาคทอง)
...............................................................๑๘. คุณยาย (นางภัทริณ จันทรนิภาพงศ์)
...............................................................๑๙. คุณศริณยา (นางสาวศริณยา จันทรนิภาพงศ์)
...............................................................๒๐. คุณศริณธร (นางศริณธร เซ็นภักดี)
...............................................................๒๑. คุณบัญชา (นายบัญชา เซ็นภักดี)
...............................................................๒๒. กัปตันวิทย์ (นายว่องวิทย์ ไวยนิกรณ์)
...............................................................๒๓. คุณนายแขก (นางศศิพรรณ ไวยนิกรณ์)
...............................................................๒๔. คุณโอเล่ (นางสาวนุสรา เด่นซอ)

คุณหนึ่งเอาหนังสือเดินทางกับตั๋วเครื่องบิน และใบผ่านแดนที่กรอกข้อเรียบร้อยแล้วมาส่งให้อีกรอบ บอกว่าให้ทุกคนไปโหลดกระเป๋าที่เคาน์เตอร์ 16D มหาโรจน์ยกกระเป๋าของอาตมาที่ติดหมายเลข ๐๑ พร้อมโบว์สีเขียวจะตามไป อาตมาบอกว่าใบนี้จะหิ้วขึ้นเครื่อง ให้ท่านเอาของท่านไปโหลดเองเถอะ แล้วสะพายกระเป๋าโน้ตบุ๊ก (๒) เดินไปเพื่อถ่ายรูปพวกเราที่กำลังโหลดกระเป๋า คุณนวลจันทร์รีบเข้ามาบอกว่า "หลวงพ่อไม่ต้องเข้ามาค่ะ เดี๋ยว
'จันทร์จัดการให้เอง"...

อัญประกาศเดี่ยวไม่ครบครับ

สุธรรม 28-11-2015 02:40

อ้างอิง:

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ เด็กวังวน (โพสต์ 154538)
อัญประกาศเดี่ยวไม่ครบครับ

:4672615: ตั้งใจดูดี ๆ ครับ ว่าท่านนำเสนออะไร ?

สุธรรม 28-11-2015 05:12

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448662231
พวกเรานั่ง "ใน" เครื่อง หลวงปู่นั่ง "บน" เครื่อง..!

เห็นหลวงปู่สายปาง "ขี่เครื่องบิน" ซึ่งท่านคงจะอึดอัดที่แคบ ๆ จึงมานั่งอยู่ข้างบนเลย (น่าสร้างวัตถุมงคลปางนี้) อาตมาน้อมกราบขอบพระคุณหลวงปู่ที่เมตตาดูแลใกล้ชิด แล้วเลยไปกราบพระ "ข้างบน" ลืมตาขึ้นมาเหลืออีก ๔๕ นาทีจะถึงกาฐมาณฑุ เจอใบผ่านแดนที่กัปตันวิทย์กรอกข้อความไว้รออาตมาลงลายมือชื่อ แต่ปากกาที่ใช้หายไปไหนก็ไม่รู้ ? ในซองที่ใส่ไว้ก็ไม่มี ลุกขึ้นดูบนที่นั่งก็ไม่มี ของใหม่ที่ทางเอ็น.ซี.ทัวร์ถวายมาก็เขียนไม่ติด มหาโรจน์เอาของตัวเองมาให้ใช้ก่อน อาตมาเซ็นไปทั้งที่ไม่ได้ใช้ใบผ่านแดน พอส่งปากกาคืนให้กับเจ้าของ แล้วเอาของเอ็น.ซี.ทัวร์มาขีดอยู่พักหนึ่งก็เขียนติดขึ้นมาดื้อ ๆ มิหนำซ้ำยังเห็นปากกาของตัวเองอยู่ในซองอีกด้วย นี่ขนาดมี "เจ้าแม่เนปาล" กับบริวารตามคุมอยู่เป็น "กระตั้ก" อาตมายังโดน "สหายเก่า" ลองกำลังใจเล่นแบบนี้เลย...

สิบนาทีต่อมากัปตันชุมพลประกาศนำเครื่องลดระดับลง แจ้งว่าอากาศที่สนามบินตรีภูวันอยู่ที่ ๒๑ องศาเซลเซียส อาตมามองออกไปนอกหน้าต่างก็เห็นเทือกเขาหิมาลัยยาวเหยียดอย่างถนัดชัดเจน งานนี้นภิสราเทวีไม่กล้า "กั๊ก" เพื่อแกล้งกันอีกแล้ว ขืน "กั๊ก" อีกอาตมาจะแกล้งลืมอุทิศส่วนกุศลจากงานกฐินซะให้เข็ด ล้วงกล้องมาถ่ายรูปแบบเพลิดเพลินเจริญใจ เสียดายว่าเป็นช่วงที่เรามุ่งขึ้นเหนือ จึงไม่เห็นจุดเด่นคือ North Face ได้ชัดเจนนักเพราะอยู่ในมุมตะแคง แต่ก็สมชื่อหิมาลัย (ที่อยู่ของหิมะ) จริง ๆ เพราะขาวโพลนจนคนที่ไม่เคยชินอาจจะเห็นเป็นแนวเมฆไปเลยก็ได้...

บอกกัปตันวิทย์ให้ช่วยขอน้ำชาให้สักแก้ว พลขับเครื่องบินที่ไม่ได้ขับเที่ยวนี้มุดหายไปหลังม่านเสียนาน แล้วพนักงานหนุ่มก็นำเอาน้ำชาร้อนกับน้ำเย็นมาถวายทุกรูปอย่างละแก้ว เป็นชาจีนหอมกรุ่นเพิ่งชงเสร็จ ไม่ใช่ชาฝรั่งแบบที่นิยมเสิร์ฟบนเครื่องบิน ดีจริง ๆ พ่อคุณเอ๋ย.... อาตมายกซดฮวบเดียวหมด มหาโรจน์จิบแล้วจิบอีก ในที่สุดก็ยอมแพ้วางแก้วลง บอกให้พนักงานเก็บไปได้ เฮ้ย..เสียของเปล่า อาตมาคว้ามาเทใส่แก้วของตัวเอง แล้วซดฮวบเดียวหมด อีกฝ่ายนั่งหัวเราะ "ผมทำไม่ได้อย่างหลวงพ่อซักที"...

สุธรรม 28-11-2015 17:06

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448705129
ตรงนี้เพิ่งสร้างขึ้นใหม่

นภิสราเทวียืนตระหง่านค้ำฟ้า ด้านหลังมีบริวารหลายพันยืนเรียงรายเป็นแถวยาวเหยียดหลายสิบแถว ยกมือวันทาหลวงปู่สายก่อน แล้วค่อยหันมาไหว้อาตมา "ยินดีต้อนรับหลวงปู่ หลวงพ่อ และคณะทุกท่านเจ้าค่ะ" หลวงปู่สายหันมาพูดเบา ๆ ตามแบบฉบับของท่านว่า "มีเจ้าแม่ท่านคอยดูแลอยู่แบบนี้ หลวงปู่ไม่ต้องมาด้วยก็ได้..ใช่ไหม ?" ไม่ใช่ครับ...มีหลวงปู่มาด้วยย่อมดีกว่าไม่มีเป็นล้านเท่าครับผม...

แนวเขาเขียวขจีปรากฏให้เห็น แล้วบ้านเรือนก็โผล่มาประปราย มีนาข้าวแบบขั้นบันไดสีเขียวอมเหลืองแทรกอยู่เป็นระยะ ดูอุดมสมบูรณ์กว่าปีที่แล้วมาก คงเป็นเพราะเพิ่งจะหมดฝนใหม่ ๆ เจ้าแม่หลักเมืองเนปาลบงการบริวาร "อุ้ม" เครื่องบินทั้งลำลงสนามบินโดยสวัสดิภาพ เมื่อนำเครื่องเข้าสู่ที่จอดแล้ว สัญญาณรัดเข็มขัดดับลง กัปตันวิทย์ช่วยหยิบกระเป๋าโน้ตบุ๊ก (๒) ให้ ส่วนกระเป๋าอีกใบมหาโรจน์ช่วยถือให้เอง อาตมาเดินไปรอที่หน้าประตูทางออก พอนางฟ้าประจำเครื่องเปิดประตู อากาศเย็นสดชื่นก็พัดกรูเข้ามาทันที...

ท่านวิปัสสีเบี่ยงตัวให้อาตมาลงไปก่อน เพิ่งเดินผ่านท่านไปก็มีเสียงดังมาจากด้านหลังว่า "นั่นหลวงพ่อเล็กนี่..!" ไม่ทันแล้วแม่คุณเอ๋ย... ถ้าอยากพบก็รอโอกาสหน้านะจ๊ะ อาตมาเดินอ้อมรถบัสบรรทุกผู้โดยสารของเที่ยวบินอื่น ตรงไปยังพระพุทธรูปที่ตั้งอยู่ด้านข้างอาคาร ซึ่งมีภาษาอังกฤษว่า “Welcome to the birthplace of Lord Buddha, Nepal” ซึ่งจัดสร้างขึ้นใหม่ ๆ ด้วยฝีมือของ CG chaudhary group จัดการถ่ายรูปเอาไว้ก่อน แล้วไหลตามผู้โดยสารจำนวนมากเข้าไปในอาคาร เป็นผู้โดยสารที่มาจากเครื่องลำอื่นแล้วนั่งรถบัสมาลง แสดงว่าการบินไทยของเราเส้นใหญ่ที่สุด เนื่องจากที่จอดอยู่เกือบติดทางเดินเข้าอาคารเลย...

สุธรรม 29-11-2015 05:52

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448751100
ท่านวิปัสสีกับรถเข็น ๓ คัน..!

เลี้ยวซ้ายมาก็เจอป้ายคุ้นตา อ้อมซ้ายอีกนิดเป็นห้องโถงที่มีรูปวาดพระพุทธเจ้าประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพาน ผู้โดยสารอื่น ๆ กรูกันไปหยิบใบผ่านแดนมากรอกเหมือนกับพวกเราเมื่อปีที่แล้ว ปีนี้มากับเอ็น.ซี.ทัวร์ที่บริการกรอกมาให้เรียบร้อย แถมบนเครื่องการบินไทยยังมีให้มาอีกชุด อาตมาจึงเดินไปยังช่อง Non Visa ส่งหนังสือเดินทางให้กับเจ้าหน้าที่ซึ่งเป็น "ตี๋หล่อ" อีกฝ่ายรับไปแล้วทำหน้างง ๆ แบบไม่เคยเห็นมาก่อน หันไปถามเพื่อนด้วยภาษาเนปาลีประมาณว่า "ไม่เคยเจอ...จะให้ทำอย่างไรวะ ?" เพื่อนบอกมาประมาณว่า "ก็ประทับตราให้ท่านไปซีโว้ย..!"

"ตี๋หล่อ" ยังหันมาถามอาตมาอีกว่า "ท่านมาเนปาลครั้งแรกใช่ไหม ?" อาตมาตอบว่า "ครั้งที่สองแล้ว มีตราประทับของเก่าอยู่ในเล่ม" แกเปิดหาแล้วทำหน้าแบบเพิ่งถึงบางอ้อ จัดการประทับตราลงลายเซ็นแล้วส่งคืนมาให้ เอกสารเงินทองอะไรก็ไม่ต้องจ่ายอีกตามเคย ไม่อย่างนั้นจะปลดทับทรวงราคา "แพงโคตร" ของ "ยายกระรอก" ที่ตามติด ๆ มาจ่ายเป็นค่าเข้าเมืองแทน..!

เดินผ่านช่องทางด้านหลังเจ้าหน้าที่ไปพร้อมกับหลวงปู่สาย ซึ่งไม่เห็นว่าหลวงปู่ท่านต้องแสดงเอกสารอะไรเลย ยังไม่ทันจะลงบันไดคุณโอเล่ก็เดินแซงไป บอกว่าจะไป "เคลียร์" เรื่องรถโดยสารและมัคคุเทศก์ให้ก่อน อาตมาเดินตามไปจนถึงเครื่องตรวจจับวัตถุระเบิด ส่งกระเป๋าโน้ตบุ๊ก (๒) ให้เจ้าหน้าที่เอาเข้าเครื่อง แล้วเดินเลยไปรับที่อีกด้านหนึ่ง จากนั้นมองหาคุณโอเล่แต่ไม่เห็น จึงไปรออยู่ที่สายพานหมายเลข ๑ ทั้งที่ไม่มีกระเป๋าให้รอรับ ครู่ต่อมาคุณชวง น้องเล็ก และคนอื่น ๆ ก็เข็นรถเข็นมารอกันเป็นแถว โดยเฉพาะท่านวิปัสสีเข็นมาทีเดียวสามคัน..!

สุธรรม 29-11-2015 15:59

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448787509
กัปตันวิทย์และคุณนายแขกตรวจสอบเงินที่แลกมา

คุณนวลจันทร์บริการดีเกินไปเสียแล้ว กระเป๋าของพวกเราประเภทขึ้นก่อนมาทีหลังแน่ ๆ รออยู่ประมาณ ๒๐ นาทียังไม่มีของใครมาสักใบ อาตมาจึงเดินออกไปข้างนอกก่อน เห็นมีกระเป๋าเดินทางจากเที่ยวบินอื่นตกค้างอยู่นับร้อยใบ วางเรียงรายอยู่ข้างทางเดินรอเจ้าของมาติดต่อรับคืน เมื่อมาถึงร้าน “Yeti Money Exchange" วันนี้อัตราแลกเปลี่ยนอยู่ที่บาทละ ๒.๘๗ รูปี เออว่ะ...ขนาดรัฐบาลทหารของเราบริหารประเทศไม่เอาไหน เงินยังอุตส่าห์แพงขึ้นเฉพาะที่นี่ได้เหมือนกัน อาตมาควักใบละพันบาทยื่นให้พนักงานประจำร้าน อีกฝ่ายบอกว่า "Passport, Sir"...

ปีนี้ไม่ได้ใช้พาสปอร์ตอย่างเดียว ยังมีเอกสารระบุอัตราแลกเปลี่ยนและจำนวนเงินมาให้เซ็นอีกด้วย รับเงิน ๒,๘๗๐ รูปีมาแล้ว อาตมาดึงใบละหนึ่งพันรูปีทั้งสองใบส่งคืนไป "One hundred only." อีกฝ่ายพยักหน้าหงึก ๆ บอกว่าไม่มีให้ จึงต้องถอยทัพกลับมา พอดีกัปตันวิทย์กับคุณนายเข็นเอาสมเด็จองค์ปฐมขนาด ๙.๙ นิ้วประธานกองกฐินมาด้วย อาตมาจึงบอกให้ไปแลกเงินบ้าง แต่พอถามคุณนายศศิพรรณว่า มีเชื้อสายแถวนี้หรือเปล่า ? สาวไทยนัยน์ตาแขกก็หัวเราะชอบใจ "ใคร ๆ ก็ถามแบบนี้กันทั้งนั้น หนูเป็นคนไทยแท้ค่ะ" นี่ถ้าไปตากแดดอีกหน่อยแล้วมาเดินแถวนี้รับรองว่ากลมกลืนมาก...

หันมาเจอคุณเตชินท์ที่แบกเป้มาใบเดียว คงขี้เกียจรอพรรคพวกเหมือนกัน จึงเดินออกมาก่อน เมื่ออาตมาถามว่าจะแลกเงินหรือไม่ ? พ่อเจ้าประคุณควักใบละ ๑๐๐ ดอลลาร์ออกมาเป็นปึก "เฮ้ย..แลกแค่ห้าร้อยหรือหนึ่งพันบาทก็พอ ไม่ได้ใช้อะไรมากมาย เก็บดอลลาร์ไว้ซื้อของดีกว่า ได้ราคาดีกว่าเงินไทยอีก" แต่สงสัยว่าแกจะพกมาแต่เงินอเมริกัน ไปแลกแล้วรับใบละพันรูปีมาหอบใหญ่ ส่งให้อาตมา ๑๒ ใบบอกว่าขอร่วมทำบุญกฐินด้วย พอเก็บเงินเรียบร้อยอาตมายังไม่เห็นใครออกมา จะกลับเข้าไปดูเจ้าหน้าที่ก็ยืนอยู่หลายคนเหลือเกิน ทำอย่างไรดีวะ ?

สุธรรม 30-11-2015 12:17

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448860616
คณะญาติโยมที่มารับท่านวิปัสสี

"นิมนต์พระคุณเจ้าตามมาเลยเจ้าค่ะ" นภิสราเทวีบริการสุดใจขาดดิ้น พาอาตมาเดินสวนคนเข้าไป ผ่านเจ้าหน้าที่กี่รายก็เหมือนกับมองไม่เห็น มาเจอท่านวิปัสสีโดนเจ้าหน้าที่ขอผ่ากล่องทุกใบเพื่อดูของข้างใน เลยมาหน่อยหนึ่งพวกน้องเล็กก็เดินสวนมา พอบอกว่าออกไปแลกเงินแล้วกลับเข้ามาดูพวกเราใหม่ คุณชวงก็ทำตาโต "แล้วเขายอมปล่อยหลวงพ่อเข้ามาหรือคะ ?" เขาคงไม่ยอมหรอก แต่ "เธอ" ยอมว่ะ..!

เมื่อเห็นว่าส่วนใหญ่เดินตามกันมาแล้ว อาตมาจึงกลับออกมาแนะนำให้ทุกคนแลกเงินก่อน สักพักหนึ่งรู้สึกปวดปัสสาวะ จึงอาศัยบารมี "เธอ" กลับเข้าไปฉี่ด้านในอีกรอบ แล้วเดินโบกมือบ๊ายบายให้เจ้าหน้าที่กลับออกมาอีกครั้ง คราวนี้เดินเลยพวกเราที่จับกลุ่มแลกเงินกันอยู่ ตามท่านวิปัสสีที่เดินเข็นรถเลยออกมาเกือบถึงด้านนอกแล้ว "ทางนี้ค่ะ..หลวงพ่อ" คุณโอเล่ตะโกนเรียก แต่ท่านวิปัสสีดึงมืออาตมาเอาไว้ บอกว่า "มีคณะญาติโยมจากวัดมุนิวิหารมารับผม พวกเขาอยากพบกับท่านอาจารย์ด้วยครับ"

อาตมาจึงเดินตามท่านออกมายังด้านนอก มีผู้ชายวัยกลางคนแต่งสูทใส่หมวกแขกแบบหล่อมากนายหนึ่ง ชายหนุ่มวัยประมาณยี่สิบปลาย ๆ รูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาเป็นมิตรมาก ใส่เสื้อเชิร์ตขาวลายดำอีกนายหนึ่ง กับสุภาพสตรีชราหน้าตา "ทิเบต" ขนานแท้นางหนึ่ง และสุภาพสตรีกลางคนหน้าตาแบบเนปาลีอีกคนหนึ่ง เข้ามายกมือไหว้ "นมัสเต" ทักทายกันแล้ว ทุกคนก็หันไปรุมล้อมช่วยยกข้าวของจากรถเข็น อาตมาจึงเดินไปหาคุณโอเล่แทน...

สุธรรม 30-11-2015 17:10

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448878155
คณะญาติโยมของวัดมุนิวิหารที่มาต้อนรับ

หัวหน้าคณะชี้มือข้ามถนนหน้าอาคารสนามบิน ไปยังหนุ่มแน่นสามพันตึงหน้าตาคล้ายฝรั่ง ที่ใส่เสื้อกั๊กสีฟ้าเทอร์คอยซ์ ยืนถือป้าย NC Tour KRATHIN Group เด่นเป็นสง่ารออยู่ พออาตมาเดินเข้าไปถึงเขาก็ยกมือไหว้ทั้งป้าย "นมัสเต, สวัสดีครับ" เล่นทั้งสองภาษา อาตมาถามว่าชื่ออะไร "Jeevan" ตรงกันทั้งภาษาไทยและเนปาลเลย นายชีวันหันไปทักทายคนอื่น ๆ ที่ตามมา กำลังจะพาเดินไปที่รถ ท่านวิปัสสีก็พาญาติโยมคณะเดิม ยกผ้าขะตะที่ใช้ต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองมาทั้งถาด คุณลุงหล่อมากหยิบมาพาดแขนอาตมาที่ยื่นรับ ๑ ผืน ให้อาตมาหยิบไปคล้องคอตนเอง กับมหาโรจน์ก็ปฎิบัติอย่างเดียวกัน...

ส่วนคนอื่น ๆ คุณลุง คุณป้า คุณยาย คุณพี่รูปหล่อ ช่วยกันคล้องผ้าให้ ไหว้ทักทาย "นมัสเต" กันแบบอบอุ่นเป็นกันเอง ตากล้องเอ๋ถ่ายรูปไม่เคยทันจังหวะดี ๆ สักรูป โดยเฉพาะตอนรับเองก็ไม่มีใครถ่ายให้อีกด้วย เมื่อได้รับกันเรียบร้อยแล้ว นายชีวันก็ยกมือโบกเรียกความสนใจจากทุกคน "Follow me." ว่าแล้วก็เดินจ้ำไปยังรถที่มารับ ซึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคันไหน เพราะทั้งลานมีรถบัส ๓๐ ที่นั่งจอดอยู่คันเดียว...

อาตมาขึ้นไปก็ยึดที่นั่งขวามือแถวหน้าสุดไว้ก่อน ท่านอื่นเลือกที่นั่งกันตามอัธยาศัย อาตมาถามคุณโอเล่ว่ามีน้ำให้หรือไม่ ? มัคคุเทศก์สาวหันไปบอกกับนายชีวัน พ่อบึ้กจึงเปิดประตูกระจกที่กั้นช่วงคนขับกับผู้โดยสาร ขนเอาน้ำดื่มออกมาแจกให้คนละขวด จากนั้นเป็นหน้ากากอนามัยเพื่อกันฝุ่นอีกคนละอัน อาตมาใช้ไมโครโฟนในรถบอกกับทุกคนว่า เนปาลอยู่ในหุบเขา ไม่มีลมพัดฝุ่นไปที่อื่น ฝุ่นจากการทำงานและควันรถจะตลบอบอวลอยู่ในอากาศ ถ้าใครแพ้ฝุ่นให้ใช้หน้ากากนี้ ถ้าคิดว่าไม่แพ้ก็ไม่ต้องใช้...

สุธรรม 01-12-2015 05:58

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448924269
นายชีวันคล้องผ้าขะตะต้อนรับทุกคน

ท่านวิปัสสีอุตส่าห์ตามมาที่รถ ขอไมโครโฟนจากอาตมาไป กล่าวต้อนรับทุกคนสู่เนปาล ขอให้เที่ยวกันให้สนุก แล้ววันที่ ๗ ไปพบกันที่วัดมุนิวิหาร “พูดไทยไม่เก่งครับ พูดแค่นี้เหนื่อยมากเลย” ท่านปิดท้ายทำเอาทุกคนฮากลิ้ง...จากนั้นนายชีวันก็หยิบเอาผ้าขะตะมาถุงใหญ่ จัดการคล้องให้อาตมาและทุกคน พร้อมกับกล่าว "Welcome" ทำเอาพวกเราหลายคนทำตาปริบ ๆ ที่พ่อเจ้าประคุณคล้องให้พระเลย แต่อาตมาไม่ได้ถือสา เห็นเป็นเรื่องสนุกไปเสียอีก พลขับที่ชื่อเรียงเสียงไรก็ไม่รู้ นำรถออกจากสนามบินเข้าสู่การจราจรบนท้องถนน คุณโอเล่ขอไมโครโฟนจากอาตมาไป บอกกับทุกคนว่าขอทำหน้าที่มัคคุเทศก์สำรอง เพราะตัวจริงคืออาตมาทำหน้าที่ไปแล้ว เมื่อภาษาของทุกคนไม่มีปัญหา ก็ให้พ่อบึ้กแนะนำตัวเองแล้ว...

นายชีวันพูดภาษาอังกฤษสำเนียงแขกน้ำไหลไฟดับ แนะนำตัวว่าชื่อชีวัน หมายถึง "Life" วันนี้จะพาทุกคนไปเที่ยวเมืองปาทานก่อน เมืองนี้เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า "ลลิตปุระ" หมายถึง "City of beautiful" อยู่ห่างจากกาฐมาณฑุไป ๑๒ กิโลเมตร เป็นเมืองมรดกโลก ๑ ใน ๓ เมืองในหุบเขากาฐมาณฑุ ที่เป็นหน้าเป็นตาของชาวเนปาล ได้แก่ กาฐมาณฑุ ปาทาน และภักตรปุระ อาตมาฟังแล้วเห็นว่าภาษาอังกฤษสำเนียงแขกไม่เป็นอุปสรรคกับพวกเราจริง ๆ เพราะทุกคนทำหน้าว่าไม่รู้เรื่องกันทั้งนั้น..!

รถบัสฝ่าการจราจรที่ไม่หนาแน่นนัก จนมาถึงสะพานที่สร้างข้ามแม่น้ำบัคมาตี ซึ่งเป็นเขตแดนของกาฐมาณฑุกับปาทาน คราวนี้กลายเป็นหนังคนละม้วน เพราะข้างหน้ามีรถมอเตอร์ไซค์จอดเรียงเป็นตับยาวเหยียดหลายร้อยคัน รถที่วิ่งสวนมาทั้งรถเล็กรถใหญ่บีบแตรกันสนั่น มีชาวบ้านออกันอยู่หน้าสถานที่แห่งหนึ่งแน่นไปหมด คุณโอเล่บอกว่าน่าจะเป็นการประท้วงอะไรกันสักอย่าง เพราะอินเดียไม่ยอมส่งเครื่องอุปโภคบริโภคมาให้ โดยเฉพาะน้ำมันเชื้อเพลิง ข้อหาที่เนปาลไปคบค้าใกล้ชิดกับจีนจนเกินไป..!

สุธรรม 01-12-2015 16:57

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1448963815
นายบึ้กแกจ้ำตามควายอย่างเดียว ไม่สนใจลูกทัวร์เลย

ท่ามกลางการจราจรที่หนาแน่นจนแทบไม่มีช่องว่าง พลขับของเรานำรถเคลื่อนตัวไปช้า ๆ จนมาตีวงเลี้ยวที่ถนนแคบ ๆ สายหนึ่ง อาตมาคิดว่าเขาจะตรงไป ที่ไหนได้..กลับเลี้ยวเข้าไปในลานที่มีป้ายเขียนบอกว่า "Tourist Bus Parking" คุณโอเล่บอกกับทุกคนว่า "รถไปต่อไม่ได้แล้วค่ะ ต้องลงเดินกันแล้วนะคะ จากที่นี่ไปยังปาทานดูบาร์สแควร์เดินสัก ๒๐ นาทีเองค่ะ" อาตมากรอกน้ำลงท้องไปครึ่งขวด หยิบกระเป๋าโน้ตบุ๊ก (๒) มาสะพาย หนักเหมือนกันเว้ย..เดินยี่สิบนาทีนี่น่าจะประมาณสองกิโลเมตร เจ้าแม่หลักเมืองยื่นหน้ามายิ้มหวานให้ "ไม่ต้องเอาไปก็ได้เจ้าค่ะ ดิฉันจะช่วยดูแลให้" ...

แน่ใจได้เลยว่าตราบใดที่ยังไม่ทอดกฐิน คุณเธอไม่ยอมให้เงินทำบุญหายแน่ เพราะบุญของเธอก็จะหายไปด้วย อาตมาจึงหยิบมาเฉพาะกล้องถ่ายรูปกับสมุดบันทึก ทิ้งเงินสี่ล้านกว่าบาททั้งเงินสดและดราฟท์เอาไว้พร้อมกับโน้ตบุ๊ก (๒) เดินลงรถไปแบบสบายใจเฉิบ "เฮ้ย..นายชีวันลืมลูกทัวร์หรือเปล่าวะ ?" คุณโอเล่โวยขึ้นมาเมื่อเห็นเสื้อกั๊กสีฟ้าข้ามถนนหน้าลานจอดรถไปแล้ว ขณะที่พวกเรายังลงจากรถมาไม่ถึงครึ่ง อาตมารีบจ้ำตามไปโดยมีตากล้องเอ๋กับยายจี๋พยายามก้าวยาว ๆ นำหน้าเพื่อถ่ายรูปให้ทัน...

ถนนแคบ ๆ มีมอเตอร์ไซค์ขาดน้ำมันจอดทิ้งเรียงราย ถ้าไม่ถึงหนึ่งพันคันก็ต้อง ๙๙๙ คัน ที่วิ่งสวนมายังมากจนแน่นไปหมด ผู้คนก็เดินทั้งสวนมาและตามกันไปมากมาย เสียงแตรรถ เสียงผู้คนดังสับสนชวนเวียนหัว อาตมาหยุดถ่ายภาพเป็นระยะ พวกเราหลายคนเห็นร้านจำหน่ายสินค้าที่น่าสนใจ แต่ไม่มีโอกาสหยุดดู เพราะนายชีวันจ้ำตามควายพรวด ๆ ไปข้างหน้าอย่างเดียว จนกระทั่งมาเจอภาพคุ้นตาก็คือมุมหนึ่งของพระราชวังปาทาน ที่ยังมีนั่งร้านที่ติดตั้งเพื่อซ่อมแซมความเสียหายจากแผ่นดินไหวตั้งอยู่ น้องเล็กร้องว่า "ถึงแล้ว" เมื่อเดินมาถึงนายชีวันกลับพาเดินเลี้ยวไปในซอยขวามือ "จะพาไปไหนวะ ?"

สุธรรม 02-12-2015 08:12

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449018740
มุมที่ยังไม่เคยถ่ายรูปมาก่อน

นายบึ้กชี้ไปที่ประตูแคบ ๆ เล็ก ๆ อาตมาคิดว่าให้มาซื้อตั๋วที่นี่จึงเดินเข้าไป กลับเจอบันไดแคบ ๆ พาขึ้นไปไม่กี่ขั้นก็เลี้ยวขวา ขึ้นไปอีกสี่ห้าขั้นก็มาโผล่บน "ระเบียง" ที่มองเห็นจตุรัสดูบาร์ เทวาลัย และพระราชวังปาทานในมุมที่อาตมาไม่เคยเห็นมาก่อน "เฮ้ย..สุดยอด เขารู้จริงว่ะ ครั้งก่อนพวกเราไม่รู้จึงไม่เคยขึ้นมาเลย" อาตมาเดินไปนั่งที่ "ขอบระเบียง" เรียกให้ทุกคนเข้ามานั่งถ่ายรูปด้วยกัน พรึ่บเดียวก็เฮละโลมาจนแทบไม่มีที่นั่ง ตากล้องเอ๋ทั้งถ่ายรูปเองทั้งรับฝากจากคนอื่นด้วย...

ทั้งลูกสาวและลูกเขยพาคุณยายภัทริณมาถึงตอนพวกเราถ่ายรูปเสร็จแล้ว อาตมาจึงขอให้ทุกคนนั่งลงถ่ายรูปใหม่ พี่มุกดาพยายามยืดคอข้ามไหล่ยายจี๋ เพื่อให้หน้าปรากฏอยู่ในกล้อง อาตมาเห็นแล้วก็หัวเราะ "อยู่หลังยายจี๋ก็ปลอดภัยดีแล้ว เกิดอะไรขึ้นรับรองว่ายายแกบังมิด..!" ทำเอาฮากันทั้งคณะ เสร็จแล้วอาตมาก็เดินลงมา ถ่ายรูปนายชีวันที่กำลังซื้อตั๋วเข้าชมสถานที่ให้กับคณะของเรา ซึ่งตอนนี้แดดกำลังดีเป็นพิเศษ ส่องเข้าหาตัววิหารพอดี พวกเราหลายคนจึงฉวยโอกาสถ่ายรูปกันก่อน...

มองหาความเสียหายที่เกิดจากแผ่นดินไหว เห็นว่าบนยอดพระราชวังยังมีนั่งร้านสำหรับซ่อมแซมระเกะระกะไปหมด อาคารหลายหลังมีไม้หลักทั้งค้ำทั้งยัน เสาที่ประดิษฐานรูปหล่อมัลลกษัตริย์หักเป็นท่อน ๆ กองอยู่กับพื้น รูปหล่อของพระองค์ท่านไม่ทราบว่าเขาเอาไปเก็บไว้ที่ไหน คุณโอเล่ชี้ที่วิหารใหญ่หลังแรกทางขวามือ พลางบรรยายว่า "นี่เป็นวิหารเจ้าแม่ตาเลจู ที่ปีหนึ่งจะเปิดเพียงครั้งเดียวในพิธีบูชายัญ เจ้าแม่ตาเลจูเป็นเทพพิทักษ์แผ่นดินเนปาลมาแต่โบราณ มีร่างอวตารคือกุมารีที่พวกเราจะได้ไปชมบารมีกันในวันพรุ่งนี้ ที่เห็นเป็นขด ๆ ใส ๆ อยู่บนซุ้มประตู นั่นคือลำไส้ของสัตว์ที่เขาเอามาบูชายัญค่ะ..!"

สุธรรม 02-12-2015 18:00

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449053998
ไม่รู้ว่าเขากำลังประท้วงทางการเมืองกัน..!

ได้ยินว่าเป็นลำไส้สัตว์ก็ทำเอาพวกเราที่ถ่ายรูปกันอยู่ โดยเฉพาะคุณมาลีรัตน์เผ่นกันกระเจิง อาตมาจึงเดินเข้ายืนอยู่ใต้พวงลำไส้ เรียกทุกคนเข้ามาถ่ายรูปร่วมกันเป็นที่ระลึกอีกที ก็ยังกล้า ๆ กลัว ๆ กันอยู่นั่นเอง แล้วกลายเป็นกล้องทุกกล้องหันมาถ่ายอาตมาคนเดียว ต้องเรียกซ้ำจนกลุ่มใหญ่เข้าไปกันหมดแล้ว พวก "ขวัญอ่อน" จึงกล้าเข้ามาด้วย นายชีวันที่ถือตั๋วมาเป็นปึก รับกล้องของคุณชวงไปช่วยถ่ายรูปให้ โดยนับ "One...Two...Three, Four...Five...Six, Seven...Eight...Nine" แปลว่าล่อไปทีเดียวสามรูปรวด...

เมื่อเดินเลยวิหารเจ้าแม่ตาเลจูไปถึงถนนหน้าพระราชวัง กำลังมีการร่ายรำเพื่อปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย โดยผู้แสดงเป็นเทพเจ้าใส่ผมปลอมสีขาว หน้ากากสีแดง สวมชุดสีแดง ไล่กวด "ตัวเสนียด" ที่ใส่ชุดสีน้ำเงินมีผ้าพันหัว ท่ามกลางเสียงดนตรีรัวให้จังหวะ อาตมาถ่ายรูปไปแล้วก็เดินเลยไปยังเทวาลัยพระกฤษณะ ที่มองเห็นคนรุมล้อมกันเต็มไปหมด มีทั้งกล้องทีวีและแผ่นสะท้อนแสงด้วย เหมือนกับกำลังถ่ายทำหนังอะไรสักอย่าง แต่พอมองไปยังเป้าหมายของกล้องก็ต้องยืนงง...

ที่ยืนกันเต็มระเบียงเทวาลัยนั้น มีทั้งสาธุ (นักบวชฮินดู) มีทั้งพระทิเบตนิกายเนียงมาปะ (หมวกแดง) มีทั้งนักบวชซิกข์ มีทั้งประชาชนชายหญิง ยืนถือป้ายให้ถ่ายรูปกันอยู่กลุ่มใหญ่ มาทราบทีหลังว่าเป็นขบวนประท้วงอินเดีย ที่เห็นว่าเนปาลไปใกล้ชิดสนิทสนมกับจีน จึงตัดการส่งเครื่องอุปโภคบริโภคมายังเนปาล ทำให้เดือดร้อนกันไปหมด โดยเฉพาะไม่มีน้ำมันใช้ ต้องจอดรถรอเติมน้ำมันกันคิวยาวหลายกิโลเมตร ที่แท้ก็เป็นเรื่องการเมืองระหว่างประเทศ หวังว่ากล้องโทรทัศน์คงไม่ได้ถ่ายอาตมาเข้าไปด้วย ไม่อย่างนั้นอยู่ ๆ ก็มีพระไทยไปร่วมประท้วงกับเขา มีหวังอาตมาได้ดังไปทั่วโลกแบบไม่ได้เจตนา..!

สุธรรม 03-12-2015 05:36

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449095751
บ้านเรือนมีการค้ำยันเพื่ออยู่อาศัยไปก่อน

เดินหนีออกมาดูเขากำลังตอกหลักเพื่อค้ำยันเทวาลัยที่ได้รับความเสียหายจากแผ่นดินไหว เมื่อพวกเราส่วนใหญ่มากันแล้ว อาตมาก็เดินข้ามถนนไปยังสระน้ำใหญ่ข้างพระราชวัง ซึ่งมีสาวเนปาลีหลายคนกำลังรองน้ำใส่หม้อโลหะอยู่ คุณโอเล่กับนายชีวันเดินตามมา บอกว่าเวลามีน้อย จะขอพาพวกเราไปชมวัดทอง (Golden Temple) ก่อน จากนั้นจะปล่อยฟรีเพื่อให้พวกเราเดินกันเองตามอัธยาศัย อาตมาจึงเรียกพวกเราทั้งหมดให้มารวมกัน แล้วเดินตามนายบึ้กที่จ้ำอ้าวไปตามปกติของแก...

พ้นจากจตุรัสดูร์บาร์ออกมาตามเส้นทางที่จะตรงไปยัง Newa Chen Hotel ที่อาตมากับคณะมาพักกันเมื่อปีก่อน มาถึงแยกแรกมัคคุเทศก์ชีวันก็พาเลี้ยวซ้าย มุมตึกตรงนี้มีรูปภาพ “คนหาย” ขนาดใหญ่จำนวน ๖๑ คนติดเอาไว้ ซึ่งน่าจะสาบสูญไปในช่วงเกิดภัยพิบัติแผ่นดินไหวนั่นเอง อาคารบ้านเรือนที่พวกเราเดินผ่าน หลายต่อหลายหลังมีไม้ค้ำยันเอาไว้ ไม่ทราบว่าวันร้ายคืนร้ายจะถล่มลงมาเมื่อไร แต่ในเมื่อไม่มีที่ให้อยู่อาศัย เจ้าของบ้านก็ต้องเสี่ยงบุญเสี่ยงกรรมเอาเอง...

มาเจอสิงห์ตัวผู้ตัวเมียคู่เดิมที่หน้าวัดทอง หลายคนในคณะรีบถ่ายรูปเอาไว้ ทิดจิตรคงติดใจในความชัดเจนของการแยกเพศ จึงถ่าย “ความชัดเจน” ไปด้วย นายชีวันพาเข้าประตูพร้อมกับชี้ให้ดูเหนือหัว บอกว่าเป็น Mandala ซึ่งหล่อจากโลหะที่มีลวดลายละเอียดที่สุดของเนปาล แล้วตรงเข้าไปซื้อตั๋วเข้าชมวัดที่ช่องขายทางขวามือ ซึ่งระบุค่าเข้าชมคนละ ๕๐ รูปี ประชาชนที่สังกัดสมาพันธ์ SAARC ซึ่งเป็นการรวมตัวกันของประเทศอินเดีย ปากีสถาน บังกลาเทศ ภูฐาน ศรีลังกา มัลดีฟส์ และ อาฟกานิสถาน เข้าชมฟรี พระและแม่ชีก็ได้สิทธิ์เข้าชมฟรีเหมือนกัน...

สุธรรม 03-12-2015 20:07

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449148020
ถวายผ้าขะตะและเงินอีก ๑,๐๐๐ รูปี

เมื่อได้ตั๋วมาและเดินผ่านประตูเข้าไปสู่ด้านในแล้ว อาตมาก็เลี้ยวซ้ายตรงไปหา “หลวงพ่อหายโรค” ที่ครั้งก่อนมาลูบ ๆ คลำ ๆ ท่านตามความเชื่อของชาวบ้านที่นี่ มหาโรจน์กับทิดจิตรก็ย่องตามมาด้วย ปล่อยคนอื่น ๆ ไปฟังนายชีวันบรรยาย รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง เมื่อถ่ายรูปหลวงพ่อหายโรคไปแล้ว อาตมาก็ตรงไปที่ซุ้มทางซ้ายมือ ที่มี “นางปรัชญาปารมิตา” ซึ่งมีฐานะเป็นพระพุทธมารดา สืบสายของพระอมิตาภพุทธเจ้า เรื่องพวกนี้ต้องศึกษาพุทธศาสนามหายานมา ถึงพอจะรู้เรื่องบ้าง ชาวพุทธมหายานเชื่อว่า พระนางเป็นศูนย์รวมของพระธยานิพุทธะทั้ง ๕ พระองค์ เปรียบดังสุญตาอันเป็นที่รวมของสรรพสิ่ง...

อาตมาปลดผ้าขะตะลงจากคอมาหนึ่งผืน วางถวายไว้ที่หน้าพระแท่น เจ้าหน้าที่ซึ่งดูแลซุ้มอยู่จึงเปิดประตูกระจก ให้อาตมาถวายผ้าขะตะที่ตักของพระนางเลย อาตมาล้วงธนบัตรใบละ ๑,๐๐๐ รูปีวางถวายลงไปอีกใบ ถ่ายรูปของพระนางไว้แล้ว ก็ถอยออกมาเพื่อให้คนอื่นได้เข้าไปถวายสักการะและถ่ายรูปกันบ้าง ส่วนตัวเองเดินตรงไปยังด้านขวาของประตูทางเข้า ซึ่งมีซุ้มประดิษฐานเจ้าแม่กวนอิม องค์ที่ครั้งก่อนพวกเราประทับใจในพลังบารมีของท่าน ปรากฏว่าเขาไม่ได้เปิดให้เข้าไปสักการะ อาตมาจึงถวายผ้าขะตะผืนสุดท้ายไว้ที่ประตูซุ้มนั่นเอง...

เดินถ่ายรูปสิ่งต่าง ๆ รอบ ๆ วัดแล้วอาตมาเดินเลยออกประตูหลังไป เจอคุณบัญชาออกมาก่อนแล้ว ด้านหลังนี่จะเห็นวิหารทองครบทั้งหลัง แต่ไม่สวยเท่ากับด้านหน้า มีพระเจดีย์โลหะยอดเป็นปูนปั้น สูงประมาณ ๒ เมตรครึ่งอยู่หนึ่งหลัง กับแท่นบัวที่หล่อจากสัมฤทธิ์ สำหรับวางเครื่องสักการะอีก ๑ แท่น ส่วนอื่นกั้นรั้วทำเป็นสวนหย่อม ที่ไม่สามารถเข้าไปนั่งเล่นได้ นอกจากชมอย่างเดียว เมื่อถ่ายรูปด้านหลังนี้เสร็จแล้ว อาตมาก็เดินกลับเข้าไปใหม่ สวนทางกับกัปตันวิทย์และคุณนายแขกที่เดินออกมาบ้าง เข้าไปข้างในเจอหลายคนเดินลงมาจากชั้นสอง ซึ่งมีรูปเจ้าแม่กวนอิมองค์ใหญ่ และเดินดูรอบบริเวณเพราะไม่เคยมาเหมือนอาตมา ยายจี๋ และน้องเล็ก...

สุธรรม 04-12-2015 07:24

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449188634
ลิงที่ไม่ได้ถือลูกท้อ

เมื่อ “คนไม่เคยมา” กลุ่มใหญ่เดินไปถึงรูปลิงถือลูกขนุน คุณชวงถามว่าหมายความว่าอะไร ? มัคคุเทศก์ชีวันตอบไปคนละเรื่องว่าให้ขอพรได้ โดยทำท่าสองมือแบรับลูกขนุน อาตมาเดาว่าน่าจะหมายถึงการขอพรจากเทพหนุมาน ซึ่งเป็นทหารเอกที่เก่งกล้าสามารถของพระราม จึงมีรูปเคารพสร้างเอาไว้เพื่อประสาทพร แต่ทำไมต้องเป็นลูกขนุนนี่ก็ไม่อาจที่จะทราบได้...

มีเด็กชายในผ้าขาวมอม ๆ คนหนึ่งมายืนดูพวกเราอยู่ด้วย เมื่อถามว่าเป็นเณร (Novice) หรือเปล่า ? หนุ่มน้อยก็ทำหน้างง ๆ นายชีวันถามด้วยภาษาเนปาลี ถึงได้ความว่าเป็น “โยมวัด” มีหน้าที่ดูแลวัดแห่งนี้ ซึ่งจะมีการคัดตัวมาจากเด็กของตระกูลศากยะ ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันทำหน้าที่ดูแลวัดคนละครึ่งปี ที่เนปาลสามารถรักษาพระพุทธศาสนามาได้ ทั้งที่ไม่มีพระมา ๗๐๐ ปีเศษ ก็ด้วยฝีมือของ “โยมวัด” เหล่านี้แหละ.

จากนั้นนายชีวันก็พาคณะออกไปทางประตูหลัง แล้วถามว่าเวลาเรียกให้ทุกคนมารวมกัน ภาษาไทยว่าอย่างไร ? พวกเราบอกกันหลายอย่าง ทั้ง “ทางนี้ครับ” “มาทางนี้ครับ” แต่มัคคุเทศก์น่าจะสะดวกลิ้นคำว่า “มานี่ครับ” เพราะตะโกนได้ดังและชัดมาก เมื่อพวกเรามารวมกันแล้ว นายชีวันถามว่าสนใจบาตรสัตตโลหะ (Seven Metals Bowls) หรือไม่ ? สามารถรักษาสารพัดโรคด้วยคลื่นเสียง และทำน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ได้ จะพาไปซื้อหา อาตมาหลุดปากออกไปว่า “คราวที่แล้วแม่ป๋อมซื้อไปใบละ ๙๐ ดอลลาร์” ทำเอาทุกคนฮือฮาและหมดอยากกับราคาที่ “แพงโคตร” ไปเลย...

สุธรรม 04-12-2015 15:34

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449217994
โรงแรม Newa Chen ยังปลอดภัยดี

มากับนายบึ้กนี่ก็ดีเหมือนกัน เมื่อเห็นพวกเราไม่สนใจสินค้า ก็ไม่ตื๊อให้รำคาญ พาเดินดุ่ย ๆ กลับไปยังจตุรัสปาทานเลย เมื่อไปถึงคุณโอเล่ก็ประกาศว่า จะปล่อยพวกเราเดินกันเอง ๑ ชั่วโมง เมื่อครบเวลาแล้วให้มาพบกันที่หน้าพระราชวังแห่งนี้ อาตมาเดินเข้าไปในพิพิธภัณฑ์ปาทานก่อน เพื่อไป “ถ่ายซ่อม” สิ่งต่าง ๆ ที่ยังไม่ได้ถ่ายจากคราวที่แล้ว โดยเฉพาะแผ่นศิลาจารึกที่ตั้งเรียงรายอยู่ทางขวามือ ก่อนที่จะขึ้นไปยัง Museum Cafe แต่คนอื่น ๆ ไปเข้าห้องน้ำกัน...

ในพิพิธภัณฑ์นั้นอาตมาถ่ายรูปไปทุกซอกทุกมุมแล้ว จึงไม่คิดจะเสียเงินเข้าไปชมอีกรอบ หันมาบอกกับคุณชวงและน้องเล็กว่า จะพาไปวัดกุมเภชวาร์ (Kumbeshwer) แต่ต้องเดินกันแบบเร่งฝีเท้าหน่อย เพราะกลัวว่าเวลาจะไม่พอ ทิดจิตร ทิพย์ กัปตันวิทย์ คุณนายแขก ตากล้องเอ๋ จึงต้องจ้ำตามควาย เอ๊ย..ตามอาตมาไปแบบเร่งด่วน ด้านหลังยังมีครอบครัวคุณยายภัทริณตามมาอีกชุด...

ผ่าน Newa Chen Hotel ไปก็เลี้ยวซ้าย เดินไปจนสุดก็เลี้ยวขวา มาเจอร้านขายเครื่องบูชาเรียงเป็นตับ อาตมาชี้ให้ดู “ตุ๊กแก” ที่ศิลปินแกะสลักเอาไว้ข้างกรอบประตู เมื่อเข้าไปในวัดแล้ว อาตมาก็ปล่อยให้ทุกคนเดินชมกันตามสบาย โดยแนะนำให้ไปไหว้พระอุมาเทวี ที่มีผู้คนต่อแถวขอพรกันค่อนข้างยาว ท่ามกลางควันจากการเผาของหอมตลบอบอวล...

สุธรรม 05-12-2015 06:43

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449272552
สามสาวสามความสวย

อาตมาเดินวนดูว่ามีอะไรใหม่ที่น่าสนใจหรือไม่ ? แล้วก็เจอเด็กสองคนกำลังขับ “รถเศรษฐีน้อย” ซึ่งเป็นรถเด็กเล่นแต่มีระบบขับเคลื่อนเหมือนรถของจริง ไอ้หนูเนปาลีทั้งสองพระหน่อ “ซิ่ง” ระเบิดทีเดียว เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรใหม่ ก็เดินชมงานไม้แกะสลักฝีมือช่าง “ขั้นเทพ” รอบ Pagoda และถ่ายรูปหมู่ระฆังที่เขาเอามาถวายเจ้าแม่อุมาเทวี ก่อนที่จะเดินออกไปรอที่ด้านนอก ยืนชื่นชมกับ “ตุ๊กแก” และงานแกะสลักโดยที่คนอื่น ๆ ซึ่งไม่มีสายตาสำหรับของเก่า ไม่เข้าใจว่าพระอาจารย์สนใจอะไรกันนักหนา...

ครั้นพวกเราออกมากันครบแล้ว อาตมาก็เดินนำกลับไปอีกทางหนึ่ง ซึ่งปีก่อนเคยมีร้านขายของที่ระลึกมากมาย แต่แผ่นดินไหวทำเอาไม่มีใครมาเที่ยวกันเป็นปี ร้านค้าต่าง ๆ คงจะ “ยืนระยะ” ไม่ไหว ส่วนมากจึงปิดร้านจนแทบจะกลายเป็นซอยร้าง เดินมาถึงซอยแยกทางซ้ายมือ เพิ่งเลี้ยวเข้าไปก็เจอคนจับกลุ่มรุมดูอะไรกันอยู่ จึงรีบเดินเข้าไปใกล้ ๆ เพื่อร่วมเป็น “เนปาลีมุง” บ้าง แล้วก็เห็นภาพที่คาดไม่ถึง ก็คือ สาวงามสามอนงค์ในชุดสวย กำลังยืนโพสท์ท่าให้ถ่ายรูปกันอยู่...

สามสาวก็สามความสวย คนซ้ายสุดอยู่ในชุดสีครีม ผิวขาวและรูปร่างอวบกว่าเพื่อน คนกลางในชุดสีแดงเป็นหุ่นมาตรฐานนางแบบสมัยนี้ คือมีกระดูกมากกว่าเนื้อ คนขวาสุดอยู่ในชุดสีดำ ผิวดำที่สุด แต่สะดุดตาน่าสนใจที่สุด ดีไซเนอร์เข้าใจออกแบบให้ใส่ชุดสีดำ เพราะขับผิวดำของเธอให้เป็นสีน้ำผึ้งโดดเด่นขึ้นมาทีเดียว น่าจะเป็นการถ่ายรูปเพื่อลงนิตยสารอะไรสักฉบับ อาตมาไม่สนใจว่าบรรดาช่างภาพและทีมงานของเขาจะสงวนลิขสิทธิ์หรือไม่ รีบยื่นกล้องเข้าไปถ่ายรูปเอาไว้ทันที...

สุธรรม 05-12-2015 14:51

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449301824
ถ้ามีหนังสะติ๊กละก็..น่าดู..!

แม้เดินจากมาแล้ว ยังมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์สามสาวกันไม่เลิก บรรดา “ขวานบิ่น” ในคณะที่มาเจอ “ไม้งาม” เข้าตอนนี้ ต่างลงคะแนนเสียงให้สาวในชุดสีครีม อาจจะเป็นเพราะเธอผิวขาว และค่อนข้างจะ “มี” อะไร ๆ มากกว่าคนอื่น อาตมาได้แต่ขำพวก “ตาต่ำ” อยู่ในใจ เพราะแม่สาวชุดดำต่างหาก ที่สำนวนโบราณเรียกว่า “กระเทียมลงหัว” ใครอยากรู้ว่าหมายถึงอะไร ให้ไปหาตาแก่ชีกอรุ่นใกล้เคียงกับอาตมาสักคนแล้วลองถามดู ก็คงจะได้ความเอง..!

อาจจะเป็นเพราะอาตมาเร่งเดินมากไปหน่อย กลับมาถึงจตุรัสปาทานแล้วยังไม่เจอใครเลย นอกจากหน้าเหี่ยว ๆ (ล้อเล่นน่า..!) ของคุณโอเล่ กับหน้าอูม ๆ ของนายชีวัน เมื่อครอบครัวของคุณยายภัทริณ ๔ ชีวิต ทิดจิตรกับทิพย์ พี่มุกดา ยายจี๋ กัปตันวิทย์กับคุณนายแขกมาสมทบ ก็ค่อยดูครึกครื้นขึ้นมาอีกหน่อย อาตมานั่งลงที่ขอบยกพื้น ใกล้ ๆ กับวิหารพระกฤษณะ ควักเอาสมุดบันทึกมาลงรายละเอียดของเมื่อครู่นี้ มหาโรจน์ คุณศรัณย์ คุณปราโมทย์ มานั่งคุยกันใกล้ ๆ ส่วนคุณเตชินท์ไปยืนกลมกลืนกับนักท่องเที่ยวอื่น ๆ และชาวบ้านแถวนั้นแทน...

ตากล้องเอ๋เที่ยวถ่ายรูปจนไม่มีอะไรจะถ่าย เลยมาถ่ายอาตมาที่นั่งจดบันทึกไปด้วย เสียงกระหึ่มสะเทือนเลื่อนลั่นมาบนฟ้า สักครู่หนึ่ง “แมลงปอยักษ์” สีแดงก็โผล่โฉมหน้ามา จะเป็นหน่วยราชการหรือเศรษฐีขี้เกียจเดินที่ไหนก็ไม่รู้ ? วนมาชมและถ่ายรูปจตุรัสปาทานจากบนท้องฟ้า ที่น่าจะติดชัดที่สุดก็คงจะเป็นมหาโรจน์ที่ใส่จีวรสีส้มสด เสียดายที่ไม่มีหนังสะติ๊ก เพราะอาตมาเคยยิงเฮลิคอปเตอร์ที่มาถ่ายทำแผนที่ทางอากาศ จนเจ้าหน้าที่บนเครื่องชูกำปั้นด่ามาแล้วตั้งแต่สมัยยังเรียนชั้นประถม ถ้ามีอยู่จะลองยิงเจ้า “แมลงปอยักษ์” นี่ดูบ้าง..!

สุธรรม 06-12-2015 05:44

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449355438
รอไปจดบันทึกไป (ภาพฝีมือทิดจิตร)

ขบวนการคนขี้เกียจเดินบินวนอยู่ ๒ – ๓ รอบ ก็หายไปจากท้องฟ้า อาตมาเห็นว่าพวกเราส่วนใหญ่กลับมาแล้ว เมื่อลองให้คุณโอเล่ตรวจสอบจำนวนคนดู ปรากฏว่า หนุ่มโจ้กับสาวมดหายไป ลองถามดูแล้วมีผู้รายงานว่า แยกกันที่พิพิธภัณฑ์ปาทานตรงหน้านี่เอง หนุ่มโจ้มีของใหม่มาเล่น เป็นกล้องที่ถ่ายแล้วภาพจะหมุนให้ดู ๓๖๐ องศา เห็นว่าเป็นของ “ชมรมโมทนาบุญเว็บพลังจิต” ฝากมาลองใช้งานดู คงจะไปหาสถานที่ทดลองงานอยู่ถึงได้มาช้า...

จนกระทั่ง ๑๖.๓๐ น. ตรงเวลานัดเป๊ะเลย หนุ่มโจ้กับสาวมดก็มุดออกมาจากประตูของพิพิธภัณฑ์ปาทานจริง ๆ เสียงพรรคพวกทั้งปรบมือทั้งโห่ ไม่ทราบว่าไล่หรือว่าต้อนรับกันแน่ ? อาตมาเดินนำกลับไปทางเดิม บอกกับยายจี๋ว่างานนี้ “เจ้าแม่หลักเมือง” อยู่เฝ้ากระเป๋าเงินที่รถ ทำเอาหลายคนที่ได้ยินถึงกับ “เหวอ” ไปเลย แต่ก็ยังอุตส่าห์มีคนให้ความเห็นว่า “ส่วนใหญ่เป็นดราฟท์ไปแล้ว ถึงมีคนเอาไปก็ขึ้นเงินไม่ได้” พูดอีกก็ถูกอีก แต่ถ้าหายขึ้นมานี่คงยุ่งฉิบหา..เลย...

ขากลับคนน้อยลงประกอบกับคุ้นทางแล้ว เลยดูเหมือนระยะทางจะใกล้กว่าขาไป พลขับกับเด็กรถที่เมื่อเปรียบกับนายบึ้กแล้วกลายเป็นเด็กทั้งคู่ ดึงเอา “บันไดเลื่อน” ออกมาจากใต้บันไดรถ เพื่อช่วยให้ขั้นแรกไม่ต้องก้าวยาวมากเกินไป อาตมาขึ้นรถแล้วก็ตรวจสอบกระเป๋าโน้ตบุ๊ก (๒) ก่อน เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีก็ขอบคุณ “ยายกระรอก” กับบริวาร แล้วแจ้งให้กับทุกคนทราบวีรกรรมของคุณเธอในครั้งนี้ ทำเอาทุกคนฮือฮาเป็นอย่างมาก...

สุธรรม 06-12-2015 13:29

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449383332
หลักฐานว่าใครถือศีลแปด หรือได้แค่ "แปดเปื้อน"

คุณโอเล่กับนายชีวันเอานมกล่องกับขนมมาแจกให้กับทุกคน ซึ่งส่วนมากรับมาแต่นมกล่องเท่านั้น เพราะเกือบทั้งหมดที่มาล้วนแล้วแต่รักษาศีล ๘ งดอาหารเย็น แม้จะมีบางรายที่ถือศีล ๘ ด้วยวาระซ่อนเร้น เช่น น้ำหนักเกิน เป็นต้น ก็ถือว่าเป็นการสร้างความดีร่วมกัน ส่วนรายที่ “แปดเปื้อน” ก็ให้ไปหาอาหารมื้อเย็นกินกันเอง ทางคณะทัวร์ไม่ต้องรับผิดชอบในส่วนนี้...

อาตมาให้ทุกคนชูนมกล่องหรือขนมขึ้นมา แล้วถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐาน พลขับนำรถออกสู่การจราจรบนท้องถนน คุณโอเล่แจ้งว่าจะพาคณะของเราเข้าพักที่โรงแรม Shangrila Kathmandu ซึ่งจะวิ่งรถประมาณ ๓๐ นาที แต่เอาเข้าจริงรถกลับไหลเลื่อนคล่องตัวกว่าที่คิด แค่ ๒๕ นาทีก็มาถึงแล้ว เพียงแต่ประตูเล็กไปหน่อยเมื่อเทียบกับรถของเรา พลขับจึงต้องขยับเข้าออกถึงสองขยัก กว่าจะเข้าไปจอดที่ถนนหน้าโรงแรมได้...

มัคคุเทศก์สาวบอกให้พวกเรายกกระเป๋าลงไปไว้ในล็อบบี้ของโรงแรมก่อน เมื่อได้ข้อมูลว่าแต่ละคนพักที่ห้องไหน ทางโรงแรมจะให้พนักงานมายกไปไว้ที่หน้าประตูห้องให้เอง อาตมาลงจากรถได้ก็ตรงไปถ่ายรูปป้ายชื่อโรงแรมที่หน้าประตูทางเข้า และพื้นที่ทางเดินรูปครึ่งวงกลมที่เป็นหลังคาโปร่ง แล้วจึงตามทุกคนเข้าไปในล็อบบี้ของโรงแรม มี รปภ. ยืน “ตะเบ๊ะ” ให้พวกเราอยู่ตรงประตูทางเข้า ส่วนภายในมีพนักงานสาวในชุดเนปาลประยุกต์ ที่เหมือนกับนุ่งผ้าถุงจีบหน้านาง สีน้ำตาลเทามีลวดลายตัดขอบด้วยสีเขียวเข้ม จับชายห้อยตุ้งติ้งบริเวณเอวดูน่ารักดี กับเสื้อแขนยาวคอวีสีดำ ผ่าอกติดกระดุมตลอด มีป้ายชื่อติดอยู่ที่อกซ้ายให้การต้อนรับ...

สุธรรม 07-12-2015 06:30

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449444579
ใครจะนอนกับใคร ? ที่ห้องไหน ?

เมื่อเดินเข้าประตูกระจกของล็อบบี้ จะมีโต๊ะ รปภ. อยู่ทางขวามือ ผนังด้านซ้ายตรงข้ามกับโต๊ะมีรูป “สามหงส์เหินเวหา” เป็นลายทองที่มีสีน้ำเงินเป็นพื้นติดอยู่ ข้างใต้รูปมีตั่งวางภาชนะทองเหลืองใส่ดอกดาวเรือง เหมือนเป็นทั้งเครื่องบูชาภาพและเครื่องประดับ ตรงกับประตูมีเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ ซึ่งเป็นคอนกรีตประดับหินแกรนิตดำลายขาว มีเจ้าหน้าที่ยืนประจำอยู่สองคน ผนังด้านหลังเคาน์เตอร์มีธงปักเรียงรายอยู่ ๙ ผืน ข้างขวาของเคาน์เตอร์ที่ติดกับทางเดิน มี “ยอดเจดีย์” สีทองประดับอยู่ ๓ ยอด เหมือนด่านเจดีย์ ๓ องค์ของบ้านเรา...

จากเคาน์เตอร์ถ้าวนไปทางขวา มีห้องกระจกร้านขายของที่ระลึกเล็ก ๆ อยู่ร้านหนึ่ง ข้าวของส่วนมากเป็นเครื่องประดับอัญมณี ถัดมาเป็น “ผนัง” ที่มีช่องโค้ง ๓ ช่องเหมือนกับประตู ถัดไปคือมุมห้องที่จะวนมาออกประตูทางเข้า ตรงนั้นมีพรมลายทางเขียวขาวแดงผืนหนึ่ง บนพรมมีแท่นไม้ประกอบหวาย ตั้งพระพุทธรูปเนปาลไว้หนึ่งองค์ สองข้างเป็นเก้าอี้หวายให้ลูกค้านั่งเล่น ที่ผนังด้านบนตรงกับพระพุทธรูปคือภาพเขียนสีขาวดำ รูปสถานที่สำคัญต่าง ๆ ในเมืองกาฐมาณฑุ...

อีกมุมหนึ่งของล็อบบี้มีพระพุทธรูปเนปาลบนแท่นไม้ประกอบหวาย พร้อมเก้าอี้หวายสองตัวตั้งอยู่เช่นกัน แต่ภาพเขียนตรงนี้ค่อนไปอยู่ทางซ้ายของพระพุทธรูป ช่วงที่ใกล้กันมีพรมสีรุ้งลายเลอะ ๆ เป็นที่ตั้งชุดรับแขกหวายสานเบาะสีเขียวอยู่ ๔ ตัว เมื่อเดินเข้าประตูโค้งไปจะมีประตูกระจกค่อนข้างเล็ก ซึ่งพวกเราทั้งหมดผลุบหายเข้าไปในนั้น ด้านในมีชุดรับแขกหลายชุด ซึ่งพวกเราจับจองกันเต็มไปหมด คุณโอเล่กับเจ้าหน้าที่ของทางโรงแรม และน้องเล็ก กำลังปรึกษากันเรื่องการจัดห้องพัก...

สุธรรม 07-12-2015 15:56

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449478555
ด้านหลังของโรงแรมแชงกรีลากาฐมาณฑุ

บริกรหนุ่มหล่อในชุดเครื่องแบบเสื้อเชิร์ตแขนยาวสีขาวกางเกงขายาวสีดำ มีเสื้อกั๊กทับอีกชั้นหนึ่ง ยกถาดที่มีถ้วยดินเผาเล็ก ๆ บรรจุน้ำชามาต้อนรับทุกคน อาตมาหยิบมาชิมดูเป็นชาอู่หลงเสียด้วย ด้านในไปเป็นเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม ที่มีสารพัดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เรียงรายแน่นขนัด เห็นข้างนอกมีพระพุทธรูปตกแต่งร้านอยู่หลายที่ นึกว่าจะเป็น “สุราวิรัติ” ในฐานะชาวพุทธ กลายเป็น “สุราสิวดี” ไปเสียนี่ เอาที่สบายใจของคุณก็แล้วกัน...

มีแต่คนขยับลุกจะให้นั่ง อาตมาเองที่นั่งมาจนเบื่อแล้ว บวกกับในนี้เมื่อพวกเราแห่กันเข้ามา กลายเป็นค่อนข้างคับแคบ จึงเดินออกไปที่ห้องโถงข้างนอก เลี้ยวขวาออกไปตามทางเดินข้างยอดเจดีย์ ๓ องค์ เฮ้ย..สวยว่ะ..! ด้านหลังโรงแรมนี้เป็นลานกว้าง มีต้นไม้ใบหญ้าที่จัดไว้อย่างสวยงาม ตั้งเต็นท์ไว้หลายจุด มีชุดโต๊ะเก้าอี้สำหรับนั่งกินอาหารกลางแจ้งด้วย ใช้กระถางปลูกต้นเบญจมาศทั้งสีขาว สีเหลือง สีม่วงชมพู และกระถางปลูกต้นดาวเรืองกั้นเขตเอาไว้ มีแขกนั่งเล่นอยู่หลายคน...

มุมลานด้านหนึ่งติดกับอาคารโรงแรม มีเครื่องไม้เครื่องมือประเภทใช้ใส่อาหารบุฟเฟต์วางเรียงราย อีกด้านหนึ่งเป็นอาคารที่มีหน้าต่างกระจก เห็นข้างในเป็นโต๊ะหลายชุด น่าจะเป็นห้องอาหาร เมื่อถ่ายรูปเสร็จแล้ว อาตมาก็เดินกลับเข้ามาในล็อบบี้ มุดเข้าร้านขายของที่ระลึก ซึ่งมีเครื่องเงินและอัญมณีต่าง ๆ มากมาย แต่ออกแบบได้ “เว่อร์วังอลังการ” ไปหน่อย หนุ่มในร้านถามว่ามาจากไหน ? พอบอกว่าเมืองไทย ก็ถามต่ออีกว่าเป็นพระไทยใช่ไหม ?

สุธรรม 08-12-2015 06:11

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449529834
บริเวณทางเดินหน้าห้องพัก

เมื่ออาตมาบอกว่าใช่ เขาว่าตนเองก็เป็นชาวพุทธเช่นกัน เมื่อถามชื่อเขาบอกว่า “อนิลมาน ศากยะ” พลางแนะนำเครื่องประดับอัญมณีต่าง ๆ ทั้งทับทิม บุษราคัม ไพลิน หยก เทอร์คอยส์ อาตมาบอกว่าพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนาห้ามใช้เครื่องประดับ พวกเราพักที่นี่ ๒ คืน ถ้ามีเวลาเดี๋ยวญาติโยมเขาก็คงมาดูกันเอง นายอนิลมานถามว่าพวกเรามาทำอะไรกัน ? จึงต้องอธิบายว่ามาทอดกฐิน ซึ่งเป็นประเพณีในพระพุทธศาสนา สถานที่ก็คือวัดมุนิวิหารที่เมืองภักตรปุระ...

พอสมควรแก่เวลาอาตมาก็ “Good bye” แล้วเดินกลับไปห้องนั่งเล่น เห็นนายชีวันกำลังเอาป้ายติดกระเป๋าของพวกเรา ว่าแต่ละใบต้องไปส่งที่ห้องไหนบ้าง คุณโอเล่พอเห็นก็ส่งกุญแจห้อง ๒๒๕ มาให้ บอกว่า “เป็นห้องเตียงคู่ แต่หลวงพ่อพักเดี่ยวนะคะ” ในเมื่อไม่มีกระเป๋าให้เขาช่วยยก เพราะมหาโรจน์ชิงยกเองไปแล้ว อาตมาจึงเดินตรงมาฝั่งที่มีรูป (สามหงส์เหินเวหา) อ้อมหลังรูปขึ้นบันไดไปชั้น ๒ บริเวณชานพักของบันได มีตู้ไม้เล็ก ๆ ทาสีแบบโบราณ ตั้งแจกันดอกไม้อยู่ ๑ ใบ พอถึงพื้นชั้น ๒ ก็มีรูปหล่อพระโพธิสัตว์ ๔ กร ตั้งประดับไว้บนตั่งไม้ประกอบหวาย...

ทางซ้ายมือเป็นทางเดินปูพรมลายดำเทาและส้มขาว ยาวเหยียดไปตามจำนวนห้อง เดินเข้าไปจนสุดทางซ้ายมือเป็นห้องของอาตมา ที่ติดกันเป็นห้องของมหาโรจน์ ฝั่งตรงข้ามเป็นของหนุ่มโจ้กับสาวมด อาตมาจะเสียบคีย์การ์ด (Key Card) แต่หาที่ไม่ได้ มหาโรจน์บอกว่าเป็นแบบสัมผัส ต้องใช้วิธี “แปะ” เอา เมื่อเอาคีย์การ์ดทาบลงไปเสียงกลอนดีดเปิดดังขึ้นอย่างชัดเจน อาตมาเปิดเข้าไปข้างใน พร้อมกับมหาโรจน์ที่เอากระเป๋ามาวางไว้ให้ แล้วขอตัวกลับไปห้องพักของตนเอง...

สุธรรม 08-12-2015 15:39

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449563942
เครื่องมือต้มน้ำร้อนกับซองเครื่องดื่ม

ด้านในเป็นเตียงคู่ที่เขาจัดเอาไว้เรียบกริบ อาตมาวางกระเป๋าโน้ตบุ๊ก (๒) ลงบนเตียงใน ที่ข้างเตียงมีเก้าอี้นั่งเล่น บนโต๊ะกลมข้างเก้าอี้ดันมีคุกกี้ อยู่ในจานปิดด้วยพลาสติกคลุมอาหารอีกด้วย อาตมาถอดรองเท้าถุงเท้า แล้วหยิบเอารองเท้าสำหรับใส่เดินในบ้าน ที่เป็นกระดาษบางจ๋อยสีขาวมาสวม เปิดน้ำใส่ลงในกาต้มน้ำ เสียบปลั๊กซึ่งส่งเสียงว่าร้อนทันใจขึ้นมาทันที ค้นเอาสบู่ยาสีฟัน แปรงสีฟันออกมา แต่พอชะโงกเข้าเห็นในห้องน้ำที่มีทุกอย่าง ก็โยน “ของตาย” กลับลงกระเป๋าไป ดึงเอาอังสะกันหนาวออกมาวางไว้แทน...

เสียงเคาะประตูดังขึ้น เมื่อเปิดออกไปเจอน้องเล็กที่บอกว่า สองคนกับคุณชวงย้ายมาอยู่ที่ห้องตรงข้ามแล้ว “อ้าว..แล้วโจ้กับมดล่ะ ?” อีกฝ่ายบอกว่าแลกห้องกัน “เฮ้ย..อยู่ดี ๆ ไปไล่เขาได้อย่างไร ?” น้องเล็กบอกว่าทั้งสองคนเต็มใจให้แลก เผื่ออาตมามีอะไรเรียกใช้จะได้สะดวกขึ้น อาตมาถอนใจเฮือก ปิดประตูลง มุดเข้าห้องน้ำไปปัสสาวะ แล้วแกะเอาแก้วน้ำออกมา ทำการแปรงฟันก่อน...

จากนั้นดึงม่านพลาสติกปิดกันน้ำกระเด็น ปรับอุณหภูมิน้ำที่เย็นจับใจให้เป็นระดับปกติ จัดการลอกคราบตัวเองไปชั้นหนึ่ง แล้วแต่งตัวแบบรีบด่วนเพราะเริ่มหนาว เห็นที่บานประตูมีชุดนอนแขวนเอาไว้ด้วย ออกจากห้องน้ำมาไฟของกาน้ำร้อนก็ตัดไปแล้ว จัดการเปิดขวดเทน้ำเย็นออกมาครึ่งแก้ว เทน้ำร้อนผสมลงไปจนเต็ม กรอกลงท้องไปสามแก้วติด ๆ กัน โดยไม่สนใจซองน้ำชากาแฟของทางโรงแรมเลย จากนั้นเปิดโน้ตบุ๊ก (๒) ลองเข้า Wi-Fi ตามแผ่นรหัสที่ทางโรงแรมให้ไว้ ฮื่อ..ช้าดีมาก..!

สุธรรม 09-12-2015 05:24

1 Attachment(s)
http://www.watthakhanun.com/webboard...1&d=1449613405
เตียงปูไว้แน่นมาก ถ้าไม่มี "แรงควาย" ก็ต้องพึ่งบริการของเจ้าหน้าที่โรงแรม

ลองเข้าเว็บวัดท่าขนุนดู คงเป็นเพราะหลายคนใช้ Wi-Fi พร้อม ๆ กัน แต่ละกระทู้ต้องรอจนแทบหลับ จึงเลิกเข้าเว็บหันมาพิมพ์บันทึกของวันนี้แทน สักพักน้องเล็กก็เคาะประตูเรียก เอาขิงผง ๑๐๐ % มาถวายทั้งกล่อง อาตมาบอกว่าไม่ต้อง เพราะ “ยายกระรอก” เธอช่วยได้ แต่อีกฝ่ายบอกว่าถวายแล้วรอ “ของเหลือ” ฮ่วย..จะกินเองก็ไม่บอก จึงเปิดกล่องหยิบออกมา ๓ ซอง ส่ง “ของเหลือ” คืนไปให้ คุณชวงที่มาด้วยเห็นอาตมาใส่รองเท้าสำหรับเดินในห้อง ถามว่าเอามาจากไหน ? เพราะที่ห้องของตัวเองไม่มี อาตมาเดินข้ามห้องไปช่วยหา เจอตากล้องเอ๋มา “สิง” อยู่ในห้องนี้ด้วย ปรากฏว่าคนช่วยหาไม่เจอ เจ้าของไปเจอเองเสียก่อน อยู่ในลิ้นชักที่เกือบจะต้องมุดดินลงไปหา อาตมาจึงกลับห้องไปพิมพ์บันทึกประจำวันต่อ...

กำลังเพลิน ๆ ก็มีเสียงแหลม ๆ ที่ทะลุทะลวงหูเป็นอย่างมากของสาวนางหนึ่ง ซึ่งเดินเคาะประตูห้องถามอะไรก็ฟังไม่ถนัดมาทีละห้อง จนกระทั่งมาถึงห้องของอาตมา เปิดออกไปเจอสาวเจ้ารูปร่างล่ำสันบึกบึนถามว่า “Do you want to turn your bed ?” อาตมาปฏิเสธแล้วหันไป “เปิดเตียง” ให้เธอดู ด้วยการดึงพรวดเดียวผ้าที่ปูไว้ตึงเปรี๊ยะก็หลุดออกมาทั้งแถบ เมื่อเห็นว่าลูกค้ามี “แรงควาย” พอที่จะทำเองได้ คุณเธอก็บอกขอโทษแล้วไปเคาะห้องอื่นต่อไป...

อาตมาพิมพ์บันทึกจนเสร็จ เมื่อปิดเครื่องแล้วก็เอาอังสะกันหนาวมาใส่ ถึงจะยังไม่หนาวมากก็ต้องกันไว้ก่อน มุดเข้าใต้ผ้าห่ม ส่งจิตขึ้นไปกราบพระ เห็น “ยายกระรอก” กับบริวารทำการ “ปิดเมือง” ด้วยการตั้งวงล้อมเป็นสามชั้น ห้าม “คนนอก” เข้า ใครแหลมมาใกล้เจอตะลุมพุกรูปฟักทองของบริวารคุณเธอที่ยกใส่หน้า ก็ต้องยอมเลี่ยงไปแต่โดยดี ส่วนหลวงปู่สายกลายเป็น “เพดาน” เพราะนั่งอยู่บนอากาศตรงกับที่พัก อาตมาจึงชวนหลวงปู่ขึ้นไปกราบพระด้วยกัน แล้วนอนอยู่ “ข้างบน” เสียเลย...


เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 19:12


ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน

เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.
ความคิดเห็นส่วนตัวทุก ๆ ข้อความในเว็บบอร์ดนี้ สงวนสิทธิ์เฉพาะเจ้าของข้อความ ไม่อนุญาตให้คัดลอกออกไปเผยแพร่ นอกจากจะได้รับคำอนุญาตจากเจ้าของข้อความอย่างชัดเจนดีแล้ว