ถาม : ผมอ่านเรื่องอาฬวกยักษ์ ยักษ์ท่านนี้มีอาวุธประจำกาย คือผ้าพันคอที่มีอานุภาพทำลายมหาศาลยิ่งกว่าระเบิดนิวเคลียร์อีก ผมสงสัยว่าในโลกสวรรค์ เทวดา พรหม ท่านเหล่านี้มีอาวุธประจำกายไว้ทำอะไรหรือครับ ?
ตอบ : มีเอาไว้ยืด...! เป็นไปตามบุญบารมีของตน จะเอาไปทำอะไรใครก็ไม่ได้ เพราะถ้าหากทำร้ายผู้อื่นด้วยโทสะ ตนเองก็จะสูญเสียกายทิพย์เพราะไฟคือโทสะเผาผลาญไป พูดง่าย ๆ ว่าสอนให้รู้จักระงับยับยั้งใจเสียยิ่งกว่าบุคคลทั่วไป เช่น ถ้าเรามีอาวุธปืน ต้องรู้จักระงับใจของตนเอง เพราะการชักอาวุธออกมาเขาปรับโทษเท่ากับยิงแล้ว เพราะถือว่าพยายามฆ่าเท่ากัน

ถาม : ถ้าจะจัดบวงสรวงในห้องที่อยู่ในร่มใต้ชายคาได้หรือไม่คะ เพราะพื้นที่ไม่อำนวยให้จัดกลางแจ้งค่ะ ?
ตอบ : ใครเป็นคนบอกว่าต้องจัดกลางแจ้ง ?

ถาม : จัดในร่มได้ใช่ไหมคะ ?
ตอบ : วัดท่าขนุนจัดบวงสรวงในศาลา ในร่มหรือเปล่า ?

ถาม : วัดแต่ละวัดสามารถจัดการองค์กฐินให้ตนเองหรือให้วัดอื่นได้หรือไม่ครับ ?
ตอบ : เรื่องของกฐินใครจะเป็นคนจัดก็ได้ แต่ต้องเป็นเจตนารมณ์ของเจ้าภาพ ไม่ใช่พระวัดนั้นไปขอเขามา ถ้าไปขอจากเขาเมื่อไร แปลว่าอานิสงส์กฐินไม่มี ถ้าภาษาบาลีเรียกว่า กฐินเดาะ ไม่มีอานิสงส์ตั้งแต่แรกแล้ว แปลว่าทำบุญก็ได้บุญไปเฉย ๆ ส่วนพระไม่ได้อานิสงส์อะไรเลย

ถาม : พระในวัดสามารถร่วมบุญกฐินในวัดตนเองได้หรือไม่ครับ ?
ตอบ : ทำไปเลย อย่าทำน้อยก็แล้วกัน...!

ถาม : การจัดหากิจกรรมเพื่อหารายได้เป็นกฐิน ถวายให้วัดตนเองทำได้ไหมครับ เช่น การสร้างวัตถุมงคลให้เช่าบูชา นำรายได้เข้ากองกฐิน ?
ตอบ : ดูด้วยว่าเจตนาแต่แรกที่ทำเช่นนั้นเป็นของใคร ถ้าเจ้าอาวาสตั้งใจทำเป็นกฐินก็ได้ เพราะถือว่าท่านเป็นเจ้าภาพเอง แต่ถ้าเราเองอยากจะทำบุญกฐิน แล้วไปขอให้เจ้าอาวาสออกวัตถุมงคล อานิสงส์กฐินของเจ้าภาพก็จะยิ่งน้อยมากเท่านั้น เรียกง่าย ๆ ว่า อย่าไปใช้พระหาประโยชน์ให้กับเรา

ถาม : โยมตั้งใจอุปัฏฐากพระพุทธศาสนา ช่วยรักษาศาสนสถานที่เจ้าของที่ดินตั้งใจถวายเพื่อก่อตั้งวัด แต่เกิดเรื่องราว ยังไม่ได้เป็นวัดตามระเบียบของมหาเถรสมาคม วันที่ ๒๐ นี้จะมีการประกาศผลว่าสิ่งที่ปลูกสร้างที่พักสงฆ์จะโดนยึดไปหรือไม่เจ้าคะ ?
ตอบ : โดนแน่ ๆ เจ้าค่ะ..! เรื่องของการสร้างวัดเขามีกฎเกณฑ์อยู่แล้ว โดยเฉพาะที่ดินนั้นต้องมีสิทธิครอบครองอย่างชัดเจน และเจ้าของทำหนังสือสัญญาหรือเอกสารยกให้กับทางวัดแล้ว ถ้าไม่มีเอกสารสิทธิ์ ไม่มีอะไรเลย โดนเขายึดคืนไปก็ถือเป็นเรื่องปกติ

ถาม : เหตุใดที่พระพุทธเจ้าไม่ได้เทศน์เรื่องการตัดเข้ามรรคผลนิพพานโดยตรง แต่ผู้รับฟังกลับบรรลุอรหันต์ได้เป็นจำนวนมาก ? อ้างอิงจากตอนที่พระพุทธเจ้าหนีพระภิกษุสองฝ่ายที่ทะเลาะกันหนีไปอยู่ที่ป่าเลไลยก์ และพระอานนท์พร้อมทั้งสาวก ๕๐๐ รูปไปตาม หลังเทศน์เรื่องการคบมิตรแล้วทำให้พระภิกษุ ๕๐๐ รูปบรรลุอรหัตผล ?
ตอบ : เพราะว่าพระทั้งหลายเหล่านั้นท่านฉลาด ส่วนเราโง่ก็เลยไม่บรรลุเสียที...! ในเรื่องของเทศนาจะต้องส่งใจตามธรรมไป โดยเฉพาะเห็นความไม่เที่ยง เห็นความเป็นทุกข์ เห็นความไร้สาระแก่นสารของการเกิดมาในโลกนี้

ถ้าหากปัญญาถึง สามารถรู้เห็นได้อย่างชัดเจน สภาพจิตถอนจากการยึดมั่นถือมั่น ก็สามารถที่จะเข้าถึงมรรคถึงผลได้ ไม่ใช่ว่าต้องป้อนไปจนกระทั่งถึงปาก ต่อให้ป้อนถึงปาก ถ้าเราไม่อ้าปาก ก็ไม่สามารถที่จะกินข้าวนั้นได้อยู่ดี

ถาม : เวลาหนูจับภาพพระแล้วยกจิตขึ้นพระนิพพาน หนูเห็นรูปพระพุทธเจ้า แต่มีคนบอกว่าหนูยังไปไม่ถึงพระนิพพาน กราบเรียนว่าหนูจะมั่นใจได้อย่างไรคะว่าหนูยกจิตขึ้นถึงพระนิพพานแล้ว ?
ตอบ : ถ้าเราเห็นแปลว่าเรายังอยู่ที่เดิม ถ้ารู้สึกว่าอยู่ในสถานที่นั้นแปลว่าเราไปถึงแล้ว

พระอาจารย์กล่าวว่า "เรื่องของการปฏิบัติธรรม สิ่งที่เพิ่งเข้าถึงใหม่ ๆ จะเหมือนกับได้อะไรเยอะแยะมหาศาล เพราะเป็นอารมณ์ใหม่ที่ยังไม่เคยเข้าถึง แต่พอซักซ้อมทบทวนไปสักระยะหนึ่ง มีความเข้าใจอย่างแท้จริงแล้ว ก็จะเข้าใจว่าที่เราทำได้นั้นมีแค่นิดเดียวเอง

ในส่วนนี้ทำให้หลายคนเข้าใจผิดไปใหญ่โตว่า ตนเองเข้าถึงมรรคผลแล้วอย่างนั้น เข้าถึงสมาบัติแล้วอย่างนี้ ความจริงได้แค่อุปจารสมาธิ ยังไม่ทันเข้าถึงปฐมฌานเลยก็มี"

พระอาจารย์กล่าวว่า "เมื่อวันงานผลไม้ของดีทองผาภูมิ ๒๒-๒๖ มิถุนายนที่ผ่านมา เปิดโอกาสให้บุคคลทั่วไปเข้าไปออกร้านในงานได้ มีอยู่ร้านหนึ่งไปคั้นน้ำผึ้งสด ๆ ตรงนั้นเลย ก็ยังมีคนไม่ไว้ใจ บอกว่าขอซื้อที่เป็นรังเลยได้ไหม ? เจ้าของร้านบอกว่ายินดี แต่ขายอีกราคาหนึ่ง

อาตมาขอยืนยันว่า ต่อให้ซื้อรังผึ้งมาก็ไม่แน่ว่าจะได้น้ำผึ้งแท้ พวกเรารู้จักฝีมือคนน้อยเกินไป เขาใช้เข็มฉีดยาดูดเอาน้ำผึ้งแท้ไปใส่ขวดนานแล้ว ที่ฉีดเข้าไปนั่นเป็นแค่น้ำตาลเคี่ยวล้วน ๆ แถมยังมีรังและตัวอ่อนให้อีกด้วย

ถ้าญาติโยมอยากได้น้ำผึ้งแท้ ไม่ว่าจะเป็นผึ้งเลี้ยงหรือผึ้งจริง ก็ล้วนแล้วแต่เป็นน้ำผึ้งเหมือน ๆ กัน ผึ้งเลี้ยงก็แค่เขายกกล่องไปให้หากินแค่นั้นเอง ไม่ใช่เขาเอาน้ำตาลไปเลี้ยงผึ้งเสียเมื่อไร แค่ยกหรือย้ายไปในสถานที่ซึ่งเหมาะสม อย่างเช่นตามสวนหรือไร่ อาตมาเห็นเขาเอาเข้าไปในสวนลิ้นจี่ สวนลำไย ไร่ที่ปลูกงา เวลางาออกดอกบานพร้อม ๆ กันทั้งไร่ เอารังผึ้งไปวางไว้ ผึ้งก็บินออกไปหากิน

เพราะฉะนั้น...จะผึ้งเลี้ยงหรือผึ้งธรรมชาติ น้ำผึ้งก็มีคุณภาพเหมือนกัน ไม่ต้องไปเลือกหรอก...เสียเวลา ไปซื้อของ....ก็ได้ ของ....ก็ได้ ไม่ปลอมด้วย"

พระอาจารย์กล่าวถึงเรื่องหวย "การพนันจะเล่นชนะได้มา ส่วนใหญ่ต้องเคยทำบุญแบบไม่ได้ตั้งเจตนามาก่อน ไปเจอกองบุญการกุศลที่ไหนก็ควักเงินร่วมด้วยเลย ถ้าตั้งใจทำอย่างพวกสังฆทานซึ่งพวกเรามาทำที่นี่ เกิดใหม่ก็รวยไปเลย ไม่ต้องเสียเวลาไปเล่นหวย

ต้องถามอาจารย์ ดร.เอ เพราะว่ารายนั้นถูกหวยทุกงวด แต่โพยหวยยาวมาก ประเภทเก็บเล็กเก็บน้อยไปเรื่อย บุญเขาทำมาทางนี้"

พระอาจารย์เล่าว่า "สมัยพุทธกาล พระพุทธเจ้านั่งใต้ต้นไม้บ้าง นั่งกลางแจ้งบ้าง ส่วนญาติโยมก็นั่งล้อมฟังธรรมกัน

อาตมาไปนึกถึงโยมคนหนึ่ง เจอหลวงพ่อวัดท่าซุงกำลังเดินข้ามถนน จากฝั่งวัดเก่าเพื่อไปฝั่งวัดใหม่ แกกราบกลางถนนนั่นแหละ หลวงพ่อบอกว่า "แดดกำลังร้อน พื้นถนนร้อน ๆ โยมลุกขึ้นก่อน" "ไม่ครับ นรกร้อนกว่านี้" แสดงว่าเขาไปจนชิน..!

ที่พูดถึงก็คือ สมัยพุทธกาลเขาลำบากกว่าเราเยอะ รุ่นของเราสบายแล้ว มีเครื่องปรับอากาศ ส่วนรุ่นนั้นไม่มีอะไรเลย มีเพียงแต่สภาพจิตที่จดจ่อมุ่งมั่นอยู่กับหลักธรรม ทำให้ไม่ได้ใส่ใจกับสภาพอากาศภายนอก"

พระอาจารย์กล่าวว่า "พระปิดตาหลวงพ่อแก้ว วัดเครือวัลย์ พิมพ์ปั้น ออกสมัยที่ท่านยังอยู่วัดปากทะเล อาตมาเอาลงกระทู้คนมีเงินฯ ไปเล่น ๆ อย่างนั้นแหละ แต่ดันมีคนเอาจริง แสดงว่ามีคนรู้จักของ เพราะว่าของจริงแพงมาก ในสนามพระคนที่อยากได้เขาให้ถึงเลขแปดหลักเลย

ส่วนใหญ่พวกเราดูของกันไม่ค่อยเป็น พิมพ์ปั้นนี้จะดูจากฝีมือปั้น เนื้อหามวลสาร รัก ทองและความเก่า องค์ที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่อาตมาเคยมีมาอยู่ที่คุณศิวาภา ไปขอดูเอาเอง องค์นั้นคนปั้นไม่ยั้งมือ ถ้าเอาผงไปปั้นองค์อื่นจะได้สององค์เลย"

พระอาจารย์กล่าวว่า "งานพุทธาภิเษกที่วัดเขาวง "ท่านย่า" เตือนมาว่า พวกเราที่เป็นลูกศิษย์สายหลวงพ่อวัดท่าซุง ควรที่จะสังวรณ์ไว้ด้วย การเข้าหาผู้ใหญ่ทั่ว ๆ ไป ก็ยังต้องมีการขออนุญาตพบก่อน พอท่านอนุญาต เมื่อมาถึงก็ต้องแจ้งขอพบ หลังจากนั้นท่านจึงจะพิจารณาให้เข้าพบได้หรือไม่ ? แต่พวกเราทำกับพระพุทธเจ้าเหมือนกับเป็นเพื่อนเล่นของเรา ถึงเวลาก็ตั้งเครื่องบวงสรวงเอาไว้ นึกจะพุทธาภิเษกวัตถุมงคลเมื่อไรก็อาราธนาท่านเลย

ท่านบอกว่า "ใครจะมาทำให้แก ?" อาตมาก็เถียงว่า "ย่า...หลวงตาแก่แล้ว ให้คนอื่นทำงานแทน คนอื่นก็อาจจะมีการหลงลืมบ้าง" ท่านบอกว่า "ความแก่ไม่ใช่ข้ออ้าง สมัยพ่อแกอยู่ไม่ได้แก่กว่าหลวงตาหรือ ? ทำไมพ่อแกถึงไม่ลืม ถึงเวลาก็มีการขึ้นไปบอกกล่าวก่อน หลังจากนั้นก็ทำการบวงสรวงบอกกล่าวอย่างเป็นทางการ แล้วจึงอาราธนาทำพิธี เสียทีที่พ่อสอนมโนมยิทธิให้พวกแก แล้วใช้งานกันไม่เป็น ใช้งานกันไม่ถูกต้อง" ตกลงว่าแก้ตัวไม่ได้

ขนาดถามว่า "ย่าด่าผิดตัวหรือเปล่า ?" "ไม่ผิดหรอก...ถ้าไม่ด่าแกแล้วจะไปด่าใคร ไอ้พวกหูหนวกตาบอด ด่าไปไม่รู้เรื่องหรอก...!" สรุปอาตมาโดนเป็นชุดเลย"

"สาเหตุที่อาตมาไม่สอนมโนยิทธิให้กับใคร ยกเว้นว่าติดขัดแล้วมาสอบถามได้ ก็เพราะกลัวว่าพวกเราจะเอาไปใช้ผิด ๆ ในปัจจุบันนี้เท่าที่เห็น ร้อยละ ๙๙ ใช้กันผิดหมด แม้กระทั่งอาตมาเอง ก็เกือบจะหลงทางไปเป็นหมอดูอยู่แล้ว

ถามว่าการเป็นหมอดูดีหรือไม่ ? ดี...แต่เป็นขี้ข้าชาวบ้าน ถ้าคิดจะซักซ้อมมโนมยิทธิให้ดี มีวิธีที่ดีกว่านั้นเยอะแยะ การเป็นหมอดูต้องไปยุ่งกับกรรมชาวบ้าน ถ้าเราไม่เข้าถึงยถากัมมุตาญาณจริง ๆ มีสิทธิ์ที่จะเดี้ยงได้ เพราะกรรมชาวบ้านบางคน ก็หนักเกินกว่าที่เราจะควรไปยุ่งด้วย

บุคคลที่ได้มโนมยิทธิแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุด คือ ต้องซักซ้อมให้ชัดเจนเหมือนกับตาเห็น และจะยุ่งเกี่ยวกับคนรอบข้างไม่ได้ เพราะไปยุ่งเกี่ยวเมื่อไร รัก โลภ โกรธ หลง เกิดขึ้น สภาพจิตก็จะเฝือ เพราะความผ่องใสหมดไป ความชัดเจนก็จะไม่มี แต่พวกเราก็ชอบกันจัง...ยุ่งเรื่องของชาวบ้าน

บางคนก็เอาไปใช้ประโยชน์ในด้านผิดอีกต่างหาก เหมือนอย่างที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ในสุบินนิมิต ๑๖ ประการของพระเจ้าปเสนทิโกศล ที่มีคนเอาถาดทองคำมีค่าแสนกหาปณะไปให้สุนัขจิ้งจอกเยี่ยวรด ก็คือเอาสิ่งที่พระองค์ท่านตรัสสอนไปใช้ในทางที่ผิด ๆ"

ถาม : (ถามเรื่องลูกที่จะเกิด)
ตอบ : อันนี้คงต้องไปถามหมอดูจะได้เสียสตางค์ต่อไป เรื่องแบบนี้อาตมาไม่รับรู้หรอก

ถาม : (ลูกหลง)
ตอบ : ทำไมถึงเรียกว่าลูกหลง ? ลูกหลง หมายความว่า เคยมีลูกแล้ว เวลาผ่านไปนาน แล้วอยู่ ๆ ก็มีโผล่มาใหม่ นี่เขาเรียกว่าลูกหลง โยมใช้คำพูดผิดนะสิ ถึงได้ถามว่าทำไมเรียกว่าลูกหลง ?

ถาม : ทำไมเขาจึงมาเกิดกับเรา ?
ตอบ : ก็ถือว่าเป็นบุญของเขาและเราที่เคยหนุนเสริมกันมา มาแล้วจะทำให้เราเจริญรุ่งเรืองก็เป็นได้ เพราะฉะนั้นดูแลให้ดี ๆ

ถาม : (ไม่ชัด)
ตอบ : ไปตรวจให้ดี ๆ ก่อน ไม่ใช่อยู่ ๆ เครียดขึ้นมาประจำเดือนหาย ก็ไปตกใจว่ามีลูกเดี๋ยวก็ยุ่งอีก ไปตรวจซ้ำดีกว่า ตอนเช้า ๆ ตื่นมาก็ฉี่ใส่ขวดเตรียมไว้ให้หมอเลย

ทองผาภูมิมีอยู่ ๒ รายที่อาตมารู้จักสนิทมากเลย ทำอย่างไรเขาก็ไม่มีลูก เครียดเสียจนหายเครียดไปเอง ไม่ว่าจะวิธีหมอ วิธีพระ วิธีผีอะไร ก็ไม่มีลูกทั้งนั้น ก็คนจะไม่มี

ไปนึกถึงพระโพธิราชกุมาร...ใช่ไหม ? นั่นขนาดอาราธนาพระพุทธเจ้าไปเองเลยนะ ปูผ้าขาวอธิษฐานว่า ถ้าจะมีลูกขอให้พระพุทธเจ้าเดินบนผ้าขาวนี้ พระพุทธเจ้าไปถึงสั่งพระอานนท์รื้อทิ้งหมดเลย แล้วบัญญัติศีล ๑ ข้อ ห้ามภิกษุเดินบนผ้าขาวอันชาวบ้านปูลาดไว้ให้ เพราะว่าถ้าไม่มีทิพจักขุญาณที่ใช้งานในด้านต่าง ๆ แล้ว เกิดไม่รู้เท่าทันไปเดินเข้า ก็ต้องหาลูกให้เขาให้ได้ ตัวเองไม่รู้ว่าจะโดนตัดอะไรไปบ้าง

อย่าลืมว่าแรงอธิษฐานคนหนักมากนะ อาตมาเดินเลี่ยงมาหลายทีแล้ว มีคนเอาผ้าขาวปูผืนเล็ก ๆ อาตมา ก็เดินหลบซ้ายเลี่ยงขวาไปเรื่อย เขาบอกว่าอยากได้รอยเท้าไปบูชา อาตมาบอกว่า "ไม่ต้องเลย...พระพุทธเจ้าห้าม" ถ้าปูไว้ตรงทางเดินก็จบเลย แต่ถ้าหากว่าตั้งใจทำให้ก็คนละเรื่องกัน เพราะว่าไม่ได้ปูให้เดิน