คนอื่นผิดหมด ตัวกูไม่ผิด..!
 

หลายคนบอกว่า ส่วนดี ๆ มีตั้งเยอะแยะ แต่เรามักจะไปดูส่วนที่ไม่ดี นี่เป็นธรรมชาติของจิตใจคน มักจะมองข้ามส่วนดีไปดูส่วนที่บกพร่อง โดยเฉพาะส่วนบกพร่องของคนอื่น ไม่ได้ดูตัวเองเลย

สิ่งดี ๆ มีตั้งเยอะตั้งแยะแต่ไม่ดู ไปดูความบกพร่องนิดหนึ่งของเขา ดูเฉย ๆ ไม่พอ ยังใส่อารมณ์ด้วย เขาทำไม่ถูกอย่างนั้น เขาทำไม่ถูกอย่างนี้ ควรจะทำอย่างนั้น ควรจะทำอย่างนี้ สรุปแล้วดูคนอื่นทั้งหมด โดยไม่ได้ดูที่ตัวเอง แก้ไขที่ตัวเอง

จำวันก่อนได้ไหม ? โยมคนหนึ่งที่โดนเพื่อนในที่ทำงานตั้งข้อรังเกียจ เพราะเขาไปรักษากรรมบถ ๑๐ เขามั่นใจว่าเขารักษากรรมบถ ๑๐ แล้วต้องดี ทำไมเพื่อนจึงร้ายกาจกับเขาอย่างนั้น ?

กรรมบถ ๑๐ นั้นเน้นที่วาจา เขากลัวจะผิด กลัวจะพูดอะไรที่เป็นวาจาไร้ประโยชน์ ก็เลยใช้วิธีไม่พูดกับใครเลย ทำงานร่วมกับคนอื่นแล้วไม่พูดกับเขาเลย คนอื่นจึงมองว่าหยิ่ง เลยเล่นงานเอา เขาเรียกว่าใช้หลักธรรมแบบเถรตรง เดินชนต้นเสาแล้วยังจะไปให้ได้..!

โทรมาร้องไห้ บอกว่าไม่ว่าทำงานที่ไหนก็มีแต่คนกลั่นแกล้ง คือเห็นคนอื่นผิดหมด ไม่ได้ดูว่าตัวเองผิด คิดแต่ว่าเราดีออกปานนี้ พยายามรักษากรรมบถ ๑๐ แล้ว เป็นการมองออกนอกอยู่ตลอด ไม่ได้มองเข้าใน ก็เลยไม่สามารถสรุปบทเรียนได้ ทั้ง ๆ ที่โดนแล้วโดนอีก

พระพุทธเจ้าได้ตรัสว่า อัตตนา โจทยัตตานัง กล่าวโทษโจทย์ตนเองไว้เสมอ อะไรเกิดขึ้นให้หาให้ได้ว่าเราผิดตรงไหน ไม่ใช่ถึงเวลาแล้วคนนั้นผิด คนนี้ผิด อย่างที่เคยบอกว่า ถ้าหาไม่ได้จริง ๆ ก็ให้สรุปลงตรงที่ว่า "กูผิดตั้งแต่เกิดมาแล้ว ถ้าไม่เกิดมาก็ไม่เจอเรื่องอย่างนี้..!"


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงเช้า ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันอาทิตย์ที่ ๓ ตุลาคม ๒๕๕๓