พระอาจารย์กล่าวว่า "เวลาญาติโยมทำบุญรับวัตถุมงคล พอเขาวนมาอาตมาก็บอกได้ว่า คนนี้รอบที่ ๕ คนนี้รอบที่ ๘ บางทีเขาคิดว่าอาตมาพูดเล่น แต่บอกตรง ๆ ว่าอาตมาจำได้จริง ๆ"

ถาม : ท่านห้ามไม่ให้คิดชั่วอย่างไรครับ ?
ตอบ : ก่อนหน้านี้ห้ามไม่ได้เลย จินตนาการบรรเจิดมาก แต่พอเห็นทุกข์เห็นโทษเข้า ก็รู้จักหยุดตัวเอง หลังจากนั้นพอกำลังสมาธิของเราดีขึ้น ก็ห้ามได้ พอไม่ได้ทำนาน ๆ ก็ชักลืม ก็คือลืมไปว่าจะคิดชั่วอย่างไร

อันดับแรก สติของคุณต้องมีก่อน ถ้าคุณไม่มีสติก็จะเพลิดเพลินเจริญใจไปกับการคิดชั่ว คราวนี้พอมีสติแล้ว จะหยุดให้ได้ก็ต้องมีกำลังของสมาธิ เพราะถ้ากำลังสมาธิไม่พอ คุณก็ไม่สามารถหักห้ามกำลังความคิดของตัวเองได้ หลังจากที่ห้ามอยู่แล้ว คุณก็ไม่สามารถที่จะฆ่าให้ตายขายให้ขาด ก็ต้องมีปัญญาพิจารณาให้เห็นว่าถ้าเราคิดไปแล้วจะเป็นทุกข์เป็นโทษแก่เราอีกยาวนานเท่าไร ก็จะเกิดความรู้สึกเข็ด แล้วก็เห็นชัดว่านี่คือสาเหตุที่สร้างทุกข์ให้แก่เรา แล้วก็ปล่อยวาง

ในเมื่อปล่อยไม่ไปสร้างเหตุ ความทุกข์ก็ไม่เกิด แล้วคราวนี้ก็เหลืออยู่อย่างเดียวก็คือ พอจะคิด สติก็จะรู้เท่าทันขึ้นมา ก็จะเตือนตัวเองว่า ถ้าคิดดีจะเป็นอย่างนี้ ถ้าคิดไม่ดีจะเป็นอย่างนี้ แล้วเขาก็จะเลือกแต่ด้านที่ดีเอาไว้

อย่างนี่ก็เป็นกระติกน้ำธรรมดา แต่ถ้าเราคิดว่าตอนนี้อากาศร้อน ได้น้ำแข็งเสียหน่อยก็ดี โลภมาแล้วใช่ไหม ? นั่นแหละ..โลภแล้ว วันก่อนใส่น้ำเอาไว้ คนอื่นมาถึงแดกหมดแล้วก็ไม่ใส่คืนให้เราด้วย โทสะเกิดแล้ว หรือวันนั้นสาวเขาอุตส่าห์แช่น้ำไว้ให้เราอย่างดี อ้าว...ราคะเกิดอีกแล้ว รัก โลภ โกรธ หลง ทุกอย่างอยู่ที่เราคิดจริง ๆ เพราะฉะนั้น..พอเห็นปุ๊บว่าคิดแล้วจะเป็นโทษอย่างไร ก็จะหยุดทันที ในเมื่อหยุด กระติกก็เป็นวัตถุอย่างหนึ่ง ทำอะไรเราไม่ได้หรอก นี่บอกข้ามไปเยอะแล้ว

ถาม : ถ้าเราตั้งกำลังใจว่าจะนั่งสมาธิวันละ ๑๐ นาที กับเราเห็นพระทั้งวัน อย่างไหนควรทำมากกว่ากัน ?
ตอบ : การเห็นพระทั้งวันก็เป็นสมาธิอยู่แล้ว

ถาม : ไปถวายตะกรุดมหาสะท้อนให้หลวงพ่อจำเนียร กราบเรียนว่าตะกรุดมหาสะท้อนของพระอาจารย์เล็ก ท่านบอกว่าอันนี้ดีมากเลยนะ แล้วท่านก็เก็บเข้ากระเป๋าส่วนตัวไปค่ะ ?
ตอบ : ได้โปรดอย่าเอาไปให้ท่านบ่อย มีเท่าไรท่านเก็บเรียบ เวลาคนอื่นเล่นงานหลวงพ่อจำเนียร ท่านแผ่เมตตาให้อย่างเดียว คือวิชาการสายที่ท่านเรียนมาไม่มีประเภทตอบโต้เขา ถึงมีก็อยู่ในลักษณะการใช้ไสยศาสตร์สู้ไสยศาสตร์ ไม่ใช่แบบพุทธคุณที่ไสยศาสตร์เข้าไม่ได้แล้วย้อนกลับไป

จำได้ว่าท่านให้คดมะพร้าวมา น่าจะเป็นจาวมะพร้าวที่เป็นหิน เล็กนิดเดียว ไม่รู้เอาไปไว้ไหน หาไม่เจอแล้ว

สมัยก่อนเวลาพุทธาภิเษกงานเดียวกับท่าน อาตมาก็อู้ เข้าสมาธิเฉย ๆ ดูหลวงพ่อท่านทำ ไม่ต้องเหนื่อยเอง ท่านไปอยู่ราชบุรีก็ดีแล้ว ลูกศิษย์ไปหาง่ายหน่อย สมัยก่อนกว่าจะไปถึงกระบี่ได้ก็ไกล ไปถึงท่านก็ไม่อยู่อีก ช่วงบวชใหม่ ๆ บรรดารุ่นพี่ ๆ เขาชวนไปหาหลวงพ่อจำเนียรบ่อย ไปกันทีก็ ๗-๑๐ วัน อย่างไรก็ต้องรอจนกว่าจะได้พบ

ถาม : เพิ่งรู้ว่าท่าน ๘๐ กว่าแล้ว ?
ตอบ : ท่านเดินลมปราณตั้งแต่สมัยยังหนุ่ม ๆ ก็เลยแข็งแรง ท่านเคยสอนให้เหมือนกัน ปรากฏว่าดูไปดูมาแล้วคล้าย ๆ กับไท้เก๊ก มีพวกท่าอุ้มโลกแบกโลกอะไรของท่านด้วย

นึกถึงครูบาอาจารย์แต่ละท่าน ต้องไปสร้างวัดโน้น บูรณะวัดนี้ เหมือนกับไปใช้หนี้เขา ทำไปหลายวัดด้วยกัน กว่าจะไปปักหลักอยู่จริง ๆ สักวัดหนึ่ง อย่างหลวงพ่อจำเนียร คิดว่าท่านจะปักหลักที่ถ้ำเสือ ไป ๆ มา ๆ ก็มาอยู่ที่เขาหลาว หลวงปู่สุภาก็คิดว่าท่านจะอยู่จนมรณภาพที่ภูเก็ต ปรากฏว่าท่านกลับไปบ้านท่านที่สกลนคร

ถาม : ตอนแวะไปกราบหลวงตาชลอ ที่วัดศาลพันท้าย และกราบเรียนว่าจะไปกราบหลวงพ่อจำเนียรที่วัดเขาหลาว หลวงตาชลอท่านบอกว่า วัดเขาหลาวเป็นสาขานะ ?
ตอบ : น่าจะเป็นสาขาของทางด้านวัดถ้ำเสือ เพราะว่าถ้าไม่ยกเป็นสาขา ก็จะต้องขอตั้งเป็นสำนักสงฆ์ ขอตั้งเป็นวัด ซึ่งขั้นตอนจะยุ่งยากกว่าเยอะ แต่ถ้าติดป้ายสาขาลงไปเลย ก็คือวัดถ้ำเสือนั่นแหละ เพียงแต่ว่าเป็นสาขาเขาหลาว เท่ากับเป็นวัดไปในตัว เป็นที่ธรณีสงฆ์ของวัดถ้ำเสือ เพราะว่าที่ดินวัดจะมีที่ตั้งวัด ที่ธรณีสงฆ์ ที่กัลปนา

ที่ตั้งวัดก็คือที่ ๆ วัดนั้นอยู่ ซึ่งได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เรียกง่าย ๆ ว่าที่ตั้งโบสถ์ ผืนเดียวกับที่ตั้งโบสถ์ทั้งหมด จะกี่ร้อยกี่พันไร่ก็ตามจัดเป็นที่ตั้งวัด ส่วนที่ธรณีสงฆ์จะเป็นที่ใดก็ได้ในโลกนี้
ที่เป็นกรรมสิทธิ์ของวัดนั้น ถ้าเป็นที่ผืนเดียวกับที่ตั้งวัดเก่า แล้วอยู่ ๆ มีทางสาธารณะตัดผ่าน อย่างนั้นฝั่งที่ตั้งวัดก็เป็นที่ตั้งวัดเหมือนเดิม ส่วนอีกฝั่งจะกลายเป็นที่ธรณีสงฆ์ไปทันที ส่วนที่กัลปนาจะเป็นที่ซึ่งเจ้าของที่ดินอนุญาตให้ทำประโยชน์บนที่ดิน อย่างเช่น ปลูกข้าว ปลูกผลไม้ หรือสร้างอาคารพาณิชย์ให้เช่าอะไรก็แล้วแต่ แล้วก็เก็บประโยชน์จากที่ดินนั้นได้ แต่ที่ดินยังเป็นของเจ้าของอย่างเดิม ถ้าหากว่าปักป้ายว่าเป็นสาขา ก็เป็นที่ธรณีสงฆ์ของวัดที่เป็นสาขาใหญ่

บางทีที่วัดเก่า เห็นว่าโบสถ์เล็กไป หรือว่าโบสถ์เก่าแล้ว อยากสร้างใหม่ ก็ขอพระราชทานวิสุงคามสีมาใหม่ได้ ท่านก็จะให้ไปว่ากี่วา พอพระราชทานให้ คราวนี้จะเป็นสิทธิ์ขาดของทางวัด ในเมื่อเป็นสิทธิ์ขาดของทางวัด แบบเดียวกับที่สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) ที่โดนรัชกาลที่ ๔ ไล่ออกจากแผ่นดิน ท่านก็ไปอยู่ในโบสถ์ บอกว่าตรงนี้เป็นที่ของวัดแล้ว ไม่ใช่สิทธิ์ของพระมหากษัตริย์แล้ว

ส่วนสุนทรภู่หนีราชภัยก็ลอยเรือ ถือว่าอยู่ในน้ำไม่ได้อยู่บนบก ในเมื่อท่านเป็นพระเจ้าแผ่นดิน ไม่ใช่พระเจ้าแผ่นน้ำ ลอยเรืออยู่ในน้ำ ของสุนทรภู่ต้องบอกว่า ท่านแทงหวยผิด เพราะว่าท่านเข้าข้างสมเด็จเจ้าฟ้ามงกุฎมาตลอด แต่บรรดาข้าราชบริพารต้องการให้กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ขึ้นครองราชย์ ตัวเองไปกีดไปกัน ไปแสดงท่าทีอะไรต่อมิอะไรเอาไว้เยอะ พอถึงเวลาเสด็จขึ้นครองราชย์ กลัวว่าจะโดน ก็เลยหนีไปบวช ต้องบอกว่าระแวงโดยใช่เหตุ รัชกาลที่ ๓ ท่านไม่เคยที่คิดจะเบียดเบียนอะไรเลย มีแต่สุนทรภู่ไปเขียนกลอนด่าพระองค์ท่านไว้เยอะแยะ ต้องบอกว่าคนเรากำลังใจแค่ไหนก็คิดแค่นั้น พูดแค่นั้น ในเมื่อคิดว่าตัวเองเอาคืนแน่ พอถึงเวลารัชกาลที่ ๓ ก็คงจะเอาคืนเหมือนกัน

ถาม : เจ้าคุณศรีเป็นสมณศักดิ์หรือคะ ?
ตอบ : ถ้าจบประโยค ๙ แล้วเป็นเจ้าคุณจะขึ้นด้วยคำว่า ศรีหรือเมธี อย่าง ศรีวิสุทธิวงศ์ ศรีวิสุทธิเมธี ศรีวิสุทธิโมลี เมธีธรรมาจารย์ เมธีปริยัติวิบูล ฯลฯ

ต้องบอกว่าสมณศักดิ์ บ่งถึงวิทยฐานะ มีอยู่ตำแหน่งหนึ่งที่ขึ้นว่าเจ้าคุณศรีเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ประโยค ๙ เป็นประโยค ๘ ก็คือศรีสุธรรมเมธี ให้สำหรับท่านที่เป็นประโยค ๘ โดยเฉพาะ

ถาม : แม่ย่าเสืองที่สุโขทัยเป็นใคร และเกี่ยวเนื่องอะไรกับหลวงพ่อวัดท่าซุง ?
ตอบ : เชื่อว่าท่านก็คือแม่ของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช ไม่อย่างนั้นก็เป็นวงศ์พระร่วง ซึ่งจะเกี่ยวข้องกันยาวนานลงมา เพราะว่าหลวงพ่อท่านก็เคยเกิดในวงศ์นั้น

ถาม : มีคนกลุ่มสุโขทัยค่ะ กำลังจะอัญเชิญรูปหล่อพระแม่ย่า ที่หล่อพิธีใหญ่เมื่อ ๒-๓ ปีที่แล้ว และจะจัดทำหนังสือประวัติถ้ำแม่ย่าด้วยค่ะ ?
ตอบ : ทำไปเถอะ อะไรที่เป็นความดี โดยเฉพาะในเรื่องของสถาบันพระมหากษัตริย์ ยิ่งนานไปคนเรามีการศึกษาแบบตะวันตกมากขึ้น ก็เกิดความลังเลสงสัยในสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์มากขึ้น เราจะสังเกตว่าของต่างประเทศเขา ถ้าไปสัมภาษณ์ว่านับถือศาสนาอะไร มีจำนวนมากเลยที่บอกว่าไม่มีศาสนา ก็คือการศึกษาทำให้ไปเชื่อมั่นในสิ่งที่เป็นวิทยาศาสตร์แทน ก็ต้องบอกว่าทิ้งของดีไปเอาของปลอมมาแทน ทิ้งเพชรไปเอาพลอยหุงมาแทน

เจอหน้าหลวงตาวัชรชัยยังบอกท่านเลยว่า "นี่ผมจบด็อกเตอร์แล้วนะ ผมจะเริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้ว" หลวงตาก็บอกว่า "ไอ้พวกเรียนกรรมฐานมาก่อน เรียนด็อกเตอร์สักกี่ใบก็ไม่เป็นอย่างนั้นหรอก" เพราะว่าจะมีอยู่ส่วนหนึ่ง ที่พอศึกษาหลักวิชาการตะวันตกมาก ๆ เข้า ก็มักจะอ้างอิงสิ่งที่คนทั่วๆ ไปเขาฟังไม่เข้าใจ

ถาม : ได้ไปฟัง ดร. ท่านหนึ่ง ซึ่งท่านเก่งมาก มีลักษณะเฉพาะของนักวิชาการแท้ ๆ ตั้งโจทย์แล้วหาคำตอบให้ได้ และยังคิดต่อเนื่องสร้างสรรค์ไปได้อีกหลากหลาย แต่พอมาเกี่ยวข้องกับเรื่องทางธรรมแล้ว กลับเห็นว่าท่านไม่มีความเชื่อในหลักพระศาสนา ทำให้เห็นภาพของคำว่าฉลาดเกินได้ชัดมาก ?
ตอบ : ต้องบอกว่าหัวแข็ง เขาจะตั้งข้อสงสัยไว้ก่อนเสมอ ซึ่งหลักเกณฑ์นี้ขัดกับหลักการบรรลุธรรมตรงที่ว่า ต้องไม่มีวิจิกิจฉา (ความลังเลสงสัย) คราวนี้ในเรื่องของทางธรรมเป็นเรื่องของการลงมือปฏิบัติ ไม่ใช่ตั้งข้อสงสัยแล้วไปค้นคว้าหาคำตอบ ก็เลยทำให้ท่านทั้งหลายเหล่านี้เสียโอกาสไปเอง

ถาม : ประโยคที่ท่านใช้แนะนำก็คือ คิดให้ได้คำตอบอย่างเดียวไม่ได้ ต้องลงมือทำด้วย ถึงอย่างนั้น ก็ยังสังเกตว่า การลงมือให้ได้ผลสำเร็จที่ท่านแนะนำก็ไม่เหมือนการปฏิบัติธรรม ?
ตอบ : ตั้งสมมติฐานขึ้นมา แล้วทำให้ได้ตามสมมติฐานนั้น ซึ่งอาตมาเคยไปบอกว่า ตัดสมมติฐาน ทิ้งไปเถอะ ถ้าคุณสามารถคาดว่าจะเป็นอย่างนั้นได้ ในเมื่อรู้คำตอบอยู่แล้ว คุณจะทำไปทำไม ? เล่นเอาบรรดาอาจารย์โวยกันขรมเลย

พระอาจารย์กล่าวว่า "ปกติถ้าเป็นการปฏิบัติธรรม ถ้าผ่านขั้นตอนหนึ่ง ๆ พระพุทธเจ้าท่านให้มีการทบทวน อย่างที่เรียกว่าอนุโลม ปฏิโลม ก็คือขึ้นหน้าถอยหลัง ถอยหลังขึ้นหน้า อันดับแรกก็คือเพื่อให้มั่นใจว่าทำได้แล้วจริง อันดับที่สองก็คือทบทวนขั้นตอนต่าง ๆ ให้ขึ้นใจ เมื่อบอกกล่าวผู้อื่นจะได้บอกกล่าวได้โดยง่ายและสะดวก

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้ เสวยวิมุติสุขอยู่ ๔๙ วัน มีการทบทวนข้อธรรมที่พระองค์ท่านตรัสรู้ ที่บอกไว้ชัดเจนที่สุดก็คือพระอภิธรรม ทบทวน ๗ วันเต็ม ๆ เมื่อทบทวนจนมั่นใจ พระองค์ถึงได้ตรัสว่า กตํ กรณียํ งานทุกอย่างทำหมดแล้ว นาปรํ อิตถตฺตาย ไม่มีอะไรให้ทำอีกแล้ว

คราวนี้อย่างที่อาตมาเรียนจบ ถ้าหากว่านับทางโลกก็คือหมดแล้ว ที่หมดแล้วก็คือที่สูงกว่าปริญญาเอกไม่มีแล้ว ตอนนี้อยู่บนยอดเขาเอเวอเรสต์แล้ว รู้สึกโหวงเหวงอย่างไรพิกล เหมือนอย่างกับไม่ทันจะได้อะไรเลย ไปนึกถึงที่หลวงปู่มหาอำพันท่านเขียนติดหัวเตียงไว้ว่า

วิชาโลกเรียนเท่าไรไม่รู้จบ
พื้นพิภพกลมกว้างใหญ่ลึกไพศาล
วิชาธรรมเรียนและทำจนชำนาญ
ย่อมพบพานจุดจบสบสุขเอย

ถาม : การที่พระพุทธองค์ทรงทบทวน อนุโลม ปฏิโลม จัดว่าเป็นวิมังสาไหมคะ ?
ตอบ : เหนือไปแล้ว เหตุที่เหนือวิมังสาไปแล้วเพราะว่างานของพระองค์ท่านหมดแล้ว

ต้องถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของวิมังสา แต่ว่านอกผลของวิมังสาไปแล้ว ความสุขในทางธรรมที่รู้ว่าตนเองหมดภาระแล้ว ใช้คำว่า พฺรหฺมจริยํ กตํ กรณียํ อยู่จบพรหมจรรย์แล้ว นาปรํ อิตฺถตฺตาย งานอื่นที่จะให้ทำไม่มีอีกแล้ว ใครเข้าถึงตรงนี้คงมีความสุขอย่าบอกใครเลย ภาระทุกอย่างที่แบกรับมานับชาติไม่ถ้วน ตอนนี้ปลงลงอย่างสิ้นเชิงแล้ว ไม่มีอะไรต้องให้แบกต้องให้หามอีกแล้ว บุคคลที่จะสามารถกล่าวอย่างนี้ได้อย่างเต็มปากเต็มคำ ต้องบอกว่าในชั่วชีวิตนี่นับเรียงตัวได้เลย มีไม่เท่าไรหรอก

ไปนึกถึงบรรดาพระอรหันต์สมัยพุทธกาล ๔ ขวบ ๕ ขวบ ๗ ขวบ ปัญญาท่านถึงขนาดเห็นทุกข์แล้วสามารถทำให้ถึงที่สุดแห่งทุกข์ได้ สุดยอดจริง ๆ ที่กล่าวถึงตรงนี้ก็เพราะพวกเราจนป่านนี้ก็ยังไม่เป็นโล้เป็นพายเลย ต้องไปดูในเถรกถา พอท่านบรรลุมรรคแล้วก็มักเปล่งอุทานธรรม ของท่าน ๔-๕ ขวบบรรลุมรรคผล ของเรา ๑๐ กว่า ๒๐ ขวบยังมัวแต่ไปเที่ยวห้างอยู่เลย

ถาม : เถรกถาอยู่ในหมวดไหนครับ ?
ตอบ : ขุททกนิกายของสุตตันตปิฎก ถ้าไปดูในเถรีกถาคุณจะอนาถกว่านั้นอีก ผู้หญิงบรรลุกันเยอะมากเลย

พระอาจารย์เล่าว่า "เมื่อวันก่อนพาน้องพลอยกับแม็กซิมไปไหว้หลวงพ่อพระพุทธชินราช ปรากฏว่าเป็นวันงาน รถติดยาวเหยียดตั้งแต่กลางเมือง เลี้ยวเข้าไปด้วยความมั่นใจว่าเรามีที่จอดรถแน่นอน เพราะว่าทำบุญมาดี แล้วก็ มีจริง ๆ มีที่จอดรถเหลืออยู่ที่หนึ่ง รถกระบะบังอยู่ คันอื่นวิ่งมาจะไม่เห็นมุมจอดตรงนั้น อาตมาจึงจอดด้วยความสบายใจ

ออกมาวัดท่าหลวง จังหวัดพิจิตร มาไหว้หลวงพ่อเพชร ตั้งใจจะไปดูแม่น้ำยมว่าน้ำเหลือแค่ไหน มีคนวิ่งมาเสนอขายปลา ขายหอย ขายเต่า ขายกบ เข้าท่านะ..ถุงหนึ่งเขาใส่มาให้ทุกอย่างเลย จะมีกบลอยตุ๊บป่องอยู่ตัวหนึ่ง มีเต่าตัวหนึ่ง มีปลาหมอ ๔-๕ ตัว แล้วก็มีหอยขมครึ่งถุง เขาบอกว่า "ถุงละ ๔๙๙ บาทครับ" เห็นเขาถือมา ๔ ถุง จึงบอกว่า "๔ ถุงนี่ ๔๐๐ ถ้วน" เขาบอกว่า "ขายไม่ได้" "ขายไม่ได้ไม่เป็นไร คุณเก็บของคุณไว้ก็แล้วกัน" ปรากฏว่าอีกคนบอก “ได้ครับอาจารย์” เลยหันไปทะเลาะกันเอง

อาตมารับมา ปล่อยเสร็จสรรพเรียบร้อย เขาบอกว่า “อาจารย์..ขอเพิ่มอีกสัก ๕๐ บาทได้ไหมครับ ?” บอกว่า "ได้" ล้วงไปล้วงมามีแค่ ๔๐ บาท บอกเขาว่า "เอ็งเอาไปแค่นี้ก็แล้วกัน" ฝ่ายที่ไม่ขายต่อว่าเพื่อน "ไปขายทำไมวะ..? เสียราคา" "ถ้าไม่ได้ขายแล้วจะไม่ได้ราคาด้วยซ้ำไป" เขาก็นั่งเถียงกัน

วิ่งมากราบหลวงพ่อศรีสวรรค์ที่นครสวรรค์ รอดมาได้เพราะว่าช่วงที่ไปเป็นวันที่ ๑๖ เขายังเล่นสงกรานต์กันทั้งเมืองอยู่เลย กราบหลวงพ่อศรีสวรรค์เสร็จก็วิ่งกลับ พาน้องพลอยกับแม็กซิมไปส่ง สองคนบอกว่าจะเปิดเทอมแล้ว ไม่ได้ไปไหนกับหลวงพ่อแล้ว เกิดมาไม่เคยไปไหว้พระพุทธชินราชเลย คุณแม่เคยไปก็ ๑๗-๑๘ ปีที่แล้ว ลูกยังไม่เกิดเลย"

"เหตุที่ไปเพราะว่าปีนี้มัวแต่ยุ่ง ๆ กับเรื่องวิทยานิพนธ์อยู่ ลืมไปเลยว่าออกพรรษาแล้วต้องไปไหว้หลวงพ่อพระแก้วมรกต พระพุทธชินราช พระพุทธชินสีห์กับพระปฐมเจดีย์ วันรุ่งขึ้นก็เลยไปไหว้พระแก้วมรกต ปรากฏว่าเดี๋ยวนี้เขามีพานดอกบัวพานใหญ่ ก่อนหน้านี้มีพานเล็กขนาดเดียว ๓๐๐ บาท ตอนนี้มีพานใหญ่ ๔๐๐ บาท ก็เลยยกไปทีเดียว ๒ พาน

เข้าไปไหว้พระแก้วกราบขออนุญาตว่า "เมื่อหล่อพระทองคำเสร็จแล้วกราบขออนุญาตสร้างเครื่องทรงแบบพระแก้วมรกตฤดูร้อน ถวายกับหลวงพ่อทองคำด้วยครับ" ท่านบอกว่า “เรื่องเครื่องทรงเก็บไว้ก่อน ให้สร้างฐานให้ท่านก่อน พอฐานเสร็จแล้วค่อยสร้างเครื่องทรง พอฐานกับเครื่องทรงเสร็จคราวนี้ก็ให้สร้างฉัตรด้วย” โอ้พระเจ้า...แล้วเรื่องนี้ก็ไม่ใช่ความเห็น แต่เป็นคำสั่ง ตูคงโดนสมน้ำหน้าไปอีกนาน คาดว่าฐานก็คงจะหนักพอ ๆ กับองค์พระนั่นแหละ"

ถาม : ฐานก็จะทำทองคำหรือครับ ?
ตอบ : เป็นไปได้ก็ทำทองคำไปเลย อาตมาเป็นลูกคนรวยจะไปกลัวอะไร..! อย่าเพิ่งทำบุญมาเป็นอันขาด ทำมาอาตมาก็เอาไปทำอย่างอื่นหมด รอให้ประกาศก่อน ถ้าหากว่าทำบุญมาก็เท่ากับบังคับให้ต้องสร้าง อาตมาตายก่อนก็ซวยสิ ความจริงก็ไม่มีอะไรน่าหนักใจเพราะว่าเวลาหล่อองค์ท่าน ชนวนที่เหลือก็พอทำได้ตั้งครึ่งฐานแล้ว

ถาม : เวลาเด็ก ๆ เล่นแล้วเจ็บตัว ก็ดูเหมือนเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมาย ?
ตอบ : เขายังไม่รู้ โดยเฉพาะความรักตัวเอง เขายังรักตัวเองไม่มากเท่ากับผู้ใหญ่

ถาม : วันก่อน ดร.ท่านหนึ่งเปรียบเทียบธาตุ ๔ ดิน น้ำ ลม ไฟ ว่า ดินคือของแข็ง น้ำคือของเหลว ลมคืออากาศ และธาตุไฟ ท่านว่าคือพลาสมา แบบเดียวกับที่เป็นส่วนของผิวดวงอาทิตย์ อันนี้ถูกต้องไหมคะ ?
ตอบ : ส่วนประกอบที่สำคัญของไฟคือออกซิเจน ที่ไหนมีออกซิเจนที่นั่นมีไฟ เพราะฉะนั้น..ก็แปลว่าในดิน น้ำ ลม มีทั้งนั้น โดยเฉพาะคุณสมบัติของธาตุไฟที่พระพุทธเจ้าท่านตรัสเอาไว้ คือไฟธาตุสามารถกระตุ้นร่างกายให้เจริญเติบโต และเผาผลาญร่างกายให้ทรุดโทรม เพิ่งจะไม่นานนี้เองที่ฝรั่งเขาวิเคราะห์พบว่า ออกซิเจนนอกจากจะช่วยให้ร่ายกายเจริญเติบโตแล้ว ยังทำลายเซลล์ในร่างกายได้รุนแรงมาก

ถาม : ก็แบบเดียวกับที่โลหะทำปฏิกิริยาออกซิเดชั่นกลายเป็นสนิม ?
ตอบ : เหมือนกัน เป็นทั้งตัวก่อเกิดและตัวทำลาย พระพุทธเจ้าท่านรู้จริง แล้วคนรุ่นหลังกว่าที่จะตามมาเจอก็ทิ้งห่างมาหลายพันปี

ถาม : แล้วส่วนที่เป็นเปลวไฟ เป็นแค่ปฏิกิริยาทางเคมี ไม่ใช่ตัวธาตุไฟ ใช่ไหมคะ ?
ตอบ : ส่วนที่เป็นเปลวคือสิ่งที่ทำปฏิกิริยาขึ้นมาโดยมีเชื้อเพลิงเป็นตัวกลาง ตัวธาตุไฟเป็นความร้อนเฉย ๆ

ถาม : แล้วธาตุลมหมายถึงอากาศ หรือการเคลื่อนไหวของอากาศคะ ?
ตอบ : ลมนิ่งก็ได้ เคลื่อนไหวก็ได้ ลมหายใจเข้าออกหรือความดันเลือดของเราเป็นลมที่เคลื่อนไหว ลมที่ค้างในท้องในไส้ ในช่องว่างของร่างกายเป็นลมที่นิ่ง

ถาม : เพื่อนผมขับเครื่องบินแล้วเครื่องบินตกที่ลพบุรี จากการวิเคราะห์กล่องดำพบว่า ลมหายใจของเขานิ่งมาก สันนิษฐานว่าเขาตั้งใจประคองเครื่องให้ไปตกนอกชุมชน ไม่ทราบว่ากรรมที่เขาทำ เขาจะได้อานิสงส์ไหมครับ ?
ตอบ : สรุปว่าตอนนี้ทำบุญอะไรให้เขาก็ได้ เพราะว่าเขายังไม่หมดอายุ ยังไปรับบุญรับบาปไม่ได้ ทำบุญอุทิศให้เขา เขาจะได้รับทั้งหมด

ถาม : เจอเขาก่อนที่จะเสียสักปีหนึ่ง เหมือนจะรู้ล่วงหน้าว่าเขาจะตกเครื่องบินตาย ทำไมเราถึงรู้ ?
ตอบ : บางอย่างโบราณเรียกว่าลางสังหรณ์ ซึ่งก็คือทิพจักขุญาณ เพียงแต่ว่าขาดการซักซ้อม มีของเก่าอยู่แต่ไม่เคยเอามาใช้ จึงรู้บ้างไม่รู้บ้าง

ถาม : เด็ก ๆ ที่มีความจำว่าเหาะได้ แล้วกระโดดลงมาจากที่สูง คือเขาน่าจะเหาะได้มาก่อน แล้วทำไมเขาถึงทำไม่ได้ ?
ตอบ : ของเก่าขึ้นสนิม..ก็ซ้อมใหม่สิจ๊ะ เริ่มด้วยกสิณไปเลย

ถาม : เพื่อนที่รู้จักกันเขาแขวนคอตาย พอเขาตายแล้วก็พยายามจะควบคุมหนู อยู่ ๆ ก็อาเจียน กินอะไรไม่ได้ พอเขาตายหนูก็ไปช่วยเขาจัดงานศพ คิดว่าไม่มีอะไร แต่เขาพยายามจะควบคุมหนูให้ทำอย่างที่เขาต้องการ ?
ตอบ : ก็อย่าไปฟังเขาสิจ๊ะ

ถาม : เขาพยายามใช้หนูไปพูดกับครอบครัวเขา ไปหาแม่เขา บังคับหนูซึ่งไม่ต้องบังคับก็ได้ ทำให้หนูป่วย อาเจียนตลอดเวลาค่ะ ทำไมหนูแพ้ง่ายจัง ?
ตอบ : สภาพจิตของเราเป็นเหมือนโทรศัพท์หมายเลขสาธารณะ ใคร ๆ ต่อเข้ามาก็ต้องเจอ ต้องพยายามทำสมาธิให้สูงเข้าไว้ ถ้ากำลังสมาธิของเราสูง มีความมั่นคงมาก ใคร ๆ ก็สิงไม่ได้หรอก

ถาม : ก่อนที่เขาจะเสีย เขาก็เป็นคนที่จิตใจอ่อนโยน อัธยาศัยดี แต่พอเสียชีวิตแล้วเปลี่ยนไปเลย กลายเป็นน่ากลัว เหมือนจำความดีที่มีต่อกันไม่ได้เลย ?
ตอบ : ตอนนี้เขาต้องการอย่างเดียวคือให้เป็นไปตามจุดมุ่งหมายของตัวเอง ไม่จำเป็นที่จะต้องไปสนใจใครแล้ว

ถาม : แล้วหนูต้องทำอย่างไรต่อไปคะ ?
ตอบ : บอกแล้วว่าไปนั่งสมาธิให้กำลังสูง ๆ ไว้ ถ้ากำลังใจเข้มแข็งเขาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ให้ซ้อมภาวนาไว้บ่อย ๆ